وداع با دنیای فانی

 عارف والامقام سیدجعفر شاهرودی از شاگردانش در رابطه با رحلت استاد چنین یاد می‌کند:

شبی از شب‌ها نزدیک سحر در بین خواب و بیداری دیدم درهای آسمان به سوی من گشوده شد و حجاب‌ها کنار رفت چنان‌که تا زیر عرش الهی را می‌دیدم.

در آن هنگام استادم میرزا جوادآقا ملکی تبریزی را دیدم که ایستاده و دست به قنوت گرفته، مشغول تضرع و مناجات است. من به او نگاه می‌کردم و تعجب از مقام او می‌کردم که صدای کوبیدن در خانه آمد و من برخاستم در را باز کردم دیدم یکی از ملازمین حضرت استاد است گفت: بیا منزل آقا، گفتم چه خبر است؟ گفت سرت سلامت، خدا صبرت دهد. آقا از دنیا رفت.

حاج آقا حسین فاطمی رضوی قمی که از شاگردان برجسته ایشان بوده در رابطه با رحلت ایشان چنین نقل فرموده است: در بیماری فوت ایشان دو روزی در مسجد جمکران بودم، میرزا جوادآقا ملکی سراغ حقیر را گرفته بودند.

پس از بازگشت از جمکران به حضورشان رفتم، دیدم ایشان تکیه داده‌اند خاک تیمم خواستند. بنده نزد ایشان نشسته بودم پس از تیمم شروع به نماز کردند و دست خود را برای گفتن تکبیره الاحرام بالا بردند و در وسط تکبیره الاحرام روح مقدس ایشان به عالم بالا پر کشید و بقیه تکبیره الاحرام را در آن عالم گفتند چون ایشان رحلت کردند بنده چشم‌های ایشان را بستم و پاهایشان را به طرف قبله کشیدم.

پس از آن ایشان را غسل داده بر پیکرش نماز خواندند و جسد مبارکش را با شکوه و احترام فراوان تشییع کرده و در قبرستان شیخان قم به خاک سپردند.

علامه سید محمدحسین تهرانی در کتاب «روح مجرد» نقل می‌کند: حضرت حاج سید هاشم حداد از قبرستان معروف به شیخان بسیار لذت می‌بردند و می‌فرمودند: بسیار پرنور و برکت است و خدا می‌داند چه نفوس طیبه و زکیه‌ای در اینجا مدفونند.

پس از قبر مطهر بی‌بی سلام الله علیها که فضای قم و اطراف قم را نورانی نموده است هیچ مکانی در قم به اندازه این قبرستان نورانی و با رحمت نیست و سزاوار است طلاب و دیگران بیشتر از این مکان توجه داشته باشند و نگذارند این آثار محو و دستخوش فراموشی قرار گیرد.

اکنون تربتش طوافگاه اهل دل و دارالشفای سالکان  و جویندگان راه حق و حقیقت است و بزرگان به زیارت قبر آن مرد روشن‌ضمیر و اهتمام خاص دارند و از تربتش عنایت‌ها دیده‌اند.

امید آن كه از روح بلند آن فرزانه عارف، نور صفا و انسانیت‏بر جان ما بتابد و بتوانیم از بركات معنوى و عرفانى وى، شكوفه‏هاى دانش و بینش بر شاخسار وجود خود بنشانیم و عطر اخلاق و عرفان بر پهنه هستى خویش بیفشانیم،

چرا كه:

علم نبود غیر علم عاشقى                                       ما بقى تلبیس ابلیس شقى

سینه گر خالى ز معشوقى بود                                سینه نبود كهنه صندوقى بود

صرف شد عمرت به بحث و نحو و صرف          از اصول عشق هم خوان یك دو حرف

سینه خود را برو صد چاك كن                                       دل از این آلودگى‏ها پاك كن

بر سر تربت ما چون برسى، همت‏خواه               كه زیارتگه رندان جهان خواهد بود

(حافظ)

منابع:

کتاب شیخ مناجاتیان

کتاب طبیب دلها

تهیه و فرآوری: فریادرس گروه حوزه علمیه