علایم عفونت چشمی

- اشک ریزش و قرمزی چشم: قرمزی چشم نشانه التهاب چشم و اشک‌ریزش نشان دهنده التهاب مجرای اشکی می‌باشد. تولید بیش از حد اشک، نشان دهنده وجود عفونت است و می‌تواند سبب تاری دید نیز شود.

- خارش مداوم:  التهاب بافت چشم سبب خارش مداوم چشم می‌شود و خاراندن چشم نیز سبب تشدید عفونت و ایجاد ورم بیشتر و وخیم تر شدن مشکل می‌شود.

- احساس وجود شی در داخل چشم: گاهی اوقات به خصوص در عفونت های چشمی که ناشی از عوامل باکتریایی است، فرد احساس می‌کند که چیزی در داخل چشمش است و مدام چشم خود را می مالد.

احساس وجود چیزی در داخل چشم سبب اشک ریزش می‌شود. در این حالت چشم بیشتر از قبل به نور حساس می‌شود. این احساس دردناک هنگام صبح که فرد از خواب بیدار می‌شود، بسیار واضح می‌باشد.

- گل مژه: گل مژه عفونت باکتریایی است که بر روی پلک پایینی چشم ایجاد برآمدگی می‌کند. این برآمدگی کم‌کم رشد می‌کند و قرمز و به لمس بسیار حساس می‌شود.

از دیگر علایم عفونت چشمی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- ترشحات چشم

‌- ورم پلک

- تاری دید

- درد چشم

- ورم اطراف چشم

- پوسته پوسته شدن پلک چشم

پیشگیری از عفونت چشم

عفونت چشم به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. بنابراین اگر کسی که زیاد با او در تماس هستید، مثل اعضای خانواده، به عفونت چشمی مبتلا می‌باشد، با رعایت نکات زیر از سرایت آن به دیگران جلوگیری کنید:

- دست‌های خود را با آب و صابون بشویید. این کار در عین راحت بودن، موثرترین راه برای جلوگیری از انتقال عفونت چشمی می‌باشد. دست ها مرتبا در تماس با آلودگی های باکتریایی و ویروسی و قارچی قرار می گیرند و باید قبل از تماس با چشم، آنها را شست.

‌- از دست زدن به صورت و چشم های خود بپرهیزید . اگر باید دارویی را به داخل چشم خود بریزید و یا کرمی را برای دور چشم خود استفاده کنید، حتما قبل از این کار،  دست های خود را با آب و صابون بشویید.

- از آرایش کردن چشم پرهیز کنید و از برخورد لوازم آرایش با چشم جدا پرهیز کنید . ممکن است مواد آرایشی فاسد شده باشند و یا مرغوب نباشند و چشم شما نسبت به آنها حساسیت داشته باشد.

- لوازم بهداشتی شخصی خود را به فرد دیگری ندهید. حوله شخصی داشته باشید و لوازمی مانند حوله، لباس و بالش خود را هر چند وقت یک‌بار بشویید.

- در صورتی که عفونت چشمی دارید، هرگز از لنزهای چشمی استفاده نکنید و اگر لنزهای شما آلوده شده اند، قبل از استفاده مجدد آنها را ضدعفونی کنید. در مورد نحوه  ضدعفونی کردن لنزهای خود از پزشک سئوال کنید.

- هرگز از لنزهای چشمی افراد دیگر (حتی اگر به سالم بودن آنها اطمینان دارید) استفاده نکنید، زیرا لنز، یک وسیله شخصی است.

- در محیط های با آب و هوای گرم و خشک، پر گردوغبار و هنگام وزش باد از چشم های خود محافظت کنید.

- اگر در محیطی کار خود با مواد شیمیایی سروکار دارید، حتما از عینک های مخصوصی که محافظت کننده چشم شما در برابر آسیب مواد شیمیایی هستند، استفاده کنید.

• در صورت بروز هر گونه مشکل و علامت غیرطبیعی در چشم خود، سریعا به چشم‌پزشک مراجعه کنید.

  هرگز داروهایی را که برای بیماری چشم شما تجویز شده، به فرد دیگری ندهید، اگرچه ممکن است علایم چشمی یکسانی داشته باشید، زیرا ممکن است داروهای دیگری برای آن فرد تجویز شود. استفاده از داروی چشمی بدون تجویز پزشک متخصص، مشکل را بدتر می‌کند

درمان عفونت چشم

پس از آن که شخصی علایم غیرطبیعی در چشم خود مشاهده کرد، باید به پزشک متخصص مراجعه کند تا پزشک با بررسی تمام علایم، تشخیص صحیحی از بیماری دهد و بر اساس آن تشخیص، نسبت به درمان مناسب اقدام کند.

در مورد مسری بودن عفونت چشم خود و نحوه جلوگیری از انتقال آن به دیگر افراد با پزشک مشورت کنید.

در اغلب موارد، درمان عفونت چشم شامل کمپرس، قطره چشمی، پمادها و داروهای آنتی بیوتیک می‌باشد. اگر علت عفونت ویروسی باشد، درمان ضد ویروسی اعمال می‌شود.

اگر در طول دوره درمان، علایم بدتر شد، حتما با پزشک خود تماس بگیرید و برای او توضیح دهید.

هشدار

افرادی که به طور مداوم از لنزهای تماسی چشم استفاده می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت چشم هستند، زیرا لنز باعث کمبود اکسیژن رسانی به قرینه و بروز مشکلاتی می‌شود و اگر فرد هنگام استفاده از لنز، نکات بهداشتی را رعایت نکند، شانس خود را برای ابتلا به عفونت چشمی بیشتر می‌کند. بنابراین افرادی که از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند، باید بیشتر مراقب چشم های خود باشند .