راز و نیاز عارفانه

شب زنده‌داری، سحرخیزی و راز و نیاز عاشقانه با معبود بی‌همتا و خالق همه زیبائی‌ها روش و سیره انبیاء الهی و ائمه معصومین علیهم السلام بوده است، آنان در نیمه‌های شب در پی برقراری ارتباط شیرین و خاضعانه با معبود بی‌همتای خویش لذتی فراوان می‌بردند که هیچ چیز را توان جایگزینی آن نیست.

اولیاء الهی نیز همانند سلف صالح و انبیاء و معصومین علیهم السلام در حالی از خواب بیدار می‌شوند که خیلی از چشم‌ها خفته و خواب آلود هستند.

اینان در این فضای خلوت و آرام به ملاقات خدای خود می‌روند و به مرور زمان صاحب مقام و مرتبه‌ای دست نیافتنی می‌شوند.

در وصف نماز شب و اهمیت آن همین بس که این امر بر رسول خدا واجب گردید و پیامبر (ص) می‌فرمود: جبرئیل پیوسته مرا به نماز شب سفارش می‌کرد.

و آن حضرت به علی علیه السلام می‌فرمود: یا علی تو را به سه خصلت سفارش می‌کنم: بر تو باد نماز شب، بر تو باد نماز شب، بر تو باد نماز شب.

به خاطر اهمیت و مرتبت والای نماز شب و بیداری در شب سالکان راه طریق حق سفارش به اقامه آن و تهجد در آن اوقات شیرین داده‌اند.

عالم و عابد وارسته ، حضرت آیة الله بهاء الدینی از جمله شخصیت های معنوی است که از نوجوانی به روزه و نماز شب علاقه مند بوده است . سالهای بسیار انس ایشان با این عبادت ملکوتی ، آثار و برکات فراوانی ارمغان داشته است.

اینک ورقی دیگر از کتاب زندگانی استاد اخلاق و عارف والامقام حضرت آیت الله بهاء الدینی را مرور می‌کنیم.

بنده از جوانی به روزه و نماز شب علاقمند بودم، سال‌های بسیاری با آنها انس داشته‌ام، که منشأ آثار و خیرات فراوانی برایم بوده‌اند.

اولین باری که ارواح علمای بزرگ به سراع ما آمدند، هنگامی بود که از شدت روزه فشار سختی را تحمل می‌کردم. حتی افرادی چون امام خمینی توصیه به ترک روزه می‌کردند، اما آثار برکات آن بسیار بود و علاقه فراوانی به آنها نشان می‌دادم.

به تهجد و نماز شب نیز عشق و علاقه‌ای زیاد در خود احساس می‌کردم. به طوری که خواب شیرین دربرابر آن بی‌ارزش بود، این شور و شوق به حدی بود که گاهی خود به خود هنگام اقامه نماز بیدار می‌شدم و در شب‌هایی که خسته بودم دست غیبی مرا بیدار می‌کرد.

یادم هست در سال 1365 شمسی که بیمار بودم و در اثر کسالت ضعف شدیدی پیدا می‌کردم. بر آن شدم که در آن شب تهجد را تعطیل کنم چون توان آن را نمی‌دیدم، اما در سحر همان شب حاج آقا روح الله خمینی را در خواب دیدم که می‌گوید: بلند شو و مشغول تهجد باش. درآن شب به خاطر سخنان ایشان مشغول نماز شب شدم.

البته تأثیر روزه و نماز شب و دست گشیدن از گناه و دوری از محرمات حاصل می‌شود؛ والا روزه‌ای که تنها گرسنگی باشد و نماز شبی که فقط بیداری و پس از آن گناهان گونان و یا فخر و تکبر و خودنمایی، هیچ ارزشی ندارد.

منبع:

کتاب آیت بصیرت

تهیه و فرآوری: فریادرس گروه حوزه علمیه تبیان