تبیان، دستیار زندگی
اشراف قریش از راه تجارت به ثروت کلانی دست یافتند و وضعیت اقتصادی خوبی در حجاز حاکم گشت. چنانچه به گزارش یعقوبی بازارهای عرب 10 تا بودند و در آن برای تجارت جمع می شدند و سائر مردم نیز در آن می آمدند و بر طبق قانون جان و مالشان در آن بازارها در امان بود.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

گزارشی از عصر بعثت

مبعث


هر روز که می گذرد، نیاز بشر به آموزه های اصیل و ناب اسلام راستین بیشتر می شود. بعثت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله فقط برای دوران جاهلیت تاریخ نیست، بلکه بشر امروزی که در جاهلیت مدرنیته خود، بیش از پیش در خطر سراشیبی سقوط قرار گرفته، بدان احتیاج مبرم دارد. با نگاهی اجمالی به عصر بعثت رسول خدا صلی الله علیه و آله می توانیم عصر امروز را با عصر نزول قرآن تطبیق بدهیم و به حکیمانه بودن بعثت و دعوت پیامبر صلی الله علیه و آله پی ببریم.    

اوضاع علمی و فرهنگی

مردم عرب، شعر را به جای حکمت قرار داده بودند و غیر از شعر نیز چیزی نداشتند که در احکام و افعالشان بدان رجوع نمایند. به وسیله شعر با یکدیگر مخاصمه کرده و بر هم مثل می زدند و بر هم فضل می فروختند ... .(1)

پس شعر، در معنای ادبیات، نقش محوری در میان عرب داشت. به همین دلیل معجزه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله یعنی قرآن، از جنس شعر و ادب ( ولی بسیار فصیح تر و بلیغ تر و با معنا تر از آن ) می باشد. زیرا با توجه به روایات، معجزات پیامبران، متناسب با مقتضیات و شرایط زمانشان بوده است. چنانچه در دوران حضرت موسی علیه السلام ساحرین به واسطه عقل و داده های عقلی در سحر به اوج رسیده بودند. به همین دلیل با دیدن عصای حضرت موسی علیه السلام متوجه شدند که این کار ایشان بالاتر است از تمام آنچه آنها بدان از طریق عقل دست یافته بودند و به همین دلیل ایمان آوردند. در زمان رسول اکرم صلی الله علیه و آله نیز سردمداران ادب به این نتیجه رسیدند که سخنان ایشان از جنس داده های عقلی نبوده و به منبع دیگری وصل می باشد.

اوضاع اقتصادی و تجاری

در آن زمان تجارت معمولا از طریق راه ابریشم صورت می گرفت. لکن به دلیل اختلاف میان بیزانس و ساسانیان این راه بسته شد. به همین دلیل تاجران مجبور به پیمودن راه های دیگری بودند. یکی از آن راه ها، آب های اقیانوس هند و جاده بوخور بوده است. عربستان نیز که در میان این مسیر قرار داشت در زمینه تجارت پیشرفت نمود. اشراف قریش از راه تجارت به ثروت کلانی دست یافتند و وضعیت اقتصادی خوبی در حجاز حاکم گشت.

در عربستان از یک طرف افکار زرتشتی، یهودی و مسیحی و از سوی دیگر اعتقادات حنیف که ادامه ادیان الهی و پیامبران بوده و عبدالمطلب و بعدها ابوطالب آن را استمرار بخشیدند وجود داشته است

چنانچه به گزارش یعقوبی بازارهای عرب 10 تا بودند و در آن برای تجارت جمع می شدند و سائر مردم نیز در آن می آمدند و بر طبق قانون جان و مالشان در آن بازارها در امان بود.(2)

افراد خونریزی چون اعراب، در بازارها امنیت را حاکم کرده بودند. اما به دلیل وجود بی عدالتی، فقر نیز در این جامعه وجود داشته است.

بت

اوضاع دینی و مذهبی

در آن زمان در عربستان،‌ ادیان و باورهای دینی عرب به دلیل مجاورت با ادیان و ملت های گوناگون مختلف بود.

بر طبق گزارش یعقوبی، آیین های عرب در زمان پیش از ظهور اسلام عبارت اند از : یهودیت، مسیحیت، ثنویت، بت پرستی و برخی دیگر از ادیان بوده است.

گرایش مردم عرب به بت پرستی بر طبق گزارش اکثر منابع به دلیل امری وارداتی بوده است. فردی به نام عمرو بن لُحَّی آن را از شام وارد حجاز نمود. او از رومی ها بت پرستی را فراگرفت و بتی را از آن ها گرفته و به مکه آورد.

جالب آن که در ادامه مطالب، یعقوبی، کارهایی را که توسط عبدالمطلب، بزرگ قریش، انجام شده را به شرح زیر نام می برد:

ترک عبادت بت ها، یگانه پنداشتن خداوند، وفا به نذر، تعیین 100 شتر برای پرداخت دیه، عدم ازدواج با محارم، عدم ورود به خانه ها از پشت، قطع کردن دست دزد، نهی از کشتن دختربچه، مباهله، حرام کردن شراب، حرام کردن زنا، مجازات و حد زنا، قرعه (در مواردی که مشکلی پیش می آمد قرعه می انداختند)، عدم طواف کعبه به صورت عریان، به هنگام حج فقط از اموال پاک انفاق کردن، بزرگداشت ماه های حرام و . . .(3)

در حقیقت عبدالمطلب زمینه سازی گسترده ای برای ظهور اسلام انجام داده و پیامبر صلی الله علیه و آله در خلأ کار خویش را شروع نکرده اند.

پس در عربستان از یک طرف افکار زرتشتی، یهودی و مسیحی و از سوی دیگر اعتقادات حنیف که ادامه ادیان الهی و پیامبران بوده و عبدالمطلب و بعدها ابوطالب آن را استمرار بخشیدند وجود داشته است.

اشراف قریش از راه تجارت به ثروت کلانی دست یافتند و وضعیت اقتصادی خوبی در حجاز حاکم گشت. چنانچه به گزارش یعقوبی بازارهای عرب 10 تا بودند و در آن برای تجارت جمع می شدند و سائر مردم نیز در آن می آمدند و بر طبق قانون جان و مالشان در آن بازارها در امان بود

آیین حنیف

برای رسیدن به سعادت انسان، تنها یک دین وجود دارد و به منظور استمرار آن همیشه پیامبرانی وجود داشته و به ابلاغ آن پرداخته اند. این دین، «آیین حنیف» نامیده می شود.

حضرت آدم اولین کسی است که دین را برای انسان آورد. ابلاغ دین تا زمان نوح ‌علیه السلام  ادامه داشت و سپس در دوره های بعد نیز ابراهیم، موسی، عیسی و حضرت محمد صلوات الله علیهم آن را به طور کامل تر بیان داشتند. در حقیقت از ابتدا تا کنون تنها یک دین وجود داشته و رفته رفته همان دین از سوی افراد مختلف با توجه به درک و فهم و نیازهای مردم هر عصر به تکامل رسیده است.

در برخی روایات آمده است که حضرت عبدالمطلب و ابوطالب علیهماالسلام وارثان حضرت عیسی علیه السلام  بوده اند. در حقیقت این دو تن نیز ادامه دهنده و مبلغ دین حنیف به حساب می آمدند.

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله نیز پیش از آنکه به عنوان فرستاده از سوی خدا مبعوث شوند بر دین حنیف بوده و وارث ارثیه پیامبران پیشین بوده اند. پس از نزول وحی ایشان به دین اسلام مبعوث شده و راه گذشتگان را تکمیل کرده و به نهایت رسانیدند. ایشان مباحثی را اضافه نموده و بر روی تحریفات به وجود آمده در گذر زمان خط بطلان کشیدند.

نتیجه سخن

بطور خلاصه ویژگی های کلی جامعه عرب پیش از اسلام عبارتند از:

1. وجود ادیان مختلف در عربستان: ادیان گوناگونی در شبه جزیره حضور داشته و آزادانه اعتقادات خویش را بیان می داشتند. در نتیجه فرصت برای بیان حرفی نو وجود داشت. در حالی که در اروپا و ایران تنها یک اعتقاد حاکم بود.

2. فراهم بودن زمینه برای ظهور اسلام: افرادی چون عبدالمطلب و ابوطالب با وضعیت اقتصادی مناسب پشتوانه اسلام بودند.

3. اطلاع رسانی مناسب: به دلیل فعال بودن معاملات تجاری، افراد از راه های دور متوجه اخبار و اطلاعات مناطق مختلف می شدند.

پی نوشت:

1- تاریخ یعقوبی،  ج1، ص 262.

2- یعقوبی، ج 1، ص270.

3- تاریخ بیهقی، ج 2، ص 11.

فرآوری: فاطمه سرفرازی

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان


منابع : کتاب تاریخ بیهقی ج1

تاریخ مسعودی ج 1

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.