کبدی
کبدی همان بازی «زو» خودمان است. این بازی، ساده و کم خرج است و نیازی به فضای بزرگ و وسایل خاص ندارد. کبدی به انعطاف پذیری، چابکی، استقامت، حضور ذهن و جرات نیاز دارد.
ورزش کبدی اصالتاً یک رشته هندی الاصل می‌باشد ودر بازیهای المپیک سال 1936 به عنوان یک رشته نمایشی در المپیک برلین به نمایش درآمد.
این بازی در گیلان شیرین دودو و در خراسان، گلستان و مازندران زو و خوزستانی‌اش تی تی ودر سیستان کبدی نامیده می‌شود.
قوانین و مقررات ورزش کبدی
هر تیم شامل 12 بازیکن (7نفربازیکن اصلی و 5 نفربازیکن ذخیره) می‌باشد.
کبدی سالنی 7 بازیکن (5 بازیکن اصلی و 2 ذخیره) کبدی ساحلی 6 نفره (4 بازیکن اصلی و 2 ذخیره)
تعویض دربازی دروقت استراحت مجاز می‌باشد و محدودیت تعویض وجود ندارد.
وقت بازی 2 وقت 20 دقیقه می‌باشد ودرصورت تساوی دوتیم درپایان وقت قانونی پنج حمله از سوی دو تیم واگر باز هم مساوی شدند حمله یک به یک پیگیری می‌شود. تا تیم برنده مشخص گردد.
وقت استراحت بین دو نیمه، 5 دقیقه می‌باشد.
زمان بازی نوجوانان، دو نیمه ی 15 دقیقه ای است. وقت استراحت بین دو نیمه هم پنج دقیقه است.
شیوه بازی
مهاجمان دو تیم در حالی که دائم کلمه ی کبدی را تکرار می کنند، باید یار حریف را بگیرند یا لمس کنند.
تیم های برتر کبدی در جهان
هندوستان، ایران، ژاپن، پاکستان، کانادا، انگلستان و آلمان، بهترین تیم های کبدی جهن را دارند.
کبدی یعنی چه؟
کلمه ی کبدی از «کائون بادا» به معنی «مبارزه با حریف» گرفته شده است.
فرآوری:نعیمه درویشی
بخش کودک و نوجوان تبیان
منبع:مجله ی رشد دانش آموز، ویکیپدیا
مطالب مرتبط:
