سۆالی که همه باید از خودشان بپرسند!

این سۆال یکی از مهمترین عوامل تغییر و تحول در زندگی انسانها می باشد، نمی دانم آیا واقعاً کسی وجود داره که این سۆال برای او به وجود نیامده باشد.

وقتی که پای خاطرات و داستان زندگی بعضی از افراد در سرتا سر جهان می نشینیم جرقه هایی از این دسته سوالات باعث شده که کل مسیر زندگی برای این افراد تغییر بکند واقعاً هدف از زندگی چیست؟

اگه کسی این سۆال برای او به وجود نیامده باشد باید جواب کامل و قانع کننده ای برای این سوال داشته باشد! و الا اگر کسی بدون جواب به این سۆال در طول زندگی فقط در حال خوردن و خوابیدن و برطرف کردن سایر نیازهای جسمانی و دنیایی باشد باید در هدف خود برای زندگی شک کند وقتی زندگی بعضی افراد رو و شیوه اداره ی زندگیشان رو با یک نگاه سطحی مورد توجه قرار می دهیم متوجه می شویم که زندگیشان همانند  سایر حیوانات سپری می شود، یعنی برطرف کردن نیازهای جنسی و جسمانی از صبح زود که افراد زندگیشان رو شروع می کنند یا در حال خواب هستند یا در حال خوراک آیا واقعاً هدف زندگی همین بوده که چند صباحی در این دنیا مشغول امورات دنیای باشیم و بعد هم هیچ یا اینکه انسان برای افق های بالاتر و کامل تری پا به این عرصه خاکی گذاشته است.

وقتی به بعضی آیات کلام الهی نگاه می کنیم  به این نتیجه می رسیم که زندگی دنیای زندگی نیست که انسان برای آن خلق شده باشد بلکه زندگی هست که خالق هستی حتی دل بستن به آن را هم نکوهش کرده است .

وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَیرٌ لِلَّذینَ یتَّقُونَ أَفَلا تَعْقِلُونَ

زندگى دنیا، چیزى جز بازى و سرگرمى نیست! و سراى آخرت، براى آنها كه پرهیزگارند، بهتر است! آیا نمى‏اندیشید؟! (سوره مبارکه انعام آیه 32)

وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ

و زندگى دنیا، چیزى جز سرمایه فریب نیست! (سوره مبارکه انعام آیه 185)

یا قَوْمِ إِنَّما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا مَتاعٌ وَ إِنَّ الْآخِرَةَ هِی دارُ الْقَرارِ

اى قوم من! این زندگى دنیا، تنها متاع زودگذرى است و آخرت سراى همیشگى است!(سوره مبارکه غافر آیه 39)

با توجه با این آیات شریف پس زندگی کردن در این دنیا چه معنا و مفهوم ارزشی می تواند داشته باشد آیا اصلاً زندگی دنیایی ارزش دارد یا خیر فاقد ارزش و قیمت هست .

برای جواب به این سوال بهتر است تاملی در معنای این آیات داشته باشیم این آیات شریف به اعتراف علمای اخلاق هیچ کدام در مقام بیان بی ارزش کردن زندگی دنیای نیستند ، در واقع زندگی دنیایی می تواند سرتاسر ارزش و زیبایی باشد.

اصلا زندگی کردن در دنیا  هست که باعث به وجود آمدن زندگی دربهشت و سرای ابدی می شود اگر بخواهم ساده تر بیان کنم اگر زندگی دنیایی این قابلیت و توانایی را نداشته باشد که انسان را بهشتی کند بی ارزش و پوچ و بی معنا می شود اگر زندگی در دنیا باعث درست شدن زندگی جهنمی در آخرت شود آن زندگی پوچ و بی معنا و بی فایده است .

هدف از زندگی عبادت و بندگی

وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرى‏ تَنْفَعُ الْمُۆْمِنینَ (55) وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیعْبُدُونِ (56)

و پیوسته تذكّر ده، زیرا تذكّر مۆمنان را سود مى‏بخشد.(55) من جنّ و انس را نیافریدم جز براى اینكه عبادتم كنند (و از این راه تكامل یابند و به من نزدیك شوند)! (56)[سوره مبارکه الذاریات]

عبادت و بندگی به تصریح  کلام خداوند تبارک و تعالی هدف اصلی زندگی بوده است، عبادت به معنای خاص نه هر عبادتی نه عبادات وارداتی و نوع ظهور که خداوند هیچ گونه اشاره ای به آنها نداشته است عبادت هم راه و رسم الهی خود را دارد.

البته بسیاری از کارها هستند می شود به آنها رنگ و بوی الهی و عبادی داد که البته ما از این دسته عبادات غافل هستیم اگر تمام کارهای خیرخواهانه و عاقل پسندانه را برای رسیدن به رضایت الهی انجام داد می توان اسم عبادت برای آن انتخاب کرد در واقع عبادت از سر تعظیم فر آوردن در مقابل باری تعالی شروع می شود تا رسیدگی به امور بندگان خدا.

کلام آخر :

هدف زندگی  می تواند کمال و ورسیدن به درجات عالی عبودیت و بندگی و دل دادگی به درگاه باری تعالی و رسیدن به درجات عالی انسانیت باشد و هر اندازه از این مسیر عبودیت و انسانیت دور شویم از مسیر درست زندگی دور تر شده ایم .

بخش قرآن تبیان

منبع : وبلاگ گروهی رهپویان قرآن