بلندای عمر شریف!

بر اساس اعتقاد شیعیان ولایت امام زمان(عج) در سال 255هـ.ق اتفاق افتاده است و این بدین معناست که در حال حاضر عمر شریف حضرت بالغ بر 1160 سال است و هر چه ظهور به تعویق می افتد عمر شریفشان بلندتر خواهد شد. اهل تسنن اما پذیرفتن چنین عمر بلندی را نمی پذیرند و آن را امری بعید و یا حتی غیر ممکن می شمارند. برهمین اساس قائل به آن هستند که هنوز حضرت مهدی(عج) پا به عرصه ی حیات نگذاشته است.

آیا به راستی ممکن نیست انسانی عمری چنین طولانی داشته باشد؟!

این نوشتار می کوشد با دلایل قرآنی و عقلی نشان دهد که ممکن است انسانی عمری طولانی داشته باشد و از این رو اعتقاد شیعه درباره ی بلندای عمر امام عصر(عج) منطقاً و عقلاً و براساس اشارات قرآنی صحیح است.

وجود افراد مُعمَّر!

وجود افراد معمر در طول تاریخ بشریت یعنی کسانی که عمری طولانی داشته اند خود شاهدی براین مطلب است که داشتن عمر طولانی امری ذاتاً محال و ممتنع نیست. قرآن کریم به صراحت اعلام می دارد که عمر نوح (علیه السلام) نزدیک به هزار سال بوده است:

"و لقد ارسلنا نوحاً إلی قومه فلبث فهم ألف سَنَةٍ إلا خمسین عاماً، و به راستی نوح را به سوی قومش فرستادیم پس در میان آنان نهصد و پنجاه سال درنگ کرد." (عنکبوت/14)

بنابراین داشتن عمری طولانی امری است که دانش تجربی احتمال آن را رد نمی کند.

طول عمر و قوانین طبیعی!

گذشته از وجود افرادی که عمر طولانی در طول تاریخ داشته اند و شاهدان عینی و تجربی هستند، طول عمر با قوانین طبیعی ناسازگار نیست و نیاز به اعمال قدرت خاص از سوی خداوند نمی باشد بلکه طبیعت آدمی به گونه ای است که اگر از حیطه ی تأثیر برخی عوامل تعجیل مرگ مانند سوء تغذیه، استنشاق هوای نامناسب، ناملایمات روحی، عدم مراعات کامل بهداشت و غیره به دور باشد، عمری بسیار طولانی تر از عمر معمول انسانها خواهد داشت. امروزه این مدعا از شواهد و مۆیدات تجربی فراوانی برخوردارست و بسیاری از دانشمندان و پزشکان از آن جانبداری می کنند. در واقع پیری و مرگ زودرس خود نوعی بیماری است که با کشف راههای مقابله با آن می توان عمر هزاران ساله را برای بشر تضمین کرد. از این رو در کشورهای پیشرفته که وضعیت بهداشت عمومی مردم بهتر است متوسط عمر در مقایسه با کشورهای عقب مانده بالاتر است.

بر این اساس علاوه بر وجود افراد معمر و تصریح قرآنی بر وجود آنها، علم تجربی نوین نیز برامکان عمر طولانی صحّه می گذارد و از این رو نمی توان چنین امری را محال دانست.

امکان ذاتی عمر طولانی!

تردیدی نیست که داشتن عمر طولانی ذاتاً محال و ممتنع نیست یعنی امری نیست که در صورت نظر به خود آن محال ذاتی و عقلی بدنبال آن بیاید بلکه حداکثر می توان آن را محال وقوعی دانست یعنی امری که یا نظر به قوانین رایج طبیعت ممکن نیست و واقع شدن و وقوع آن در طبیعتی که می شناسیم محال به نظر می رسد هر چند با نظر به ذات آن امری ممکن است.

قدرت الهی و محال وقوعی!

حال اگر امری ذاتاً محال نباشد اما محال وقوعی باشد می توان گفت قدرت الهی به محالات وقوعی تعلق می گیرد و امکان وقوع آن ها با توجه به قدرت مطلق خداوند متعال می باشد.

در واقع اساساً معجزات پیامبران الهی از همین قبیل است که امری با قدرت مطلق الهی که با توجه به قوانین طبیعی امکان وقوع ندارد، رخ می دهد. بنابراین می توان گفت که خداوند متعال بنا برحکمت خویش مقدر فرموده است که به رغم جریان قوانین عادی طبیعت حضرت مهدی(عج) به گونه ای معجزه وار برای قرون متمادی در حیات به سر برد. در نتیجه با ملاحظه قدرت مطلق الهی و امکان ذاتی طولانی شدن عمر جای هیچ گونه انکار و استبعادی نسبت به عمر طولانی امام مهدی(عج) باقی نمی ماند.

شواهد قرآنی!

در تأیید این مطلب و آن که داشتن عمر طولانی با توجه به قدرت مطلق الهی و البته امکان ذاتی این مطلب، شواهد قرآنی وجود دارد که برای مثال قرآن کریم درباره ی حضرت یونس(علیه السلام) می فرماید:"فلولا أنَّه کان مِنَ المُسَبَّحینَ للبِثَ فی بطنه إلی یومِ یبعثونَ، و اگر او از زمره ی تسبیح کنندگان نبود قطعاً تا روزی که برانگیخته می شوند در شکم آن (ماهی) می ماند." (صافات/آیات144-143)

این آیه آشکارا تداوم حیات یک انسان را تا روز رستاخیز امری ممکن می داند، زیرا می گوید اگر یونس(علیه السلام) اهل تسبیح و تنزیه پروردگار نبود تا روز قیامت در شکم ماهی باقی می ماند.

همچنین قرآن کریم درباره ی حضرت عیسی (علیه السلام) می فرماید: "وَ ما قتلوه یقیناً بل رفعهُ الله إلیه و کانَ اللهُ عَزیزاً حکیماً، و به طور یقین کشته نشد بلکه خداوند او را به سوی خویش بالا برد و خداوند عزیز حکیم است." (نساء/آیات 158-157)

براساس این آیه شریفه حضرت عیسی (علیه السلام) هم اکنون نیز زنده هستند و برطبق روایات متعددی ایشان در زمان ظهور امام مهدی(عج) از آسمان به امر الهی فرود می آیند و نماز جماعت را به امامت حضرت حجت(عج) به جای می آورند.

اشاره ی دیگر قرآنی به خود حضرت نوح (علیه السلام) است که آیه شریفه ی 14 سوره ی مبارکه ی عنکبوت که ذکر گردید بدان اشاره دارد که حاکی از عمر طولانی حضرت نوح (علیه السلام) است.

نتیجه گیری: