امام زمان و انسان معاصر
انسان است، انسانی که تا دیروز از کمترین امکانات مادی بهره‌مند بود؛ ولی امروزه ذره را شکافته و به سوی فضا راه یافته است و از این علل و اسباب مادی بیشترین استفاده را می کند، در عین حال او انسان است و فطرت خداجوی او همواره او رابه سوی شناخت پروردگار خویش حرکت می دهد. او پس از شناخت خدا مسیر حرکت را می پیماید، ولی با تحیر از این همه جاده در پی حرکت در راه مستقیم است راهی که او را به کمالات انسانی برساند، اینجاست که برای طی طریق، فطرت پاکش، او رابه شناخت حجت خدا وا میدارد!
از اینرو از اول خلقت از پیامبران و اوصیای الهی پیروی نموده و در مسیر کمال خویش از آنها استمداد جسته است. ولی انسان معاصر به دلیل عدم شناخت از ولی زمان خود در یک صحرای تحیر معنوی به سر می‌برد! از این رو خواه ناخواه زبان به عجز گشوده و از این شاخه به آن شاخه می‌رود تا به وسیله آن فطرت پاک به باور و شناخت وجود امام زمان در زندگی خویش برسد!
در این میان دو عامل اند که انسان را از این مسأله حیاتی باز داشته اند:غفلت و تغافل، نبود شناخت صحیح! که عامل اول از آن کسانی است که شناختی هر چند سطحی از آن موعود الهی دارند ولی به عللی در این صحرای تحیر و تاریک بسر می برند و یا خود را به تغافل زده و از این نعمت خدادادی محروم مانده اند. عامل دوم از آن کسانی است که به اسباب مادی دل بسته اند ولی در عین حال از این زندگی که همچون زنجیری آنها را به حصار کشیده خسته شده و به دنبال یک مصلح جهانی هستند. اما به دلیل نبود شناخت صحیح از ان موعود جهانی دور افتاده اند!
که اگر درهای شناخت به سوی همچون حجت الهی باز باشد و آدمیان بفهمند و باور کنند که تنها او می تواند انسان را از ورطه هلاکت برهاند و از این منجلاب فساد نجاتش داده و به آرامش برساند در پی او حرکت کرده و خود را به او خواهند رسانید.(1)
ما رنج هایی در دل داریم و زخم هایی بر سینه و زنجیرهایی بر خویشتن! بگذار با تو بگوییم که ما زنجیره ی خویش هستیم، خود را با دست خویش بسته ایم، ما هنوز هم رهسپار پس کوچه های گنگ ایم! ما در روز تولد تو به امید تولد دوباره خویش جشن می گیریم، تا شاید در این تولد مسرور بتوانیم زنجیرها را بگسلیم! ای سایبان شوق
که اگر انسان امروز امام زمانش را بشناسد قطعا به دنبال او به راه خواهد افتاد! برای شناخت آن حضرت هزاران نکته وجود دارد که آدمی از شمارش آنها قاصر است اما اگر انسان می دانست که:
چه بسیارند بلاها و گرفتاری هایی که از ابتدای تولد قرار بوده است برای انسان پیش بیاید و یکی پس از دیگری از او دفع شده اند و این بخاطر وجود شریف آن حضرت بوده است! چراکه امام زمان می فرماید: خداوند بخاطر من بلاها را از اهلم و شیعیانم دفع می کند.(2)
و اینکه عامل آرامش انسان ،با توجه به تفسیر آیه( الابذکرالله تطمئن القلوب) در سخن امام صادق علیه السلام که می فرماید:« منظور از ذکر خدا: امیرالمۆمنین و ائمه می باشند»(3)
وجود امام عصر در هر دوره ای است و مسلما در این دوره نیز امام زمان، حضرت حجت بن الحسن عسگری(عج) عامل آرامش قلبها می باشند!
اگر در نا آرامی های زندگی به امام عصر توجه کرده و آن حضرت را پشتیبان خود در همه اوقات زندگی؛ غم ها و شادی ها ، خلوت ها و جلوت هایش بداند به آرامشی وصف ناپذیر خواهد رسید!(4)
و اگر بفهمد تمامی نعمت ها، برکات و رحمت ها با توجه به سخن امام باقر علیه السلام که می فرماید: خداوند بخاطر اهل بیت به بندگانش روزی می دهد و بخاطر ایشان سرزمین ها را آباد می کند و بخاطر ایشان برکات را از زمین خارج می کند.(5)
از ناحیه ایشان و بخاطر ایشان به دست ما رسیده و می رسد!
اگر درهای شناخت به سوی همچون حجت الهی باز باشد و آدمیان بفهمند و باور کنند که تنها او می تواند انسان را از ورطه هلاکت برهاند و از این منجلاب فساد نجاتش داده و به آرامش برساند در پی او حرکت کرده و خود را به او خواهند رسانید
به دنبال او راه خواهد افتاد نعمت وجودش را باور کرده، از جان و دل او را پذیرفته و خود را به او می رساند.....
و کسی که صادقانه در جستجوی امام عصر باشد و در راه او خدمت نماید؛ سرانجام راه به جایی خواهد برد، و روزنه ای به سویش گشوده می شود!
بنابراین از کمک و فداکاری نسبت به آن حضرت که دوران غیبت همچون ریسمانی که دشمنان به گردن اول مظلوم عالم هستی حضرت امیرالمومنین افکندند، و دستان آن بزرگوار را بستند- دستان آن حضرت را بسته است، دست برنداریم و با تلاش درباره ظهور حضرت بقیة الله ارواحنافداه تاری از ریسمان غیبت را پاره کنیم!
و اما سخنی با شما، ای آقای من!
ما رنج هایی در دل داریم و زخم هایی بر سینه و زنجیرهایی بر خویشتن! بگذار با تو بگوییم که ما زنجیره ی خویش هستیم، خود را با دست خویش بسته ایم، ما هنوز هم رهسپار پس کوچه های گنگ ایم! ما در روز تولد تو به امید تولد دوباره خویش جشن می گیریم، تا شاید در این تولد مسرور بتوانیم زنجیرها را بگسلیم! ای سایبان شوق.(6)
پی نوشت ها:
1- جلوه های نور از غدیر تاظهور، ص37
2- کمال الدین،ص441
3- تفسیر قمی ج1ص365
4- نقش امام زمان در زندگی من، ص117
5- کمال الدین،ص260
6- تو می آیی، ص 52
فاطمه زین الدینی
بخش مهدویت تبیان
