مراحل ازدواج
اکثر کارشناسان عقیده دارند که هر گونه رابطه دراز مدت مثل ازدواج، طی مراحل مشترکی کامل می‌شود.
مرحله ماه عسل
در این مرحله، زوجین سرخوش از شور و صمیمیت موجود در رابطه خود به سر می‌برند. همچنان که آن‌ها خود را معطوف کشف یکدیگر و تقسیم لحظات زندگی با یکدیگر می‌کنند، تفاوت‌ها و اختلاف‌ها، نسبتاً بی اهمیت جلوه می‌کنند، و حتی ممکن است مهیج نیز باشند.
اغلب زوجین تصور می‌کنند، تمام مشکلات موجود در رابطه‌شان، به طور طبیعی در طول زمان و تنها توسط عنصر عشق به عنوان یک انگیزه مکفی، به خودی خود حل خواهد شد.
برخی اوقات این مرحله تا اوایل ازدواج تداوم می‌یابد، اما امکان دارد مرحله بعدی (واقعیت)، حتی پیش از مراسم عروسی پا به عرصه وجود بگذارد و موجب دلسردی در زوجین گردد.
مرحله واقعیت
در این مرحله، زوجین با قرارگیری در موقعیت‌هایی که پیش‌تر با آن‌ها مواجه نگشته بودند، از خود و یکدیگر، به شناخت بیشتری دست می‌یابند. برخی از موقعیت‌هایی که با ن روبرو می‌گردند، ممكن است با تصورات و توقعات پیشین ن‌ها هم‌خوانی نداشته و حتی در تضاد باشد. درست پس از ازدواج، موارد بسیار زیادی برای ناسازگاری و مخالفت بر خلاف دوران نامزدی پدیدار می‌گردد. احساساتی همچون یأس، تنهایی و دیگر واکنش‌ها، پس از پایان پذیرفتن دوران خوش اوایل ازدواج، کاملاً طبیعی است.
به سبب طبیعت چالشی این مرحله، دو سال نخست زندگی زناشویی، از بالاترین ریسک طلاق برخوردار است. بسیاری از زوجین، این دوره گذار طبیعی را با ناسازگاری و عدم تفاهم، سوء تعبیر کرده و غالباً نگران آن هستند که در گزینش خود مرتکب اشتباه شده‌اند؛ و همچنین از در میان گذاشتن این واکنش‌ها با همسر خود، شرمسار و نگران هستند، به خصوص زمانی که از طبیعی و هنجار بودن این واکنش‌ها گاه نباشند.
در این مرحله، برخی افراد احساس می‌کنند که آن «شور» و «بارقه» از رابطه‌شان رخت بر بسته است. این یکی دیگر از فاکتورهایی است که زوجین نسبت به آن دچار سوء تعبیر می‌گردند. زوجینی که فعالانه سعی در حفظ صمیمیت و عشق در رابطه خود نداشته باشند، دیری نمی‌پاید که احساس بیگانگی و از هم گسیختگی خواهند کرد.
مرحله سازگاری
در این مرحله، زوجین می‌کوشند تا رابطه خود را با آگاهی یافتن از نیازهای خویش و کنار آمدن با تفاوت‌ها و زمینه‌های ناسازگاری، این بار بر پایه حقایق و منطق بنا نهند.
مرحله تحول و موفقیت
در این مرحله، زوجین از مزایای ازدواج که سبب برورده ساختن نیازها و فراهم آوردن یک تکیه‌گاه و پشتیبان دو جانبه گشته، شادمان و برخوردار می‌گردند. همچنان که تجارب پر فراز و نشیب زندگی را با یکدیگر قسمت می‌کنند، این خود منجر به یک صمیمیت عمیق‌تر در بین آن دو خواهد شد.
