سیمای مجرمان و کفار در قیامت(2)

در مقاله قبلی به برخی حالات مجرمان و کفّار در قیامت اشاره شد و اینک به بیان حالات برخی دیگر از اعضاء و جوارح انسان در آن روز می پردازیم.

وضع دهان و زبان:

گر چه صحنه های قیامت یکی دو تا نیست بلکه مراحل و مواقف و صحنه ها و شرایط مختلف است و مردم در آن روز در هر صحنه ای وضعی دارند که در مرحله ای مهر بر دهان آنان زده می شود «الیوم نحتم علی افواههم و تکلمنا ایدیهم و تشهد ارجلهم بما کانوا یکسبون»[1]

و در بعضی آیات می خوانیم: در آن روز مجرمان لال می شوند:«... عمیاً و بکما و صمّا ...»[2]

ما روز قیامت جنایتکاران را واژگون و کور و کر و لال محشور می نمائیم و در آن روز که قادر بر گفتگو نیستند، به جای زبان سایر اعضا به گفتگو می پردازند. البته در بعضی مراحل هم التماس ها دارند ، به گمراه کنندگان خود نفرین ها می کنند، حسرت هائی از خود نشان می دهند ، فریادها می زنند و در جستجوی راه فراری هستند و از خداوند مراجعه به دنیا و وعده اصلاح خود را می دهند. مسأله قیامت مسأله ای است که امامان ما در نماز همین که به جمله « مالک روز جزا »، «مالک یوم الدین» [3] می رسیدند آن قدر آن را تکرار می کردند تا نزدیک بود جان به جان آفرین دهند. می گویند امام صادق (علیه السلام) آن قدر این جمله را در نماز تکرار می فرمود که بعضی حوصله شماره آن را نداشتند.[4] در برابر این لالی های مجرمان شعارهای اهل بهشت را خواهیم دید که چگونه فریاد می زنند بیایید نامه اعمال ما را بخوانید و برگ برنده را به دست ما ببینید. «اللهم آرزقنا»

یک حالت دیگر:

قرآن در باره دست و دندان های مجرم می فرماید: « و یوم یعض الظالم علی یدیه یقول یا لیتنی اتّخذت مع الرسول سبیلا»[5] کسانی که در دنیا دوستان نا اهل گرفته اند روز قیامت دو دست خود را به دهان و به دندان می گیرند و می گویند ای کاش ما با فلانی دوست نمی شدیم، او ما را از یاد خدا غافل و سبب گمراهی ما شد. ای کاش در دنیا من با پیامبر خدا راهی باز کرده بودم. در روایات می خوانیم که این ندامت ها برای کسانی است که در مساله رهبری به سراغ افراد فاسد و فاسق رفته و رهبران معصوم و آسمانی را به خاطر تبلیغات دروغین این و آن و یا هوا و هوس های خود رها نموده اند و یا به جای قانون آسمانی قرآن به سراغ قوانین بشری رفته اند.[6]

وضع گردن:

«اذا الاغلال فی اعناقهم و السلاسل یسحبون»[7] آن ها باید به یاد آورند روز قیامتی را که غل ها در گردنشان و با بزرگترین نوع ضعف و حقارت به دوزخ کشانده می شوند و این امر در آیات متعددی ذکر شده است.

وضع درونی:

«... و سقوا ماءً حمیماً فقطع امعاء هم» [8] و آبی جوشان به خوردشان داده می شود پس روده هایشان را از هم می پاشد و قطعه قطعه می کند.

وضع پوست:

...«کلما نضجت جلو دهم بدلناهم جلوداً غیرها لیذقوا العذاب...»[9]

هر گاه پوست های بدن گناهکاران پخته و بریان شده و بسوزد، ما دوباره پوست های نو می سازیم. قرآن با این آیه می فرماید: ما با دادن پوست نو جلوی کم شدن و تخفیف درد را می گیریم.

دست مجرم:

«و امّا من اوتی کتابه بشماله فیقول یا لیتنی لم اوت کتابیه»[10] و اما کسی که نامه اش به دست چپ او داده شود گوید: ای کاش نامه ام به من داده نمی شد. [11] و [12]

چکیده :

مجرمان انگشت حیرت به سبب غفلت از خدا و یاد معاد بردهان می گیرند و از اندوخته هایی که در راه خدا مصرف نکردند داغی بر پهلو و کمر شان گذاشته می شود و پوست آن ها به گناهانی که مرتکب شده اند گواهی می دهد و اجزاء درونی آن ها قطعه قطعه می گردد و بر گردن هایشان به سبب اعمال زشت شان غل و زنجیر می نهند.

پی نوشت ها :

1- یس /65

2 - اسراء /67

3 - حمد /3

4- نورالثقلین / ج1/ ص 16

5- فرقان /27

6 - نورالثقلین/ ج4 / ص 13- 12

7- غافر (مومن) /71

8- محمد (صلی الله علیه واله وسلم) /15

9- نساء / 56

10- حاقه / 25

11- معاد / محسن قرائتی / صفحه 365- 361؛ 369- 368؛ 371

12- معاد/ علی محمد حیدری نراقی / صفحه 375؛ 379- 378

فرآوری: فاطمه موسوی

بخش اعتقادات شیعه تبیان

منابع:

1- معاد/ محسن قرائتی

2- معاد/ علی محمد حیدری نراقی