در ساختار شناسی روایی سینما ، و جان مایه ای که از ادبیات دراماتیک می گیرد نوعی اخلاق

گرایی در درون مایه ی داستانی سینما وجود داشته باشد ، اما قائلیت ژانری به عنوان سینمای

دینی مفهومی مناقشه برانگیز است .

این که با نمادها والمان های سینمایی تا چه اندازه می توان مفاهیم معنوی دین را به تصویر

کشید . این رو یکرد هر قدر براساس موزه های دینی باشد، بازهم ناگزیر از قرائت نویسنده ی فیلم