روش‌شناسی شارحان حکمت متعالیه

روش شناسی شارحان حکمت متعالیه، با تأکید بر روش‌ شناسی فلسفی امام خمینی (ره) و علامه طباطبایی اثر رضا لک‌زایی منتشر شد.

این اثر به قلم رضا لک‌زایی، پژوهشگر، به رشته تحریر درآمده که در آن به تبیین شیوه شارحان حکمت متعالیه پرداخته و در این راستا، آرا و اندیشه‌های امام خمینی (ره) را نیز تبیین کرده است.

در مقدمه نویسنده می خوانیم : تحقیقات روش شناسی ، تحقیقاتی بنیادین است که می تواند به جنبش تولید علم در کشور مدد رساند. با توجه به این مهم که مبانی فکری هر جامعه بر اصولی فلسفی استوار است ، شناخت و درک این دانش و واکاوی نظریات اندیشمندان این عرصه ضروری به نظر می رسد.

نو آوری علامه طباطبایی در روش ، ژرفا و پیچیدگی اندیشه امام و نیز حجاب معاصرت ، و دو گانگی یا چند گانگی بیان و گفتار امام و استثنا بودن شخصیت ایشان ، بر اهمیت کنکاش افکار این دو اندیشمند می افزاید.

هدف اصلی مباحث حاضر تبیین تمایزات روش فلسفی حضرت امام خمینی و علامه طباطبایی است برای این منظور در فصل اول به مفاهیم و کلیات ، در فصل دوم به تبیین شناخت شناسی و روش شناسی فلسفی امام خمینی ، در فصل سوم به تبیین شناخت شناسی و روش شناسی فلسفی علامه طباطبایی و در فصل چهارم به تمایزات روشی این دو اندیشمند پرداخته شده است.

خواندن یک صفحه از این کتاب برای آشنایی بیشتر با نثر آن: صفحه ی 12

ملاصدرا

در بررسی زندگی ملاصدرا اختلاف نظر زیاد است. این اختلافات از آن‌جا ناشی شده است که منابع موثقی که شرح علما را تدوین می‌کرده‌اند، به زندگی فلاسفه و عرفا، به مانند فقها، اهمیت نمی‌دادند. بنابراین، در منابع کلاسیک، اطلاعات مستندی در این‌باره نیامده است. به تازگی این مشکل درباره ملاصدرا تا حدی رفع شده است؛ زیرا یکی از این نوادگان فیض کاشانی، اطلاعات موثق و نسبتاً خوبی را منتشر کرده است. این اطلاعات به نقل از آثار خطی به جا مانده از احفاد فیض و در دیباچه مثنوی ملاصدرا که آن هم برای اولین بار منتشر شده، آمده است.

صدرالدین محمد شیرازی، مشهور به صدرالمتالهین و ملاصدرا، در سال979 هجری قمری در شیراز دیده به جهان گشود. وی تنها پسر ابراهیم شیرازی بود. ابراهیم مدت‌ها منصب امارت داشت و از چهره‌های قدرتمند سیاسی و اجتماعی شیراز به شمار می‌رفت. صدرالدین پس از تکمیل تحصیلات مقدماتی، رهسپار کاشان شد و پس از مدتی تلمذ در کاشان، حدود سال 995 هجری قمری برای تکمیل تحصیلات عازم اصفهان گردید. در اصفهان نزد شیخ بهایی به تحصیل علوم نقلی و در محضر میرداماد به کسب علوم عقلی پرداخت. ملاصدرا به دلایلی چند، از جمله راضی نبودن به تحصیلات رسمی صرف، بین هفت تا پانزده سال (بنا بر اقوال مختلف)، در روستای کهک از توابع شهرستان قم، کنج عزلت گزیده و به تهذیب نفس پرداخت تا همچنان که خود در مقدمه کتاب اسفار می‌گوید، به شهود عالم معقول نائل آمد. وی پس از آنکه به کمال صوری و معنوی دست یافت، دیگر بار به زندگی دنیوی بازگشت. این سیر طبق چهار سفری است که وی در آغاز کتاب اسفار به آنها اشاره می‌کند.