تبیان، دستیار زندگی
امام علی - علیه السلام - با تمام وجود از امر پیامبر خدا استقبال كرد، لبخندی كه كنایه از كمال رضایت او بود بزد و به دنبال انجام مأموریت رفت و دیگر از سرنوشت خود سؤالی نكرد كه آیا من در چه وضعی قرار خواهم گرفت و به سر من چه خواهد آمد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

یک فداکاری بی نظیر

امام علی


اگر كسی اطلاعات مختصری از زندگانی پیامبر - صلی الله علیه و آله - و حضرت علی - علیه السلام - داشته باشد، از حمایتها و فداكاریها و تبعیت محض و بی چون و چرای آن حضرت، نسبت به پیامبرعظیم الشأن اسلام آگاهی دارد. در یك جمله می توان گفت: امام علی - علیه السلام - در تمام لحظات زندگی پر بركت و نورانی خویش، با آگاهی كامل مطیع و یار و یاور پیامبر - صلی الله علیه و آله - بوده و در تمام دشواریهای حكومت و ولایت پیامبر - صلی الله علیه و آله - در كنار او بود. ما در این نوشتار، فقط به دو مورد اشاره می كنیم.

کودک قهرمان

امام علی ـ علیه السّلام ـ در كودكی از پیغمبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ دفاع می‌ كرد. قریش به خاطر وجود ابو طالب عموی پیامبر نمی‌توانستند محمد ـ صلّی الله علیه و آله ـ را آزار دهند. آنان فرزندان خود را تشویق می‌كردند تا با پرتاب سنگ و خاك به رسول خدا، او را مورد اهانت و اذیت خود قرار دهند. لذا در شأن ابوطالب نبود به دنبال كودكان بدود و آنان را از سر راه پیامبر دور كند. اما پیامبر، كودكی قوی را كه مانند خود آنان بود برای انجام این كار مامور كرد. او پسر عمویش علی بن ابیطالب ـ علیه السّلام ـ بود. اگر راندن كودكان در شان ابوطالب نبود اما در شان كودكی مانند خود آنان بود.

این كودك در بچگی اش قهرمان بود چنانكه در جوانی و میانسالی و پیریش نیز چنین بود. و نقل می‌ كنند كه در جنگ اُحُد، امام علی ـ علیه السّلام ـ با طلحه بن ابوطلحه عبدری به جنگ پرداخت.

امام علی - علیه السلام - با تمام وجود از امر پیامبر خدا استقبال كرد، لبخندی كه كنایه از كمال رضایت او بود بزد و به دنبال انجام مأموریت رفت و دیگر از سرنوشت خود سۆالی نكرد كه آیا من در چه وضعی قرار خواهم گرفت و به سر من چه خواهد آمد

طلحه از او سۆال كرد: ای بچه تو كیستی؟

گفت: من علی پسر ابوطالبم.

طلحه گفت: ای « قضیم » ! دانستم كه غیر از تو كسی جرأت جسارت بر من ندارد.

آن گاه نقل می‌كنند كه از امام صادق ـ علیه السّلام ـ پرسش شد معنای قضیم چیست؟

فرمود: رسول خدا در مكه بود و هیچكس به خاطر وجود ابوطالب جرأت نداشت تا بر پیامبر جسارت كند. از این رو آنان كودكان خود را تشویق می‌كردند كه چون پیامبر خارج شد او را با پرتاب سنگ و خاك اذیت كنند. پیامبر از این مطلب پیش امام علی ـ علیه السّلام ـ شكایت كرد. امام گفت: پدر و مادرم فدای تو باد. از این پس هر گاه تو بیرون می ‌‌روی من نیز با تو بیرون می‌آیم. آن گاه امام علی ـ علیه السّلام ـ با پیامبر خدا خارج شد. كودكان طبق عادت هر روزه خود به آن حضرت تعرض كردند. پس امام علی ـ علیه السّلام ـ بر آنان حمله برد و صورت و بینی و گونه‌های آنان را مضروب كرد. كودكان با گریه و زاری به سوی پدرشان باز می‌گشتند و می‌گفتند: علی ما را زده است.

از این رو علی در نزد آنان به «قضیم» معروف شد. (سیره معصومان، امام علی ـ علیه السّلام ـ ، سید محسن امین، ترجمه حجتی كرمانی، ص188، 189)

حضرت محمد

در مورد همراهی همیشگی این دو بزرگوار، امام علی - علیه السلام - در یکی از سخنان خود می فرماید:

من مانند بچه ناقه ای كه به دنبال مادر خود می رود در پی پیامبر می رفتم ؛ هر روز یكی از فضایل اخلاقی خود را به من تعلیم می كرد و دستور می داد كه از آن پیروی كنم.  (كشف الغمه، ج 1 ص 90)

فداكاری بزرگ و بی نظیر

پیامبر اسلام - صلی الله علیه و آله - در سال دهم بعثت حضرت ابوطالب و خدیجه را كه بزرگترین حامیان و مدافعان آن حضرت بودند از دست داد. با درگذشت این دو حامی بزرگ، میزان خفقان و فشار بر مسلمین در مكه فزونی گرفت، تا آنجا كه در سال سیزدهم بعثت، سران قریش در یك شورای عمومی تصمیم گرفتند پیامبر را بكشند!!

فرشته وحی پیامبر را از نقشه شوم مشركان آگاه ساخت و دستور الهی را به او ابلاغ كرد كه باید هر چه زودتر مكه را به سوی(مدینه) یثرب ترك كند. پیامبر - صلی الله علیه و آله – امام علی - علیه السلام - را از نقشه شوم مشركان قریش مطلع ساخت و فرمود:

امشب در بستر من بخواب و آن پارچه سبزی را كه من هر شب بر روی خود می كشیدم، بر روی خود بكش تا تصور كنند كه من در بستر خوابیده ام.

امام علی - علیه السلام - در یکی از سخنان خود می فرماید: من مانند بچه ناقه ای كه به دنبال مادر خود می رود در پی پیامبر می رفتم ؛ هر روز یكی از فضایل اخلاقی خود را به من تعلیم می كرد و دستور می داد كه از آن پیروی كنم

امام علی - علیه السلام - با تمام وجود از امر پیامبر خدا استقبال كرد، لبخندی كه كنایه از كمال رضایت او بود بزد و به دنبال انجام مأموریت رفت و دیگر از سرنوشت خود سۆالی نكرد كه آیا من در چه وضعی قرار خواهم گرفت و به سر من چه خواهد آمد.

این است معنای عشق به رهبر

قرآن مجید برای اینكه این فداكاری بی نظیر در تمام قرون و اعصار جاودان بماند، در آیه ای جانبازی حضرت علی - علیه السلام - را می ستاید و او را از كسانی می داند كه جان به كف در راه كسب رضای خدا می شتابند:

«وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْتَری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ و اللّهُ رَۆوفٌ بِالعِباد(بقره/ 207)؛ برخی از مردم كسانی هستند كه جان خود را برای به دست آوردن رضای خداوند از دست می دهند و خداوند به بندگان خود رئوف و مهربان است».

از این آیه استفاده می شود كه امام علی - علیه السلام - تا پای جان حامی امر رهبر و مولای خویش، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بوده است.

نتیجه اینکه  امیرالمۆمنین - علیه السلام - با جانبازی و جانبداری بی نظیر، از رهبری پیامبر - صلی الله علیه و آله -، و حضور شجاعانه در میدان های مختلف مبارزه، مسلمانان جهان و پیروان آیین توحیدی را قرین منت خود قرار داده است و تا امتداد عمر جهان خلقت آثار مبارزات و فداكاریهای آن ابر مرد تاریخ بشریت، ادامه خواهد داشت.

                                                                                                                                    فرآوری: آمنه اسفندیاری

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان


منابع:

مركز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه .

جوانی علی علیه السلام، محمود جویباری.

فروغ ولایت، جعفر سبحانی.

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.