تبیان، دستیار زندگی
افظ از عطار نیشابوری · تأثیر پذیری حافظ از سعدی شیرازی · تأثیر پذیری حافظ از  نظامی گنجوی تأثیر پذیری حافظ از خواجوی کرمانی عطار (متوفای حدود 618 ق) فرید الدین ابو حامد محمد بن ابی بکر ابراهیم عطار کدکنی نیشابوری از بزر...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

تأثیر پذیری حافظ از عطار نیشابوری


· تأثیر پذیری حافظ از سعدی شیرازی

· تأثیر پذیری حافظ از  نظامی گنجوی

تأثیر پذیری حافظ از خواجوی کرمانی

عطار (متوفای حدود 618 ق)

فرید الدین ابو حامد محمد بن ابی بکر ابراهیم عطار کدکنی نیشابوری از بزرگترین عرفا و شعرای ایران است. صاحب منظومه ها یا مثنویهای عرفانی متعددی است. در ادبیات منظوم عرفانی می توان او را در طراز سنائی و مولانا به شمار آورد.

حافظ که شغل شاغلش تتّبع در دواوین شعر فارسی و عربی بوده طبعاً عطار را نادیده نگرفته است. به شهادت بعضی از مضامین و تعابیر عطار که شبیه آنها در شعر حافظ یافت می شود و ذیلاً به اهم آنها اشاره خواهیم کرد، تأثیر شعر عطار برشعر حافظ مسلم است؛ گر چه این تأثیر به اندازه تأثیر سنائی بر عطار یا عطار بر مولانا نیست، و با میزان تأثیر کمال الدین اسماعیل و سعدی و خواجو بر حافظ قابل مقایسه نیست، اما در حد خود قابل توجه است.

قیاس در شباهتهای لفظی و معنائی:

1) عطار: همه کس طالب یارند ولیک   مفلسی مست پدیدار کجاست (دیوان، ص 21)

حافظ: همه کس طالب یارند چه هشیار چه مست

2) عطار: خورشید را ز پرده مشکین نقاب بست (دیوان، ص 27)

حافظ: گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن

3) عطار:

بیا که قبله ما گوشه خراباتست   بیار باده که عاشق نه مرد طاماتست

(دیوان، ص 33)

حافظ:

بیا که قصر امل سخت سست بنیادست   بیار باده که بنیاد عمر بر بادست

4) عطار: مرکب لنگست و راه دورست (دیوان، ص 48)

حافظ: پای ما لنگست و منزل بس دراز

5) عطار:

نگاهی می کند در آینه یار        که او خود عاشق خود جاودانه است

به خود می بازد از خود عشق با خود    خیال آب و گل در ره بهانه است

(دیوان، ص 72- 73)

حافظ:

که بندد طرف وصل از عشق شاهی     که با خود عشق بازد جاودانه

ندیم و مطرب و ساقی همه اوست         خیال آب و گل در ره بهانه

6) عطار: حدیث عشق در دفتر نگنجد (دیوان، ص 130)

حافظ: که علم عشق در دفتر نباشد

7) عطار: پیر ما از صومعه بگریخت در میخانه شد (دیوان، ص 209)

حافظ: دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

8) عطار: درد هر کس به قدر طاقت اوست (دیوان، ص 216)

حافظ: فکر هر کس به قدر همت اوست

9) عطار:

به هوا داری گل ذره صفت در رقص آی          کم ز ذره نه ای او هم ز هوا می آید

(دیوان، ص 289)

حافظ:

به هوا داری او ذره صفت رقص کنان   تا لب چشمه خورشید درخشان بروم

10) عطار: ببستم خانقه را در، در میخانه بگشودم (دیوان، ص 424)

حافظ: در میخانه ام بگشا که هیچ از خانقه نگشود

11) عطار: چو من جمعیت از زلف تو دارم ... (دیوان، ص 536)

حافظ: کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم

12) عطار: ای صبا گر بگذری بر زلف مشک افشان او (دیوان، ص 548)

حافظ: ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس

13) عطار: کوتاه کرد قصه زلف دراز تو ( دیوان، ص 552)

حافظ: کوتاه کرد قصه زهد دراز من

14) عطار:

گر چه میان دریا جاوید غرفه گشتی      هشدار تا ز دریا یک موی تر نگردی

(دیوان، ص 623)

حافظ:

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر     کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی

15) عطار:

از عشوه های خلق به حلقم رسید جان    نه عشوه می فروشم و نه عشوه می خرم

(دیوان، ص 779)

حافظ:

مقصود ازین معامله بازار تیزیست         نه جلوه می فروشم و نه عشوه می خرم

(دیوان، ص 695)

ناگفته نماند که شخصیت عرفانی و شعری شیخ صنعان که عمدتاً پرداخته عطار است بر حافظ تأثیر ماندگاری داشته و حافظ بارها به گوشه هائی از داستان او تلمیح کرده است.

منبع : حافظ نامه(جلد1)- بهاءالدین خرمشاهی