چه کسی گفته یک نگاه اشکال ندارد؟!
نگو: یك نگاه كردن چیزى نیست. بگو: چه كسى گفته است نگاه نكنید؟ این آیهاى كه گفته است نگاه نكنید، چه كسى براى پیغمبر صلى الله علیه و آله آورده و پیغمبر صلى الله علیه و آله وقت گرفتن این آیه، چه حالى داشته است؟ براى چه آیه نازل شده است؟ براى این كه نگاهها، زنان و مردان، پاك بمانند. تا زنایى اتفاق نیفتد و طلاق پیش نیاید و بنیان خانواده سست نشود. عقلها و جانها از بین نرود، خودكشىها به وجود نیاید. پس نگو: یك نگاه چیزى نیست، همین نگاه در تاریخ بشر خیلى فاجعه به بار آورده است.
شدت و عظمت كید و مكر زنان
آیه 28 سوره یوسف خطاب به زلیخا و امثال او است كه در دنیا پر هستند. با «إِنَّ» با نون تشدید دار و لغت «عَظِیمٌ»:
«إِنَّ كَیْدَكُنَّ عَظِیمٌ» ( یوسف (12): 28؛ بىتردید نیرنگ شما بزرگ است)
حیله، فریب كارى، نیرنگ و نقشه خائنانه كشیدن شما زنان براى فریب و نابود كردن دین مردان، بسیار سنگین است.
طبع مكّار میل به پستى و تن دادن به هر كار پستى دارد. جوان است و شوهر دارد و مىگوید: من عاشق برقرار كردن رابطه با مرد نامحرم هستم. راه پستى و اسفل السافلین دارد و به هر كار پستى راحت تن مىدهد و هر هدف و وسیلهاى را براى شهواتش به كار مىگیرد و هر وسیلهاى را توجیه مىكند. به خاطر آن است كه وسوسه شیطان لحظهاى و غیابى و سارقانه است، ولى وسوسه زن با لطف و محبّت و حضورى و دائمى است.»
چگونه گاه مکر و حیلة زنان از مکر شیطان نیز برجسته‌تر و بزرگ‌تر مطرح شده است؟
«زمخشری» در ذیل آیة «انَّ کیْد هُُنَّ عظیمٌ» می‌نویسد: خداوند متعال از این جهت مکر زنان را عظیم شمرده که دسیسه و مکر آنان لطیف، ظریف و بسیار هوشمندانه بوده و چاره‌جویی آنان پر حاصل است، لذا افراد بیشتری در دام مکر و تزویر این گونه زنان گرفتار می‌آیند.
حضرت جبرئیل به پیغمبر صلى الله علیه و آله نازل شد و این آیه را آورد: «قُلْ لِلْمُۆْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ أَزْكى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما یَصْنَعُونَ* وَ قُلْ لِلْمُۆْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ» ( نور (24): 30- 31) ؛ «به مردان مۆمن بگو: چشمان خود را [از آنچه حرام است مانند دیدن زنان نامحرم و عورت دیگران] فرو بندند و شرمگاه خود را حفظ كنند، این براى آنان پاكیزهتر است، قطعاً خدا به كارهایى كه انجام مىدهند، آگاه است و به زنان باایمان بگو: چشمان خود را از آنچه حرام است فرو بندند و شرمگاه خود را حفظ كنند.»
به مردان مۆمن بگو: چشم از زن نامحرم بپوشند و از شهوت حرام بپرهیزند، به زنان با ایمان بگو: به مردان نامحرم خیره نشوند، دامن عفت خود را پاك نگهدارند. امیرالمۆمنین علیه السلام مىفرماید: وقتى این آیه مىخواست بر پیغمبر صلى الله علیه و آله نازل شود، حضرت را تا مرز مرگ برد.
نگو: یك نگاه كردن چیزى نیست. بگو: چه كسى گفته است نگاه نكنید؟ این آیهاى كه گفته است نگاه نكنید، چه كسى براى پیغمبر صلى الله علیه و آله آورده و پیغمبر صلى الله علیه و آله وقت گرفتن این آیه، چه حالى داشته است؟ براى چه آیه نازل شده است؟ براى این كه نگاهها، زنان و مردان، پاك بمانند. تا زنایى اتفاق نیفتد و طلاق پیش نیاید و بنیان خانواده سست نشود. عقلها و جانها از بین نرود، خودكشىها به وجود نیاید. پس نگو: یك نگاه چیزى نیست، همین نگاه در تاریخ بشر خیلى فاجعه به بار آورده است.
كر و كور شدن باطن زلیخا
در سوره یوسف صحبت از زنى است كه داراى عشق نفس امّارهاى شدید و آتشین است كه شعله این عشق، تمام ارزشهاى انسانى این زن را سوزانده، كه دیگر نسبت به شوهر و پاكدامنى خود و لطمه زدن به موقعیت جنس زن حسابگر نیست.
امیرالمۆمنین علیه السلام مىفرماید: عشق او را كور كرده است، نمىبیند. نه خدا را مىبیند، نه قیامت و نه عاقبت خود را. دیگر پاكى خودش را لحاظ نمىكند و حقوق شوهرش را نمىبیند. در مسیرى افتاده است كه فقط مىگوید: این جوان باید كام مرا برآورد. همین و بس.
دیگر نمىفهمد كه این كار خیانت به خود و شوهر است. خرابى دنیا و آخرتش است و این شهوت او را به گناهى مىكشد كه اگر این گناه اتفاق بیفتد، در قیامت عذابش دو برابر دیگر گناهان است. در حالى كه بىنماز، روزه خوار و قاتل را دو برابر عذاب نمىكند.
عباد الرحمن چه کسی است؟
«عباد الرحمن» زیر بار سنگین گناه نمىروند: «وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً» (فرقان (25): 63)؛ «و بندگان رحمان كسانىاند كه روى زمین با آرامش و فروتنى راه مىروند، و هنگامى كه نادانان آنان را طرف خطاب قرار مىدهند [در پاسخ شان] سخنانى مسالمتآمیز مىگویند.»
وقتى با زبان نفهمها برخورد مىكنند، درگیر نمىشوند؛ چون آن درگیرى را به سود خود نمىبینند. وقتى با كسى درگیرى علمى پیدا مىكند، سود دارد؛ چون طرف مقابل از اشكال و شبههاش مجاب مىشود. وقتى با كسى درگیرى اخلاقى پیدا مىكند، در آن درگیرى عملا به طرف مقابل، درس رعایت ادب مىدهد كه طرف مقابل خجالت زده مىشود.
عباد واقعى خدا با زبان نفهمها، جاهلان و آنهایى كه بر نادانى خود مصرّ هستند، درگیر نمىشوند و مىگویند: ما با شما بحث و حرفى نداریم. برو به سلامت.
«وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً» « فرقان (25): 72؛ «و هنگامى كه بر گفتار و كردار لغو مىگذرند، با بزرگوارى و متانت مىگذرند.»
هنگامى كه به شخص بىهنر و گفتار و كردار بیهوده مىرسند، با بزرگوارى عبور مىكنند و خود را در معرض مسخره مسخرهكنندگان قرار نمىدهند. كرامت و بزرگوارى دارند.
بعد صفات دیگر آنان را بر مىشمارد و مىفرماید: «وَ لا یَزْنُونَ» عباد خدا اهل رابطه نامشروع با نامحرم نیستند. تا چه وقت؟ تا وقتى جوان هستند؟ نه، تا آخر عمر؛ زیرا نگاه اهل معرفت به همه مسائل، نگاهى روشنبینانه و درست است.
فرآوری : زهرا اجلال
بخش قرآن تبیان
منبع: سایت عرفان
