عدم شرکت اساتید در یادگیری الکترونیکی (1)

براساس تحقیقات به دست آمده، عوامل موثر برتمایل اساتید به سه دسته تقسیم شده است که عبارت اند از:

عوامل بازدارنده های شخصی (مرتبط با ویژگی های فردی و عادات رفتاری اساتید)

بازدارنده های نگرشی (مرتبط با نگرش اساتید به ویژگی های محیط یادگیری در دوره های آموزش مجازی) و

بازدارنده های زمینه ای) مرتبط با عدم ارایه حمایت های فنی و سازمانی لازم از سوی دانشگاه مربوطه.

در سال های اخیر آموزش مجازی و الکترونیکی گسترش چشم گیری در سطح دانشگاه های جهان داشته است، در کشور ما نیز چند سالی است که مباحثی مانند دولت الکترونیک، راه اندازی دوره های آموزش مجازی، تولید محتوای الکترونیکی و تشکیل دانشگاه مجازی مطرح شده و گام هایی در این زمینه ها برداشته شده است.

در صورتی که دانشگاه ها بتوانند دوره هایی را ایجاد کنند که اساتید بهتر بتوانند با ابزارهای مختلف کار کنند و با وظایف آموزشی خود در این نوع آموزش آشنا شوند شاید بتوان گفت به نوعی مشکل اساتید تا حدودی حل خواهد شد.

علاوه بر آن، اساتید باید به لحاظ ذهنی نیز آماده برخورد با مشکلاتی که موجب می شود آن ها نتوانند عملکردهای مثبت در آموزش را ارایه دهند، باشند.

کمبود انگیزه، تغییرات محیطی و هم چنین نگرانی از این جهت که بار کاری آن ها افزایش یابد از جمله عوامل اصلی بازداری اساتید از شرکت در آموزش الکترونیکی هستند که مۆسسات تلاش می کنند تا با ارتقاء نظام های آموزشی و پاداش مناسب این مشکلات را برطرف سازند.

هم چنین از دیگر عوامل نگرانی اساتید عدم رعایت استانداردهای آموزشی برای ارایه یک دوره الکترونیکی و کاهش تمایل مۆسسات در به کارگیری اساتید تمام وقت است که اساتید معتقدند که این کار منجر به کاهش کیفیت در آموزش و اعتبار دانشکده خواهد شد.

عمده ترین موانع در یادگیری الکترونیکی از نظر اساتید شامل موارد زیر می شود:

محدودیت زمانی، کم بودن و یا نبودن پاداش ها و مشوق ها، درس ها و میزان تسلط اساتید در ارایه آموزش، تولید محتوای دروس الکترونیکی که برای استید به عنوان کاری اضافه به شمار می آید، مشکلات فنی، کارآموزیی و حمایت ناکافی، و سرانجام اضافه شدن نقش های جدید (که شامل استاد کمکی و مشاورفنی می شود) و در نهایت نبودن حمایت های مالی مناسب.

عوامل بازدارنده اساتید برای شرکت در آموزش الکترونیکی عبارت اند از:

عوامل شخصی

عوامل نگرشی

عوامل زمینه ای

عوامل شخصی

نبودن انگیزه کافی برای مشارکت در آموزش عالی

عدم شناخت کافی راجع به وظایف استاد در آموزش الکترونیکی

نگرانی درباره کاهش زمان استراحت اساتید

تغیرات محیطی و عدم تمایل به درگیر شدن با کار یا فناوری های آموزشی

نداشتن تمایل کافی برای وقت صرف کردن برای یادگیری مهارت های لازم در زمینه آموزش

نگرانی درباره کاهش تعامل و ارتباط استاد با دانشجویان در دوره های آموزش الکترونیکی

عوامل نگرشی

نگرانی درباره این که کیفیت ارایه مطالب کاهش یابد و عدم انتقال تجربیات یادگیری مناسب به دانشجویان در آموزش الکترونیکی

نگرانی درباره کپی و انتشار غیرقانونی جزوه تألیفی استاد بر روی اینترنت و از بین رفتن امنیت شغلی و حرفه ای او

نگرانی راجع به انضباط و کنترل دانشجویان در محیط آموزش مجازی

نگرانی در رابطه با کیفیت محتوای دوره و وجود اطلاعات غلطی که در اینترنت یافت می شوند.

نگرانی در رابطه با رقابت با سایر اساتید (رقابت بین اساتیدی که عضو مۆسسات خصوصی و عمومی دیگری هستند و دوره ها و برنامه های یادگیری الکترونیکی را ارایه می دهند.)

عوامل زمینه ای

عدم قدرشناسی کافی مسئولین از تلاش اساتید برای تدریس و تولید محتوا (برای پرداخت پاداش  و ...)

نبودن پشتیبانی و حمایت فنی لازم (عدم اطلاع رسانی کافی در مورد دوره ها، برقراری مناسب امنیت آنلاین و ...)

زیر ساخت ها و تجهیزات نامناسب شامل سخت افزار، نرم افزار، پهنای باند

نبودن کارآموزی لازم برای اساتید (برای این که اساتید بتوانند با دوره های یادگیری الکترونیکی بهتر آشنا شوند.)

مشکل اساسی اساتید برای به کارگیری منابع اینترنتی در تدریس، زمان لازم برای آموزش مهارت های لازم در این نوع آموزش بوده است.

مدیریت زمان به این دلیل اهمیت دارد که دانشگاه بتواند مقدار زمان کافی در جهت تولید و نگه داری دوره های یادگیری الکترونیکی را به اساتید بدهد.

هم چنین باید در هنگام فعالیت اساتید از آن ها حمایت های لازم را  به عمل بیاورند و کمک های مقتضی را ارایه دهند.

بخش آموزش مجازی تبیان

خاموشی