تبیان، دستیار زندگی
به قلبت رجوع كن و ببین كه آیا دوستان خدا را در دل دوست داری یا خیر؟ اگر چنین محبتی را در خویش یافتی بدان كه پروردگار نیز تو را دوست میدارد
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

چگونه بفهمیم كه خدا ما را دوست دارد ؟


 همین سۆال را مردی از امام باقر علیه السلام پرسید امام در پاسخ فرمود: به قلبت رجوع كن و ببین كه آیا دوستان خدا را در دل دوست داری یا خیر؟ اگر چنین محبتی را در خویش یافتی بدان كه پروردگار نیز تو را دوست میدارد. (اصول كافی، ج 2، ص 126، باب حُبّ الله\.

امام باقر

سۆال شما از دوستی خداوند به دو صورت قابل فهم است: یكی آن كه علامت محبت الهی به بندگان و آفریده گان خود چیست و دیگر آن كه نشانه های محبت او نسبت به یک بنده خاص چه چیزی است؟ در مورد مسأله اول نشانه های بسیاری از حضور محبت خدا نسبت به بندگان میتوان به دست داد. حالات روحی، روانی ما می تواند نشان دهنده آن باشد. حقیقت این است كه ما تا به كسی ارادت و محبتی نداشته باشیم، به دیدارش نمیرویم، او را به مهمانی دعوت نمی كنیم، از سخن گفتن با او اكراه داریم، نامه ای برایش نمیفرستیم و تلفنی برای جویا شدن از احوالش نمی نماییم. وجود هر یک از این اعمال نزد ما گویای محبتی درونی به طرف مقابلمان است. بنابراین با همین قیاس كوچک می توانیم پی به رابطه محبت آمیز خداوند با خویش بریم. قرآن این نامه بزرگ الهی، آیا برای كسی جز انسان فرستاده شده؟ آیا دعوت به عبادت به ویژه نماز و روزه آن هم در مواقع خاص، مفهومی جز محبت پروردگار دارد؟ آیا این خدا نیست كه از رگ گردن به ما نزدیكتر و بین قلب ما و خود ما قرار دارد؟

دوست نزدیكتر از من به من است                           وین عجبتر كه من از وی دورم (سعدی)

امام سجاد علیه السلام در دعای ابوحمزه ثمالی درباره این محبت خداوندی كه تمامی عالم را فراگرفته، بسیار سخنان نغز آورده است. در جایی از این دعا می فرماید:

الحمد لله الذی أنادیه كلما شئتُ لحاجتی و أخلوا به حیث شئت لسرّی بغیر شفیع فیقضی لی حاجتی... و الحمد لله الذی تحبّب الی و هو غنی عنّی

امام، خدا را شكر كرده و می گویند: سپاس خدایی را كه هر وقت خواستم او را برای رسیدن به حاجتی مخاطب ساختم و هر میل داشتم، بدون واسطه شفاعت كسی با او خلوت كردم و او حاجت را به جا آورد. سپاس خدایی را كه به من محبت و نیكویی كرد، در حالی كه كمتر نیازی به من نداشت. در مورد مسئله دوم: بهترین راهی كه میتوان فهمید كه آیا خداوند مرا دوست دارد، این است كه به قلب خود رجوع كرده و ببینم: آیا من او را دوست دارم و به آنچه برای من پسندیده و از من خواسته، راضی بوده و عشق میورزم؟ با او بودن و راز و نیاز با او را بهتر می پسندم و بر كارهای دیگر ترجیح میدهم؟ آیا دوستان او و نشانه های وی را دوست دارم؟

در روایتی از حضرت امام باقر علیه السلام آمده است: خدا سه چیز را در سه چیز دیگر پوشانده: خشنودی اش را در طاعتش قرار داده، پس هیچ طاعتی را كم مشمار، شاید رضایت خدا در آن طاعت باشد. دوم: خشمش را در معصیت پوشانده، پس معصیتی را ناچیز مشمار، شاید خشم او در آن معصیت باشد. سوم: اولیائش را در مردمان پنهان كرده، پس كسی را تحقیر مكن! شاید همو ولی خدا باشد .

واضح است كه خداوند با انجام فرائض و اعمالی كه به آنها امر فرموده (مثل نماز، روزه، جهاد، امر به معروف، احترام به والدین و...) خشنود است و از منهیات ناراضی. در روایتی از حضرت امام باقر همین معنا را می یابیم: خدا سه چیز را در سه چیز دیگر پوشانده: خشنودی اش را در طاعتش قرار داده، پس هیچ طاعتی را كم مشمار، شاید رضایت خدا در آن طاعت باشد. دوم: خشمش را در معصیت پوشانده، پس معصیتی را ناچیز مشمار، شاید خشم او در آن معصیت باشد. سوم: اولیائش را در مردمان پنهان كرده، پس كسی را تحقیر مكن! شاید همو ولی خدا باشد. (بحارالانوار، ج 75، ص 187، حدیث 27)

بنابراین وقتی به كار خوبی دست میزنید و نیت قربة الی الله میكنید، در مسیر رضای الهی قرار گرفته اید امإ؛  وقتی به كار ناشایستی دست مییازید، از این رضایت دور شده اید.

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان


منبع :‌ سایت عرفان

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.