تبیان، دستیار زندگی
در اولین روزهایی که تلفن، همراه شد! نگاه مشتریان دنبال گوشی های کوچک بود. مدل ها، در تابلوهای تبلیغاتی، با گوشی های جمع و جور و طریف مشغول صحبت بودند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

هرچه بزرگ تر، بهتر؟!


در اولین روزهایی که تلفن، همراه شد! نگاه مشتریان دنبال گوشی های کوچک بود. مدل ها، در تابلوهای تبلیغاتی، با گوشی های جمع و جور و طریف مشغول صحبت بودند. اما دنیای امروز تلفن همراه، تماماً به ابعاد بزرگ و بزرگ تر اختصاص پیدا کرده و ناخودآگاه این سۆال پیش می آید که نکند تلفن سایز بزرگ بهتر است؟

تغییر از وقتی شروع شد که اپل برای اولین بار، صفحه 3.5 اینچ را معرفی کرد و طوفانی در بازار به راه انداخت. تمام سازندگان تلفن همراه این ابتکار خوب را دنبال کردند و امروز گوشی هایی داریم، به مراتب بزرگتر از آی فون. سایزبندی نمایشگرهای موجود در بازار از 2.8 اینچ شروع و تا 5.3 اینچ ادامه پیدامی کند. در این گنده بازار! اپل چنان به سایز 3.5 اینچ وفادار مانده که آدم مشکوک می شود، نکند افزایش اندازه نمایشگر از رضایت مشتری کم می کند!

هرچه بزرگ تر، بهتر؟!

رابط کاربری (User Interface)

اوایل که فناوری لمسی تازه باب شده بود، بزرگی صفحه نمایش خیلی مهم نبود چون گوشی ها با قلم کار می کردند (مثلاً سایز 2.8 اینچ خیلی هم بزرگ به حساب می آمد). ولی استفاده از سیستم لمسی خازنی در اکثر تلفن ها، که اجازه می داد کاربر از انگشتان خود استفاده کند، اول قلم گوشی و بعد صفحه کلید (فیزیکی) را حذف کرد. در گوشی هایی که با این فناوری کار می کنند، نمایشگر باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا انگشت های کاربر به راحتی روی آن حرکت، تایپ و (با ترکیب فشار و حرکت) زوم کند.

گرچه کارِ انگشتی با صفحه های 2.8 اینچی یا 3 اینچی خیلی سخت نیست، راحت و روان هم به حساب نمی آید. شاید باز کردن فایل ها راحت باشد اما، کار با صفحه کلید در این ابعاد خیلی هم رضایت بخش نیست. هرچه صفحه بزرگ تر، اشتباه تایپی کمتر! کلاً کار با انگشت روی صفحه های بزرگ تر، دردسر کمتری دارد.

استفاده از سیستم لمسی خازنی در اکثر تلفن ها، که اجازه می داد کاربر از انگشتان خود استفاده کند، اول قلم گوشی و بعد صفحه کلید (فیزیکی) را حذف کرد

یک تذکر مهم قبل از خرید: این طرف آن طرف بردن یک تلفن که توی جیب جا نمی شود کار سختی است و مکالمه با آن سخت تر!

به نتیجه چند آزمون عملی توجه کنید:

استفاده از گوشی هایی که نمایگشر 3.4 اینچی دارند، راحت و بی دردسر است. بزرگی سایزهای 4.8 اینچی و 5.3 اینچی به دردسرش نمی ارزد! مثل تلفنی که کمپانی DELL در یک حرکت شتابزده سرهم بندی کرده و از لحاظ کاربردی اصلاً مناسب نیست. یعنی نه در قد و قواره تلفن همراه است و نه سادگی کار کردن با تبلت را دارد.

هرچه بزرگ تر، بهتر؟!

چندرسانه ای (MULTIMEDIA)

فهمیدن این مطلب سخت نیست که نمایشگر بزرگ تر دید بهتری از تصویر (متحرک و ثابت) به کاربر می دهد و دیدن فیلم و عکس در صفحه بزرگ تر چشم نوازتر است. این نکته در خواندن کتاب های الکترونیک یا وبگردی هم صدق می کند؛ حداقل نیاز به بزرگنمایی کلمات ندارید.

برنامه های کاربردی (APPLICATION)

بعضی های می گویند نرم افزارها در یک صفحه بزرگ، به خوبی نمایشگرهای معمولی بارگذاری و اجرا نمی شوند. این تفاوت (اگر همه مشکل همین باشد)، به وضوح نمایشگر ربط پیدا می کند. وقتی وضوح صفحه نمایش با سایز آن تناسب داشته باشد، اکثر نرم افزارها در آن خوب کار می کنند. برای مثال سامسونگ گلکسی S، با نمایشگر 4 اینچی و سامسونگ گلکسی SII با صفحه نمایش 4.3 اینچی ساخته شده اند. در حالی که رزولوشن نمایشگر هر دو محصول یکی (800 در 480) است. در نتیجه بیشتر نرم افزارها در مدل SII بهتر از مدل های S کار می کنند.

هرچه بزرگ تر، بهتر؟!

برنامه سازها در طراحی نرم افزار فقط یک مقیاس را در نظر نمی گیرند. مثلاً در تولید یک برنامه اندرویید، باید سه وضوح مختلف - 480 X 320 320، X 240 و X 800 480 – پیش بینی شود. به این ترتیب اگر برنامه در نمایشگری با تفکیک نامتناسب اجرا شود، به طور خودکار آن را بهبود خواهد داد.

باتری

نمایشگر و باتری تلفن همراه به نوعی رابطه معکوس دارند؛ صفحه بزرگ لمسی با روشنایی بیشتر خیلی زود کار باتری را یکسره می کند و باید دنبال پریز برق بگردید. در یک مقایسه ساده متوجه می شوید که گوشی هایی با صفحه کوچک (عموماً غیر لمسی) تا دو روز هم شارژ نگه می دارند. ولی باتری نمایشگرهای بزرگ صفحه لمسی به زحمت یک روز هم دوام می آورند.

نظر نهایی

نمایشگر بزرگتر باتری را زودتر خالی می کند و اندازه اش هم دردسر ساز است ولی کار با آن راحت تر است. از چشم ها هم کمتر کار می کشد. بیشتر نرم افزارها را به سادگی دانلود و بدون دردسر اجرا می کند.

بخش دانش و زندگی تبیان

منبع: دنیای کامپیوتر و ارتباطات