کراوات بلا تکلیف مانده!

تضاد عجیب در سخنان معاون اجتماعی ناجا

رییس اتحادیه پیراهن دوزان و پیراهن فروشان با اعلام اینکه فروش كراوات دوباره با سخت‌گیری مواجه شده، افزود: «حتی به ما اعلام شده سربرگمان كه در آن از قدیم یك عكس كراوات روی آن وجود داشت باید عوض شده و ...» 9 خرداد جانشین فرمانده نیروی انتظامی گفت: «به روسای بیمارستان‌ها چند روزی فرصت داده می‌شود تا نسبت به جمع‌آوری این مسئله [آرایش و کراوات] اقدام کنند.» 6 تیرماه معاون اجتماعی ناجا با اشاره به مصاحبه سردار رادان گفت: «متاسفانه برخی از رسانه ها تمام مطلب را منتقل نکردند، اینكه نیروی انتظامی بخواهد با کراوات برخورد کند، این موضوع نبوده است ...» (روز گذشته)!

به گزارش «تابناک»، از اوایل خرداد ماه که به دستور اداره اماکن نیروی انتظامی فروش کراوات در مغازه ها ممنوع شد تا به امروز، بیش از یک ماه می گذرد اما صورت ماجرا به گونه ای تغییر کرده است که تفاوتی آشکار در اظهار نظر امروز معاون اجتماعی ناجا و دستور پیشین اداره اماکن نیروی انتظامی مشاهده می شود؛ البته با این توضیح که از دید سردار کارگر این تغییر موضع ناشی از اشتباه رسانه ها بوده(!) و لابد هیچ مسئولیتی متوجه ایشان و همکارانشان نیست؛ اظهار نظری عجیب که تفاوت زیادی با تکذیب ندارد.

بدین ترتیب موضوع برخورد قانونی با کراوات که به گفته صریح سردار رادان «ترویج نماد غرب» هم خوانده شده است، در حالی دچار تغییر مسیر می شود که از همان روزهای نخست، مورد اعتراضات بسیاری قرار گرفته و بر اساس نظر حقوقدانان، ردی از ممنوعیت آن در قانون دیده نمی شد تا جایی که به استناد قانون مجازات اسلامی - به ویژه فصل هجدهم آن (جرایم ضد عفت و اخلاق عمومی- ماده 637 الی 641)- استفاده از کراوات نه ضد عفت و اخلاق عمومی محسوب می شود و نه مصداق "تظاهر به عمل حرامی" می نماید که اگر غیر از این باشد، قانون گذار مجازاتهایی برای فرد خاطی تعریف کرده که لازم الاجراست.

این در حالی است که بر اساس سخنان معاون اجتماعی نیروی انتظامی كشورمان، «ملاك عمل نیروی انتظامی قانون است نه سلیقه» و اینجاست که جا دارد از ایشان بپرسیم بر اساس کدام قانون دستور گرد آوری کراوات از مغازه ها صادر شده است؟ آیا ممکن است که خرید و فروش چیزی ممنوع شده باشد اما استفاده از آن منعی نداشته باشد؟

اکنون بیایید از زاویه دیگری به سخنان کامل سردار کارگر در این باره بنگریم:

"سردار کارگر با اشاره به مصاحبه سردار رادان درباره کراوات گفت: متاسفانه برخی از رسانه ها تمام مطلب را منتقل نکردند، اینكه نیروی انتظامی بخواهد با کراوات برخورد کند، این موضوع نبوده است و همانطوریكه فرمانده نیروی انتظامی توضیح دادند ما به حیطه و حریم شخصی افراد و نوع لباس پوشیدن مردم کاری نداریم اما افراد باید لباسی بپوشند که حداقل های عفاف و حجاب را رعایت كنند.

این مقام انتظامی، همچنین تاكید كرد: نباید تنها روی بیمارستان زوم کنیم، چرا كه جامعه علمی و پزشکی ما شریف هستند اما برخی جاها، کج سلیقگی می کنند که انشا اله غرضی در این رابطه وجود نداشته باشد.

وی ادامه داد: اما اینکه کارمندان مرد را مجبور کنند با کراوات به سرکار بیایند و رنگ کراوات آنها را نیز تعیین کرده و یا اینکه خانم ها را مجبور كنند كه با مانتوهای چسبان و موهایشان بیرون باشد به محل كار بیایند و در غیر اینصورت آنها را از محل كار بیرون كرده و بكارگیری نكنند، قطعا با این مراكز برخورد می كنیم كه نمونه بارز آن نمایشگاه غذا بود.

وی با اعلام اینكه شكایاتی نیز از سوی برخی از كاركنان اینگونه موسسات به نیروی انتظامی شده است، یادآور شد: متاسفانه موسساتی تاسیس شده كه زنان و مردانی را با سایز و لباس خاصی می آورند و از مردان می خواهند كه حتما كراوات بزنند و حجاب زنان نیز باید نامناسب باشد، هر موسسه و بیمارستانی باید یونیفرمی داشته باشد اما باید شایسته باشد و سردار رادان نیز اشاره به این مسئله داشتند."

با قبول کلیه سخنان سردار در رابطه با مجاز نبودن دستور به کارمندان در رابطه با رعایت نکردن حجاب، تاکید داریم که نیروی انتظامی می بایست با شدت با صادر کنندگان دستوراتی از این دست مقابله کند اما هنوز برایمان این سوال باقی می ماند که اگر کراوات زدن منعی ندارد، چه لزومی دارد که یک مقام انتظامی به بیمارستان ها دستور بدهد آن را از یونیفرمِ در نظر گرفته شده (هر چقدر هم کج سلیقه در نظر گرفته شده باشد) برای کارمندانشان حذف کنند؟ آیا این دستور ممنوعیت قانونی است یا باز هم پای اعمال سلیقه ای در میان است که به گفته خودتان ملاک قانونی نیست؟

پرسشهایی از این دست در حالی به ذهن متبادر می شود که موافقان طرح گردآوری کراوات برای تایید آن از مواردی چون ترویج غرب یا حتی استفاده از نماد مسیحیت نام می برند و البته این موضوع هم با مخالفت هایی مواجه شده است تا جایی که برخی منتقدان به استفاده از لباس هایی رایج چون کت و شلوار و حتی یونیفرم نیروی انتظامی اشاره کرده و آنها را نیز وارداتی از غرب می دانند و البته برای رد نماد مسیحیت هم به کشیشانی اشاره می کنند که با این که مبلغ دین مسیح هستند، هرگز از کراوات استفاده نکرده و نمی کنند.

اکنون کافی است به فاصله زمانی میان شروع طرح مقابله با فروش کراوات و حتی اظهارات جانشین انتظامی ناجا با سخنان اخیر معاون اجتماعی این نهاد هم توجه کرده و به بازتاب های منفی این ماجرا در سطح افکار عمومی جامعه و حتی خارج از کشور دقت کنیم تا بر ابهاماتمان در اجرای طرحی به این اندازه بی مزیت افزوده شود؛ ابهاماتی که ترجیح می دهیم به صورت پرسش مطرح کنیم تا شاید با پاسخ مسئولان ناجا نقاط مبهمشان مرتفع شوند؛

آیا دستور اداره اماکن نیروی انتظامی مبنی بر ممنوعیت فروش کراوات لغو شده است یا کماکان پابرجاست؟

آیا می شود دستور کتبی ارسال شده به اصناف لغو نشده باشد -یعنی هنوز خرید و فروش این محصول ممنوع باشد- اما استفاده از آن منعی نداشته و طبیعتا مجاز محسوب شود؟

آیا می شود مصوبه صادر شده -و طبیعتا کارشناسی شده- به فاصله یک و ماه نیم، مهر ابطال خورده باشد؟

آیا ممکن است کراوات زدن آزاد باشد اما یک مقام ارشد انتظامی برای بخش خصوصی مهلت تعیین کند تا آن را از یونیفرمشان حذف کنند؟

آیا مستنداتی قانونی برای ممنوعیت کراوات در دست بوده که از دید حقوقدانان مخفی مانده یا بررسی های ثانویه کارشناسان ناجا منجر به کشف حقیقتی شده که با «منعی ندارد» کتمانش کلید خورده؟

و در آخر اینکه آیا استفاده از کراوات هنوز مصداق "ترویج نماد غرب" است یا ...؟

تب كنگو، در نزدیکی ماست؟!

جای محبت درگشت ارشاد ما کجاست؟

از امروز سیگار کشیدن جریمه دارد