آغوشی پر از لالههای فاطمه
کاش یک شب شمع بودم در شب تار بقیع تا سحر میسوختم چون قلب زوار بقیع کاش میشد مخفی از وهابیان سنگدل مینهادم نیمه شب صورت به دیوار بقیع قبه و قبر و رواق و خانه و گلدسته داشت ای مدینه از چه ویران گشت آثار بقیع نیست حق گریه اش بر چار قبر بی چراغ زائری کز راه دور آید به دیدار بقیع ماه، زائر، اختران، اشکند و گنبد، آسمان صورت مهدی شده شمع شب تار بقیع آب، خون و دانه اشک و ناله اش سوز جگر هر که شد مرغ دل زارش گرفتار بقیع گر زنان را نیست ره در این گلستان، غم مخور شب که خلوت میشود زهراست، زوار بقیع اینکه آثارش بوَد باقی میان دشمنان دست حق بوده ست از اول نگهدار بقیع گر به دقت بنگری بر این امامان غریب می چکد پیوسته اشک از چشم خونبار بقیع بس که آغوشش پر است از لالههای فاطمه بوی جنت خیزد از دامان گلزار بقیع بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان
غلامرضا سازگار