امید هرگز نمی میرد

نگاهی به فیلم «سرچشمه امید»

کای ( مریل استریپ ) و آرنولد ( تامی لی جونز ) زن شوهر مُسن و خوشبختی هستند که 31 ساله به خوبی و خوشی در کنار یکدیگر در حال زندگی هستند. فرزندان آنها همگی بزرگ شده و هرکدام از آنها در گوشه ای از کشور در حال گذران زندگی خودشان هستند .  کای و آرنولد  مانند ابتدای زندگیشان، با یکدیگر تنها مانده اند. آن ها علی رغم اینکه این زوجی عالی به نظر می رسند، مرد سرد مزاج است. کای برای حل این مشکل سراغ دکتری به نام فلد ( استیو کارل ) را می گیرد و راه درمان این مشکل را از او جویا می شود و پس از شنیدن توصیه های دکتر، وی تصمیم می گیرد به Great Hope Springs سفری داشته باشد تا شاید از این طریق بتواند مشکلات زناشویی خودش را با همسرش برطرف کند. اما وی و آرنولد پس از ورود به این منطقه و گرفتن مشاوره از دکتر فلد ، متوجه می شوند که...

« سرچشمه امید » مشخصا به جهت راضی کردن مخاطب جوان روانه سینماها نشده است. اگرچه این فیلم در ژانر کمدی دسته بنده شده ، اما دیوید فرانکل ( کارگردان ) از به قهقرا رفتن فیلم و شخصیت های داستانش خودداری کرده و در عوض آنها را به سمت و سوی درک یکدیگر و خواسته هایشان کشانده است. در « سرچشمه امید » در مجموع 3 شخصیت اصلی وجود دارند ( که اگر بخواهم راحت تر باشم باید بگویم نفر سوم که دکتر باشد چندان به کار فیلم نمی آید ) که می بایستی مخاطب را تا انتهای فیلم بر روی صندلی هایشان نگه دارند و باید بگویم که آنها به خوبی از عهده این کار برآمده اند. فیلم در 20 دقیقه ابتدایی کمی کُند عمل می کند و شاید حوصله بسیاری را سر ببرد اما به محض اینکه سفر کای و آرنولد آغاز می شود، فیلم هم از وضعیت کُندی خارج می شود و ضرباهنگ مناسبی به خود می گیرد و تماشاگر را بیشتر مشتاق دنبال کردن سرانجام شخصیت های داستان می کند و همزمان با اوج گرفتن فیلم، کمدی نیز کار خود را آغاز می کند.

درباره نوع کمدی فیلم باید بگویم که نباید چندان انتظاری از آن داشته باشید چراکه بازیگران سن و سالی ازشان گذشته و مشخصاً قرار نیست انها را در وضعیت فیلمهای R ببینید! به همین جهت تا جایی که امکان داشته سعی شده شوخی های فیلم بی ادبانه نباشد و حتی در معدود سکانسهای اینچنینی، شاهد هستیم که کارگردان با یک پیچش 180 درجه ای، کل صورت مسئله را ناگهان پاک می کند! اما برعکس کمدی نه چندان جذاب « سرچمه امید » ، نقطه قوت این فیلم در بخش درام وجود دارد که با قدرت زیادی خودنمایی می کند. سکانس های مشترک کای و آرنولد و رفتار محبت آمیز آنها با یکدیگر، جذاب ترین بخش فیلم است که می تواند نکات آموزنده زیادی برای مخاطب به همراه داشته باشد. آنها اگرچه امروز پیر و خسته شده اند و شاید از لحاظ جنسی هم به سردی گرایش پیدا کرده باشند، اما حس علاقه دو طرفه آنها حتی ذره ای به یکدیگر کاهش پیدا نکرده و این موضوع به خوبی در اواخر فیلم به تصویر کشیده شده است. به نظر من بهترین سکانس های فیلم هنگامی است که کای و آرنولد از گذشته ها و روند تکاملشان تا امروز صحبت می کنند و متوجه می شوند که این مسیر را چه عاشقانه پیموده اند. حس عشقی که این دو در فیلم به تصویر کشده اند از آن جنس عشقهایی است که هرکس آرزو دارد آن را تجربه کند.

همانطور که در بالا اشاره کردم نقطه قوت « سرچشمه امید » جذابیت های بخش درام و مخصوصاً رابطه بین کای و آرنلود است،اما یکی از دلایلی که باعث شده تا این رابطه تا بدین حد جذاب و دوست داشتنی باشد، حضور دو بازیگر بزرگ سینمای هالیوود در مقابل یکدیگر است . مریل استریپ که بیشتر از 3 دهه است در اوج قله هالیوود سکنی گزیده و ظاهراً قصد هم ندارد از آنجا به پایین بیاید، در « سرچشمه امید » چنان قدرتمند ظاهر شده که لحظه ای به مخاطبش این اجازه را نمی دهد که فکر کند او در حال بازیگری است! استریپ چنان در نقش کای باورپذیر است که احتمالاً باید دوباره نام او را جزو کاندیداهای اسکار سال بعد هم ببینیم. در مقابل استریپ در این فیلم ، تامی لی جونز حضور دارد که کاملا برازنده نقش اش است. وی ایفاگر نقش مردی است که مدام غُر می زند و حال و حوصله هیچ چیز را ندارد! تامی لی جونز قبلاً نیز بارها موفق شده بود این نوع کاراکترهای سرد و بی روح را به تصویر بکشد، او در « کمپانی مردان ( شُرکا ) /The Company Men » مرد سردی بود که لبخند به زور به چهره اش می نشست!

در « مردان سیاه پوش / Men in Black » نیز وی یک مامور خشک و بی احساس بود که هیچ چیز او را به هیجان نمی آورد. تامی لی جونز در « سرچمه امید » عالی است و نقش آفرینی وی را می توان یکی از بهترین های او در کارنامه هنری اش قلمداد کرد.

البته کارل در « سرچشمه امید » با چیزی که از او به خاطر دارید کاملا متفاوت است و این بار دیگر قرار نیست با یک کمدی از نوع R روبرو شوید. او در اینجا یک دکتر رفتارشناس هست که باید مشکلات زناشویی یک زوج را حل کند و این کار را هم به خوبی انجام می دهد. انتخاب کارل برای ایفای این نقش بسیار هوشمندانه بوده چراکه وی از صدای بسیار خوبی برخوردار است و قدرت بیان بسیار بالایی هم دارد که در این فیلم مشخصه اصلی نقش آفرینی اش بوده است. این یک امتیاز بزرگ برای استیو کارل است که همانقدر که در یک کمدی رده R هالیوود می تواند حضور موفقی داشته باشد، در یک اثر درام ( البته برای او ) هم می تواند خودنمایی کند.

در نهایت باید بگویم که « سرچشمه امید » برای من فیلم جذابی است. شاید خیلی ها از دیالوگ های زیاد فیلم ایراد بگیرند و روند خسته کننده و بسته فیلم را نپسندند، حتی شاید خیلی ها به اتفاقات فیلم و میزان باورپذیر بودن آنها خرده بگیرند اما « سرچشمه امید » دیالوگ ها و بازیگران توانایی دارد که می توانند نکات مهمی از زندگی را به شما بیاموزند.