روز جهانی شادی اعلام شد

آنچه از فرهنگ و تمدن ایرانی به ما رسیده فرهنگ تلاش، امید، قدردانی، شادی، احترام به یکدیگر و موارد بسیاری از این دست است. ایرانیان همواره با پیام صلح و آشتی خواستار روابطی سالم و دوستانه با همه مردم در هر نقطه‌ای از جهان هستند. فرهنگ اصیل ایرانی فرهنگی آمیخته با شادی و نشاط و برخوردار از روحیه امید و سازندگی است. جشن‌ها و آیین‌های باستانی همچون نوروز، جشن سده، مهرگان و ... در ایران دلیلی بر این ادعا است. نکته قابل توجه اینکه این جشن‌ها به صورت همگانی و یکپارچه برگزار می‌شده که نشان از اتحاد و همدلی ایرانیان در تمامی عصرها دارد.

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به نقل از خبرگزاری فرانسه دو روز قبل بیان کرده که سازمان ملل 20 مارس هر سال (مصادف با اول فروردین) را «روز جهانی شادی» اعلام كرده و خواستار شركت همه در این شادی شده است. مجمع عمومی سازمان ملل با تصویب لایحه‌ای اعلام كرد، روز جهانی شادی به تقویم روزهای جهانی سازمان ملل اضافه شد. در این لایحه كه به تصویب 193 عضو مجمع عمومی سازمان ملل رسید آمده است: جستجوی شادی، یك هدف بنیادین انسانی است. سازمان ملل از كشورهای عضو خواسته است، روز جهانی شادی را با روشی صحیح و از طریق فعالیت‌هایی نظیر اطلاع‌رسانی عمومی و آموزشی برگزار كنند.

شادی به معنای وضع و حالت شاد، شاد بودن، خوشحالی و سرور است. برای شادی مرز و چارچوب مشخص و تعریف شده‌ای نمی‌توان در نظر گرفت. زیرا از دید اشخاص و فرهنگ‌های مختلف شادی معنا و مصادیق مختلف و متفاوت پیدا می‌کند. از مهم‌ترین دلایل افزایش بیماری‌های روحی – روانی در مردم کاهش شادی و نشاط در میان آنان است. اگر به این مسئله به طور جدی پرداخته نشود خسارات جبران ناپذیری بر پیکره سلامت جامعه وارد خواهد شد. از این‌رو اندیشمندان جهانی به منظور ایجاد این روحیه شاد در مردم به روش‌های مختلفی متوسل شده‌اند و به دنبال ابتکاراتی در خصوص افزایش روحیه شادی در مردم هستند.

انسان موجودی اجتماعی است و بسیاری از وقایع زندگی وی تحت تأثیر روابط اجتماعی است. شادی و غم می‌تواند در روابط اجتماعی وی، کسب موفقیت‌ها و تأمین انتظاراتش از یک زندگی اجتماعی تأثیرگذار باشد. در محیط‌های شاد زمینه‌های خلاقیت و ابتکار افراد بروز پیدا می‌کند به تبع آن تحول و تغییرات بنیادی در جامعه رخ خواهد داد. این تغییرات می‌تواند جنبه‌های اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی، روانی و به طور کلی همه جنبه‌ها را در بر بگیرد. هر قدر مردم از زندگی خود رضایت بیشتری داشته باشند و احساس شادی کنند، احتمال بروز بحران و دگرگونی در امور اجتماعی آن‌ها نیز به حداقل می‌رسد.

سلامت جسمی و روانی را می‌توان عامل شادی در افراد دانست. یکی دیگر از عوامل شادی در یک جامعه داشتن آرامش سیاسی، اقتصادی، امنیتی و ... است. البته بعد اقتصادی نیز از جمله عوامل مهم در افزایش شادی و نشاط در یک جامعه محسوب می‌شود  و البته ثروت به تنهایی برای حفظ شادی در افراد کافی نیست.

اگر شادی در میان افراد یک جامعه کمرنگ شود، به مرور شاهد افسردگی‌های حاد و مزمن در مردم خواهیم بود که این افسردگی‌ها و عدم رضایت از زندگی در روند رشد و پیشرفت یک جامعه و کشور نیز تأثیر زیادی خواهد گذاشت. افرادی که شاد نیستند انگیزه‌ای برای کار کردن ندارند و برای حرکت به سمت تعالی و پیشرفت تلاشی نمی‌کنند. پیامدهای کمبود شادی و نشاط در میان مردم بسیار زیاد و خطرناک است. جامعه‌ای که در آن نشاط و شادی نباشد تأثیرات مخربی بر جنبه‌های مختلف زندگی انسان‌ها به خصوص در تعاملات و روابط اجتماعی آنان خواهد گذاشت. اگر شادی و نشاط به خوبی مدیریت و برنامه ریزی نشود احتمال بروز آسیب‌های‌ ناهنجار اجتماعی و جرائم افزایش پیدا می‌کند. کسانی که به شادی واقعی و حقیقی دست پیدا نکنند خدای ناکرده به شادی‌های کاذب و کوتاه مدت همچون مواد مخدر، قرص‌های روان گردان، پارتی‌ها و مهمانی‌های نامتعارف و... رو می‌آورند.

شادی و نشاط و میزان آن در میان افراد، سطوح، گروه‌های مختلف سنی و فرهنگ‌های گوناگون با هم متفاوت است. یک کودک را شاید با کمترین هزینه‌‌ای بتوان شاد کرد اما برای شاد کردن بزرگ‌سالان شادی و نشاط گاه هزینه‌های زیادی در برخواهد داشت.

هر قدر میزان شادی در جامعه بیشتر شود، روابط اجتماعی نیز گسترش بیشتری خواهد داشت و به دنبال آن مشارکت‌های اجتماعی نیز افزایش پیدا خواهد کرد. بهتر است مصادیق شادی و روش‌های شاد زیستن مردم مطابق با فرهنگ ایرانی- اسلامی طراحی و برنامه‌ریزی شود و آن را در قالب برنامه‌های جذاب به گروه‌های مختلف سنی ارائه نمود. اگر مصادیق شادی را بتوان مطابق با فرهنگ کشورمان پیاده کنیم از پناه بردن جوانان به شادی‌های کاذب و آسیب زا جلوگیری می‌کنیم. جوانانی که با اطلاع و آگاهی ناکافی از فرهنگ بیگانه به ابزارهای وارداتی غربی پناه می‌برند و گمان می‌کنند می‌توانند با الگو گرفتن از آن‌ها به شادی و نشاطی که به زعم خود نوعی کمبود در کشور ماست دست پیدا کنند. غافل از اینکه این ابزارها و الگوها سعی دارند هویت و فرهنگ اصیل را از جوانان بگیرند. بنابراین به منظور جلوگیری از ورود ابزارهای مخرب بیگانه و اغفال مردم - به خصوص جوانان – بهتر است با تجدید نظر در روش‌های ایجاد شادی و نشاط در جامعه جایگزینی برای فرهنگ‌های وارداتی غربی داشته باشیم و علاوه بر آن با حفظ هویت ایرانی – اسلامی آن را به تمامی جهان عرضه کنیم و این بار کشور ما الگوهای اصیل و ریشه دار را به جهانیان عرضه کند.

نکته پایانی اینکه اگر شادی در جامعه به درستی مدیریت نشود می‌تواند راه نفوذی برای بیگانگان و دشمنان به فرهنگ و هویت یک کشور باشد و از این راه دشمنان می‌توانند اهداف خود را دنبال کنند و بحران‌ها را مدیریت کنند. بنابراین توجه به شادی و نشاط در میان مردم امری ضروری و اجتناب ناپذیر است و از آنجا که روز اول فروردین مصادف با روز جهانی شادی در نظر گرفته شده است، بهتر است برنامه‌ریزی‌های بلند مدت به منظور افزایش شادی و نشاط و زنده کردن هویت ایرانی – اسلامی صورت گیرد.