درست تصمیم گیری كنید

«راه های تصمیم گیری درست» در مقاله ای قرآنی توسط سایت فرهنگی اطلاع رسانی تبیان بررسی شد.

به گزارش روابط عمومی، بخش قرآنی موسسه فرهنگی اطلاع رسانی تبیان در مقاله ای قرآنی به راه های تصمیم گیری درست پرداخت.

مریم خندابی در این مقاله می نویسد:«خوشم می‌آید، دلم می‌خواست، به نظرم خوب بود، دوست دارم، کلماتی است که دلیل مهم تصمیم گیری‌های خودمان و یا دیگران است بسیار این جملات را شنیده‌ایم اما نتیجه و اثر درستی در پایان انتخاب ندیده‌ایم مشکل چیست و راه حل کدام است؟

تصمیم گیری ارزیابی اطلاعات برای دست یابی بیشترین و پایدارترین نفع است . افراد بر اساس تعریفشان از نفع و ضرر ،تصمیمات متفاوتی دارند . ملاحظه نفع و ضررهای فردی و کوتاه مدت موجب تصمیماتی متفاوت یا تصمیمات ناشی از ملاحظه نفع و ضررهای جمعی و بلند مدت است.

«إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا به قومٍ حَتَّیٰ یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ» یقیناً خدا سرنوشت هیچ ملتی را [به سوی بلا و نکبت و شکست و شقاوت] تغییر نمی‌دهد تا آنکه آنان آنچه را [از صفات خوب و رفتار شایسته] در وجودشان قرار دارد.(رعد/11)

تغییر در نتیجه فرآیند انتخاب یک از دو راه خوب و بد حاصل می‌شود.خداوند به زیبایی بیان می‌کند که تصمیمات شما در سرنوشت شما اثر به سزایی دارد . حال مشکل این است که همه می‌دانیم تصمیم گیری مهم است اما برای انتخاب از یک چارچوب عقلانی و شرعی پیروی نمی‌کنیم .عموم افراد بر اساس حسی که از تجربه های فردی خود در زندگی بدست آورده تصمیم می‌گیرند اگر خوبی کرده باشند و در جواب بدی دیده باشند به هر کسی که می‌رسند او را از خیر و خوبی باز می‌دارند و تعبیر قرآن مناع الخیر معتد اثیم است؛ کسانی که همیشه مانع عمل خیر می‌شوند.

جوانان کهف پشت پا به همه مقامات دنیایی و تجملات خیره کننده آن می‌زنند و برای رهایی از قید و بند گناه و ذلت حرام به غاری پناه می‌برند تا خشنودی و رضایت خدا را خریداری کنند.

إِذْ أَوَی الْفِتْیَةُ إِلَی الْکَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً وَهَیِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا (10) فَضَرَبْنَا عَلَیٰ آذَانِهِمْ فِی الْکَهْفِ سِنِینَ عَدَدًا (11) ثُمَّ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ أَیُّ الْحِزْبَیْنِ أَحْصَیٰ لِمَا لَبِثُوا أَمَدًا (12) نَحْنُ نَقُصُّ عَلَیْکَ نَبَأَهُمْ بِالْحَقِّ غڑ إِنَّهُمْ فِتْیَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًی (13) وَرَبَطْنَا عَلَیٰ قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُوا فَقَالُوا رَبُّنَا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَنْ نَدْعُوَ مِنْ دُونِهِ إِلَٰهًا غ– لَقَدْ قُلْنَا إِذًا شَطَطًا (14)

[یاد کن] هنگامی که [آن] جوانان در غار پناه گرفتند و گفتند : ای پروردگار ما رحمتی از نزد خود به ما عطا کن ، و برای ما در کارمان زمینه هدایتی فراهم آور .«10» پس سالیانی چند در آن غار ، خواب را بر گوش‌هایشان چیره ساختیم .«11» سپس آنان را [از خواب] برانگیختیم تا مشخص کنیم کدام یک از آن دو گروه ، مدت درنگشان را [در غار] به شمار می‌آورند ؟«12» ما خبر [عبرت‌آموز] شان را به درستی برای تو بیان می‌کنیم : آنان جوانمردانی بودند که به پروردگارشان ایمان آوردند ، و ما بر هدایتشان افزودیم .«13» و دل‌هایشان را [با یقین به حقایق ،] استوار ساختیم ؛ آن گاه [که در برابر شرک و بت‌پرستی] به پا خاستند و گفتند : پروردگار ما پروردگار آسمان‌ها و زمین است ، هرگز جز او معبودی را نمی‌خوانیم که اگر بخوانیم سخنی گزاف و دور از حق گفته‌ایم(کهف/10-14)»

خندابی در نگارش این مقاله از تفسیر ارزشمند المیزان به عنوان منبع استفاده كرده و متن كامل مقاله را در بخش قرآنی سایت منتشر كرده است.

تنظیم: هومن بهلولی