پنهانِ پیدا !

اطاعت از امر مولا که سبب زیاد شدن نعمت است؛ ادای قسمتی از حقوق آن حضرت؛ دعای متقابل حضرت در حق دعا کننده؛ شفاعت از سوی حضرت صاحب امر؛ استجابت سایر دعاها؛ دفع بلایا؛ وسعت رزق و روزی و نیز آمرزش گناهان.

در آرزوی تحقق حکومتی صالح

انسان در طول تاریخ، همیشه در آرزوی تحقق حکومتی صالح و دور از ظلم و بی عدالتی بوده است. قرآن کریم در معرّفی حکومت حضرت مهدی(عج) و موعود آخرالزمان، بر این درخواست فطری انسانْ و نیز بر این نکته تأکید می کند که اعتقاد به او، تنها به شیعیان و مسلمانان اختصاص ندارد، بلکه تمام پیامبران گذشته بشارت فرا رسیدن او را داده اند. قرآن وی را به عنوان منجی و ذخیره الهیِ همه انسان های مستضعف در سراسر جهان معرفی و از او به عنوان شخصیتی که فراتر از هر مذهب و ملیتی است، یاد می کند.

وظایف منتظران در دروان غیبت

یکی از وظایف مهم منتظران در زمان غیبت، دعا کردن برای ظهور حضرت صاحب الزمان است که خود فرمودند: «برای پیش افتادن ظهور من زیاد دعا کنید؛ چرا که آنْ گشایش امر شماست».

بر اساس فرموده بزرگان دین، کسی که برای تعجیل در فرج امام زمان دعا کند، مشمول برکات زیر می گردد: اطاعت از امر مولا که سبب زیاد شدن نعمت است؛ ادای قسمتی از حقوق آن حضرت؛ دعای متقابل حضرت در حق دعا کننده؛ شفاعت از سوی حضرت صاحب امر؛ استجابت سایر دعاها؛ دفع بلایا؛ وسعت رزق و روزی و نیز آمرزش گناهان.

بقیة اللّه

در روایات متعددی می خوانیم که لفظ «بقیة اللّه » که در قرآن ذکر شده، به وجود مبارک حضرت مهدی(عج) تفسیر شده است. امام باقر علیه السلام در این باره می فرمایند: نخستین سخنی که حضرت مهدی پس از قیام خود می گویند، این است: «بقیةُ اللّه ِ خَیْرٌلَکُم اِنْ کُنْتُم مُۆْمِنین» و سپس ادامه می دهد: منم بقیة اللّه و حجت و خلیفه او در میان شما، پس از آن هیچ کس بر او سلام نمی کند، مگر این که می گوید: «السلام علیک یا بقیة اللّه ...». از آن جا که حضرت، آخرین پیشوا و یکی از بزرگ ترین رهبران انقلابی پس از پیامبر است، یکی از روشن ترین مصادیق ذخیره الهی بوده و از همه به این لقب شایسته تر است.

قائم

یکی از القاب امام دوازدهم «قائم» است. در روایات آمده که چون حضرت رضا علیه السلام نام امام زمان را شنید، نشان شادی و سرور در سیمای آن حضرت آشکار گردید. پس سر مبارکش را به طرف زمین خم کرد و فرمود: «خداوندا! فرج حضرتش را نزدیک بگردان و ما را به واسطه او پیروز و دشمنانش را نابود کن». ایشان چون نام قائم را می شنید، از جا برمی خاست، دستش را بر سر می نهاد و حالت خضوع به خود می گرفت.

اعتقاد مشترک پیروان همه ادیان

اعتقاد به وجود و ظهور منجی، اختصاص به عقاید شیعه ندارد، بلکه پیروان همه دین ها و آیین ها معتقدند که در آخرالزمان که فساد و بی بندو باری و ظلم همه جهان را فرا می گیرد، یک مُصلح و منجیِ بزرگ ظهور می کند و با نیروی غیبی خود، جهان را از این بحران و آشفتگی نجات می دهد و آسایش و رفاه را برای مردمان به ارمغان می آورد. پیروان همه ادیان در سراسر جهان، همگی منتظر ظهور و طلوع آن نجات دهنده بزرگ هستند. او در نزد ادیان مختلف، به نام های گوناگون معروف است و هر ملتی، او را از آنِ خود می داند.

شناختن امام (عج)

امام حسن عسکری علیه السلام درباره اهمیت و ضرورت شناخت امام زمان(عج) می فرماید: «هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ در زمان جاهلیت مرده است». پس بر تمام آنان که امام زمان خویش را شناخته و به حضرتش ایمان دارند، واجب است که ایشان را به دیگران نیز بشناسانند. عالم ربانی آیت اللّه میرزا مهدی اصفهانی که از جمله شیفتگان و بارْیافتگان آستان امام زمان است، در نامه ای به شاگرد خود، نخستین وظیفه عالمان را باز کردن در خانه اهل بیت به روی پیروان آن ها می داند و توصیه می کند که آنان باید در موضوع امامت و کمالات حضرت ولی عصر سخن برانند. او در بخشی از نامه خود می نویسد: «تو را ای برادر سفارش می کنم و باز سفارش می کنم که مردم را به سوی امام زمان شان و ملجأ و پناه شان ـ صلوات اللّه علیه ـ دعوت کنی و دل ها و زبان هاشان را به او متوجه سازی».

تهذیب نفسْ وظیفه شیعه منتظر

وظیفه مهم منتظران حضرت، تهذیب نفس و آراستگی به اخلاق نیکوست. در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است: «هر کس دوست دارد از یاران حضرت قائم قلمداد شود، باید منتظر واقعی باشد و در این حال، به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار کند. پس چنان چه در این حال بمیرد و پس از مردنش قائم(عج) به پا خیزد، پاداش او، هم چون پاداش کسی خواهد بود که آن حضرت را درک کرده است؛ پس بکوشید و در انتظار بمانید. گوارا باد شما را ای گروه مشمول رحمت خداوند». در نامه شریفی که از سوی حضرت صاحب الزمان (عج) برای شیخ مفید رحمه الله صادر شد، اعمال ناشایست و گناهانی که از شیعیان آن حضرت سر می زند، یکی از اسباب طولانی شدن غیبت و دوری شیعیان از دیدار ایشان شمرده شده است.

منابع:

مجله گلبرگ، مهر 1382، شماره 43 (مطلبی از لیلی صدر هاشمی)

سایت حوزه