بیشتر بدانیم

"... در حدیث آمده: هرگاه فردی، برادر خویش را کافر خطاب کند، یکی از آن دو به عقوبت آن بدی دچار خواهند شد.(یعنی اگر حقیقتا کافر باشد به عقوبت کفرش و اگر چنین نباشد فردی که او را چنین خطاب کرده است به عقوبت این اتهام دچار خواهد شد.) "  ("مفاهیم یجب أن تصحح" به نقل از "وهابیت، بازنگری از درون"، ص  33)

برخی از مدارک این روایت به شرح ذیل است:

(عناوین ابواب این احادیث در صحیح مسلم و صحیح بخاری نیز شایان توجه است.)

صحیح بخاری، ج 5/ ص 2263/ حدیث 5752  (باب من أکفر أخاه بغیر تأویل فهو کمال قال)

... أن رسول الله صلی الله علیه و سلم قال إذا قال الرجل لأخیه یا کافر فقد باء به أحدهما

همچنین نگاه کنید به؛

صحیح بخاری، ج 5 / ص 2264 / حدیث 5753 (باب من أکفر أخاه بغیر تأویل فهو کمال قال)

صحیح مسلم، ج 1 / ص 79  ( باب بیان حال إیمان من قال لأخیه المسلم یا کفر)

صحیح مسلم، ج 1 / ص 79  ( باب بیان حال إیمان من قال لأخیه المسلم یا کفر)

موطأ مالک، ج2 / ص 984 / حدیث 1777 ( کتاب الکلام، باب ما یکره من الکلام)

مسند أحمد، ج 2 / ص 18 / حدیث 4687

مسند أحمد، ج 2 / ص 47 / حدیث 5077

89- آیا بزرگداشت انبیاء و اولیاء نشانه عبادت است یا ادب؟ و آیا این ادب و احترام نسبت به آن بزرگواران مورد تأکید بسیاری از آیات قرآن نیست؟

بیشتر بدانیم

بزرگداشت عبادت است یا ادب؟

"بسیاری از مردم در فهم حقیقت بزرگداشت و حقیقت عبادت در اشتباه هستند و آن دو را به هم می‌آمیزند و هرگونه بزرگداشتی را عبادت می‌شمارند. از جمله ایستادن و بوسیدن دست و تعظیم پیامبر (صلی‌الله علیه و آله و سلّم) با خطاب سید و مولی نسبت به آن حضرت، یا اظهار ادب و وقار و تواضع در برابر قبر آن بزرگوار را غلو دانسته و موجب عبادت غیر خدا می‌شمارند که در واقع چنین افکاری ناشی از نادانی و لجاجت است که نه تنها مورد رضای خدا و رسول که روح دین و شریعت از آن گریزان است." ("مفاهیم یجب أن تصحح" به نقل از "وهابیت، بازنگری از درون"، ص  44)

90- شما در مورد محمد بن عبدالوهاب آنچنان غلو کرده‌اید که یکی از علمای معاصر عربستان (حسن بن فرحان ) کتابی را در این موضوع نگاشته است. آیا این رویه به خروج از دین اسلام و مبتلا شدن به غلو و گزافه‌گویی و پیروی کورکورانه از محمد بن عبدالوهاب نمی‌انجامد؟ کتاب "داعیة و لیس نبیا" که با نام "مبلغ، نه پیامبر" به فارسی ترجمه شده است، به خوبی نمایانگر گمراهی شما در این زمینه است.

91- چرا وهابیان هنگامی که مکه و مدینه را تصرف کردند، علمای شهر را مجبور کردند که توبه‌نامه امضا کنند؟ آیا این نشانه این نیست که وهابیت همه مسلمانان غیر وهابی را کافر می‌داند؟ و جان و مال آنها را مباح می‌شمارد؟ و در حقیقت در شکل یک دین جدید ظهور کرده است؟

بیشتر بدانیم

توبه‌نامه علمای مکه

متن توبه‌نامه‌ای که در دوران حکومت سعود بن عبدالعزیز بن محمد نوشته شده و به امضای علمای مکه رسیده، به این شرح است:

ما علمای مکه که این نامه را امضا و مهر کرده‌ایم، اعلام می‌داریم: دینی که شیخ محمد بن عبدالوهاب به آن دعوت کرده و امام مسلمانان، سعود بن عبدالعزیز به آن دعوت می‌کند؛ یعنی دعوت به توحید و نفی شرک از خداوند که او در این نوشته ذکر کرده است، بی هیچ تردید حق است، و انواع شرکی که قبلا در مکه، مدینه، مصر، شام و دیگر بلاد تا امروز وجود داشته، کفری است که باعث مباح شدن خون، مال و خلود در دوزخ است. و هرکس که به این دین که محمد بن عبدالوهاب به آن دعوت می‌کند، نگرود، و به آن عمل نکند و پیروان آن را دوست و دشمنان آن را دشمن ندارد، از دیدگاه ما، به خدا و قیامت کافر است و بر پیشوای مسلمانان، سعود بن عبدالعزیز و مسلمانان واجب است که با او مبارزه و جنگ کنند تا از آنچه بدان عمل می‌کرده است توبه و به این دین عمل کنند.

("مبلغ، نه پیامبر"، ص 122 به نقل از "الدرر السنیة"، ج 1، ص 314)

توبه‌نامه علمای مدینه

ما علمای مدینه شهادت می‌دهیم که آنچه قبلا در مکه و مدینه و تا امروز در شام، مصر و دیگر بلاد رخ داده، جزء انواع شرک‌هایی بوده که در این نامه ذکر شده است: اینها کفری است که باعث مباح شدن خون و مال خواهد شد، و هرکس به این دین نگرود و به آن عمل نکند، به خدا و روز قیامت کفر ورزیده است و بر امام مسلمانان واجب است علیه اهل شرک و عناد، جهاد کند. هرکس از اهل مصر، شام، عراق و همه پیروان مذهبی که اکنون آنان از آن پیروی می‌کنند – که با متن این نامه، مخالف است – از تاریخ امضای این نامه، کافر  مشرک‌اند.

("مبلغ، نه پیامبر"، ص 123 به نقل از "الدرر السنیة"، ، ج 1، ص 316 و 317)

92- آیا بهتر نیست در سخن حسن بن فرحان بیشتر تأمل کنید، آنجا که او اتهام تکفیر و بدعت را عامل اصلی تفرقه در میان مسلمین می‌داند؟

بیشتر بدانیم

حسن بن فرحان می‌گوید:

"و اگر در سبب این تفرقه نظر افكندیم پی می‌بریم كه در یك مطلب نهفته است و آن اتهاماتی از قبیل گمراهی، بدعت و كفر بوده است ..." (قرائة فی كتب العقائد، ص 25)

93- آیا متوجه نیستید که؛  "موضوعی که به عنوان نتیجه و لازمه یک مکتب فکری مورد نقد قرار می‌گیرد، الزاما مورد قبول طرفداران آن مکتب نیست."

بنابراین نتیجه اعتقاد مذاهب اسلامی را نباید به عنوان عقیده مسلم آنها قلمداد کرده و بر مبنای آن حکم به تکفیر و بدعت دهید. که اگر چنین روشی پذیرفته شود آنگاه این شما هستید که از هر مذهب دیگری به شرک و کفر نزدیکترید!

سیدحسین حسینی