سالهای سختی و غربت
نظارت دقیق حكام جور بر حركات و سكنات شیعیان، منع آنها از توجه به مرقد امام (علیه السلام) و درك فیض و زیارت، موجب شد كه سالها سپری شود و بنایی درخور و شایسته مضجع شریف حضرتش احداث نشود.
روضه منوره كه پیكر مقدس حضرت رضا (علیه السلام) در آن مدفون است، زیر گنبدی زرین و با شكوه قرار دارد و هسته مركزی بناهای آستان قدس رضوی به شمار میآید.
در سالهای آغازین به خاك سپاری پیكر پاك امام، حرم مطهر به صورت بنایی ساده با مصالح ویژه آن دوران بنا شده بود؛ چنانكه بقعه مطهر، تنها یك در ورودی ساده در پیش روی مبارك داشت و دارای تزیینهایی مختصر به سبك آن زمان بود. صفههای اضلاع حرم به جز صفه پیشرو، بهسوی خارج از بنا بسته بود و بر فراز بقعه، تنها قبهای وجود داشت.
در آن سالهای دور، زمینهای اطراف حرم مطهر، همه خالی از سكنه بود و نوغان كه یكی از دو قصبه معروف و معتبر توس بود، تنها آبادی مسكونی منطقه محسوب میشد.
نظارت دقیق حكام جور بر حركات و سكنات شیعیان، منع آنها از توجه به مرقد امام (علیه السلام) و درك فیض و زیارت، موجب شد كه سالها سپری شود و بنایی درخور و شایسته مضجع شریف حضرتش احداث نشود.
سرانجام، سالهای سخت و سنگین به كندی سپری شد. عنایات خدای تعالی نسبت به روضه رضوی موجب شد كه در آن روزهای اولیه و جو خاص آن زمان، حرم مطهر از هرگونه آسیبی محفوظ بماند تا آنجا كه به خاطر رأفت خاصه حضرت، بهصورت بروز كرامات پی در پی و معجزات، گره از كار دردمندان و نیازآوران گشود. كثرت و تداوم كرامات امام، موجب شد كه توجه و اقبال مردم و حاكمان آن زمان بهویژه بیشتر اهالی خراسان و مناطق دیگر زیاد شود و ارادتمندان به بقعه و بارگاه رضوی، زیارت پرفیض مرقد منورش را بر خود واجب دانسته، اقدام به ساخت و مرمت و تذهیب و تزیین و حفظ و نگهداری آن بنای مقدس كنند.
در طول قرنهای مختلف، رجال كشورهای اسلامی، حكام و امرای خراسان و مردان با اخلاص و علاقهمند به مقام شامخ ولایت و امامت، با صرف مبالغی در تجدید و عظمت آن كوشیدهاند و ضمن تزیین آن با ایجاد بناها و بهجای گذاشتن آثار، این مكان شریف را از جلوههای كهن هنری دوران گذشته مملوّ كردند.
منبع: آستان قدس رضوی
بخش حریم رضوی