ورزشگاه‌های یورو 2012 در یک نگاه
چهاردهمین دوره رقابت‌های جام ملت‌های اروپا از هشتم ژوئن تا یكم ژوئیه 2012 به میزبانی مشترك اوكراین و لهستان برگزار می‌شود. این سومین باری است كه میزبانی رقابت‌های یورو به طور همزمان از سوی دو كشور صورت می‌گیرد. پیش از این هلند و بلژیك در سال 2000 و اتریش و سوییس در سال 2008 میزبانی مشترك این رقابت‌ها را به عهده داشتند.
شانزده كشور اروپایی پس از 31 بازی قهرمانی را از میان خود بر‌می‌گزینند. این آخرین باری است كه یورو در چهار گروه چهار تیمی برگزار می‌شود چرا كه از سال 2016 در رقابت‌ها به میزبانی فرانسه 24 تیم در دور نهایی بر سر قهرمانی خواهند جنگید.
یورو 2012 در هشت ورزشگاه برگزار می‌شود. بر این اساس ورزشگاه‌های گدانسك، پوزنان، ورشو و وركلاو لهستان و دونتسك، لـِویـِو، خاركف و كیـِف اوكراین محل انجام 31 مسابقه یورو 2012 هستند. گشایش این رقابت‌ها هشتم ژوئن در ورشو، پایتخت لهستان و بازی پایانی یكم ژوئیه در كیف، مركز اوكراین خواهد بود. انتظار می‌رود 1.4 میلیون تماشاگر روانه ورزشگاه‌ها شوند آن هم در حالی‌كه 200 كشور جهان به طور همزمان این بازی‌ها را برای شهروندان‌شان پخش می‌كنند.
نگاهی به ورزشگاه‌ها
1. المپیك كیف
در سال‌های دور كه این ورزشگاه صندلی نداشت، تعداد تماشاگران از گنجایش رسمی (100هزار و 62 تن) فراتر می‌رفت. از همین رو روزنامه‌ها در كنار تعداد تماشاگران هر بازی تنها می‌نوشتند: "لبریز از تماشاگر".
گنجایش: 60 هزار تن
ركورد بیشترین تماشاگر: 102 هزار تن (دیناموكیف 2 - بایرن مونیخ صفر 16 مارس 1977)
گشایش: 1923 (بازگشایی اكتبر 2011)
در آخرین بازسازی كه از دسامبر 2008 تا اكتبر 2011 به طول انجامید، طبقه پایینی بار دیگر ساخته شد. از این گذشته در فاصله طبقه‌های پایینی و بالایی جایگاهی جدید برای رسانه‌ها یا جایگاه ویژه در دو طبقه ساخته شده است. علاوه بر این سقف جدید متحركی نیز در این ورزشگاه برپا شده است.
المپیك كیف تاكنون نام‌های پرشماری را به خود دیده است. "استادیوم جمهوری" تا سال 1936 "ورزشگاه سرخ" نامیده می‌شد. این نام به جز فاصله سال‌های 1962 تا 1979 روی این ورزشگاه باقی ماند. در این 17 سال المپیك كیف، "ورزشگاه مركزی" بود. در واقع "المپیك كیف" از 1996 به این نام خوانده می‌شود كه به میزبانی المپیك 1980 در مسكو نظر دارد. در این دوره 7 مسابقه فوتبال از بازی‌های المپیك در شهر كیف انجام شد.
المپیك كیف گذشته از بازی‌های تیم ملی اوكراین میزبان سنتی مسابقه‌های اروپایی دیناموكیف نیز شمرده می‌شود كه بازی‌های خانگی خود را در حالت عادی در ورزشگاه 16973 نفری "والری لوبانفسكی" انجام می‌دهد.
2. دُنباس آره‌نا
شرقی‌ترین ورزشگاه جام ملت‌های اروپا برای "رینات آخمتف"، مالك باشگاه شاختار دونتسك 320 میلیون یورو هزینه در برداشت.
گنجایش: 50 هزار تن
ركورد بیشترین تماشاگر: 52518 تن ( شاختار دونتسك یك – دینامو كیف صفر 5 مه 2010)
گشایش: اوت 2009
این ورزشگاه فوق مدرن 320 میلیون یورویی به دلیل درخشش نمای بیرونی و همچنین سیستم حرارتی مادون قرمز خود زبانزد است. ورزشگاهی كه ساختش را همان سازندگان "آلیانس آره‌نا"ی مونیخ بر عهده داشته‌اند، در مركز شهر دونتسك جای داشته و 29 اوت 2009 با اجرای كنسرت موسیقی به شكل رسمی گشایش یافت. هر چند نخستین بازی دو ماه بعد در آنجا برگزار شد.
دنباس آره‌نا 54 متر بلندی دارد و در ساخت سقفش 3800 تن فولاد به كار رفته است. نمای شیشه‌ای بیرونی مساحت نزدیك به 24 هزار مترمربعی را پوشانده و زمین مسابقه 68أ—105 متری‌اش را هم در زیر چتر خود می‌برد.
شاختار 68 سال تمام در ورزشگاه شاختار به میدان می‌رفت كه 31 هزار و 718 تماشاگر را در خود جای می‌داد و هنوز هم خانه تیم دوم و رقیب همشهری شمرده می‌شود.
3. متالیست
این ورزشگاه در سال 1926 با سرمایه‌گذاری كارخانه‌ای صنعتی ساخته و بر همین اساس در سال‌های نخست "ورزشگاه تراكتور" نامیده می‌شد.
گنجایش: 35 هزار تن
ركورد بیشترین تماشاگر: 42 هزار تن (متالیست خاركف – تاوریا سیمفروپل)
گشایش: 1926 (بازگشایی دسامبر 2009)
ورزشگاه خانگی متالیست خاركف تا به امروز چندین بار دستخوش تغییر چهره شد كه آخرین بار به مجموعه چندمنظوره "متالیست سیتی" تبدیل شده است. از این گذشته گنجایشش در بازی‌های غیر اروپایی 32 هزار بوده كه این ظرفیت در جریان رقابت‌های یورو 2012 تا 38 هزار و 633 تن نیز افزایش خواهد داشت.
متالیست در اصل در گورستانی ساخته شد و از آنجا كه اسپانسر مالی‌اش كارخانه‌ای صنعتی بود، "ورزشگاه تراكتور" نامیده می‌شد؛ كارخانه‌ای كه در نزدیكی این ورزشگاه نیز جای داشت. "زنیت" و "آوانگارد" از جمله دیگر نام‌های این ورزشگاه پیش از عنوان كنونی‌اش بوده‌اند.
در آخرین بازسازی زمین بازی جدید، سیستم گرمایشی چمن و تابلوهای تبلیغاتی LED ایجاد شدند. هزینه‌های این بازسازی نزدیك به 60 میلیون یورو بوده و از سوی "اولكساندر یاروسلاوسكیی"، مالك باشگاه متالیست و دیگر مقام‌های این باشگاه پرداخت شده است. بازگشایی ورزشگاه هم در پنجاهمین روز تولد مالك متالیست صورت پذیرفت.
4. آره‌نا لـِویـِو
گنجایش: 30 هزار تن
ركورد بیشترین تماشاگر: 34 هزار تن (اوكراین 2 – اتریش یك 15 نوامبر 2011)
گشایش: 2011
ساخت ورزشگاه تایید نشده "كارپاتی لویو" در فوریه 2009 در پاركی در حومه شهر لویو آغاز شد و در روز گشایش آن 2000 بازیگر، آكروبات‌باز و هنرمند حضور داشتند. آنها تاریخ شهرشان را به روی صحنه بردند.
چهارمین و آخرین ورزشگاه اوكراینی یورو 2012 تلفیقی از معماری ملی و مدرن است. جایگاه‌های این ورزشگاه دو طبقه چشم‌انداز بی‌نظیری به زمین بازی دارند. سقفی متحرك تماشاگران را از باد و باران در امان نگه می‌دارد.
5. آره‌نا گدانسك
نمای بیرونی این ورزشگاه كهربایی بوده و در امتداد كناره دریای بالتیك ساخته شده است.
گنجایش: 40 هزار تن
ركورد بیشترین تماشاگر: 34444 تن (لخیا گدانسك یك – كراكوویا كراكف یك 14 اوت 2011)
گشایش: ژوئیه 2011
خانه لخیا گدانسك در ناحیه "لتنیكا"ی شهر گدانسك قرار گرفته و نمای بیرونی 45 هزار مترمربعی‌اش از 18 هزار صفحه تشكیل شده است. رنگ كهربایی این ورزشگاه از كناره‌های دریای بالتیك الهام گرفته و باید یادآور این كناره‌ها نیز باشد.
این ورزشگاه چندمنظوره كه در مدت دو سال و نیم ساخته شده و هتل و پیست اسكیتی را هم در خود دارد.
لخیا از آغاز فصل 2012 – 2011 بازی‌های خانگی خود را در این ورزشگاه انجام می‌دهد. آره‌نا گدانسك 6 سپتامبر 2011 میزبان نخستین بازی ملی بود. لهستان در آن بازی تا برد آلمان فاصله كمی داشت ولی "كاكائو"، مهاجم اشتوتگارت در وقت تلف شده بازی را به تساوی 2 بر 2 كشاند.
6. ورزشگاه پوزنان
این ورزشگاه تا پیش از ساخت استادیوم‌ها در وركلاو و گدانسك بزرگترین ورزشگاه لهستان شمرده می‌شد.
گنجایش: 40 هزار تن
ركورد بیشترین تماشاگر: 45 هزار تن (لخ پوزنان صفر – RTS ویدزف لودز یك 8 آوریل 1984)
گشایش: 1980 (بازگشایی سپتامبر 2010)
پوزنان ورزشگاهی شهری است كه در نزدیكی فرودگاه ساخته شده و به خاطر حال و هوایی كه دارد، زبانزد است. كارهای بازسازی سال 2003 آغاز شده و تا پیش از ساخت ورزشگاه‌ها در وركلاو و گدانسك بزرگترین استادیوم فوتبال لهستان به شمار می‌رفت.
"استینگ"، خواننده انگلیسی با همراهی اركستر فیلارمونیك سلطنتی با اجرای كنسرتی در روز بیستم سپتامبر 2010 بازگشایی این ورزشگاه را اعلام كرد؛ ورزشگاهی كه در تاریخ 90 ساله "لخ پوزنان" خانه ششم این باشگاه لهستانی محسوب می‌شود.
7. ورزشگاه ملی ورشو
آخرین ورزشگاه آماده شده برای جام ملت‌های اروپا استادیم ملی ورشو است.
گنجایش: 50 هزار تن
ركورد بیشترین تماشاگر: -
گشایش: -
ورزشگاه ملی ورشو كه در ساحل شرقی رود "پولودنیه" قرار گرفته و نمایی سرخ و سفید دارد كه برگرفته از رنگ پرچم در اهتزاز لهستان است.
ورزشگاه قدیمی در اصل ورزشگاه فوتبال بود كه رقابت دوومیدانی یا دوچرخه سواری نیز در آنجا برگزار می‌شد. پاپ "ژان پل دوم" رهبر پیشین كاتولیك‌های جهان در سال 1983 در این ورزشگاه با حضور 100 هزار تن مراسم روحانی "قداس" را برگزار كرد.
سقف ورزشگاه جدید ابعادی 240 در 270 متری داشته و از ویژگی‌های این ورزشگاه است. مجموعه سازه سقف روی ستونی غول‌پیكر سوزنی شكلی استوار است. 72 طناب سقف ورزشگاه را در هوا معلق نگه می‌دارد. ستون اصلی هم 30 متر از زمین بازی ارتفاع دارد.
ورزشگاه وركلاو
8. ورزشگاه وركلاو
ورزشگاه شهری وركلاو با 42 هزار و 771 تماشاگری كه در روز گشایش در دل خود جای داد، از همان روز نخست ركورددار شد.
گنجایش: 40 هزار تن
ركورد بیشترین تماشاگر: 42771 تن (سلاسك وركلاو یك – لخیا گدانسك صفر 28 اكتبر 2011)
گشایش: سپتامبر 2011
سومین ورزشگاه لهستان برای یورو 2012 روز هفدهم سپتامبر گشایش یافت. البته پیش از روز برگزاری كنسرت افتتاحیه، رقابت بوكس سنگین وزن میان "ویتالی كلیچكو" و "توماژ آدامك" در همین ورزشگاه برگزار شده بود. این ورزشگاه در كنار رود "اسلزا" برپا شده، با خط جدید تراموا به مركز شهر پیوند می‌یابد و شبیه فانوسی چینی است.
خانه اسلاسك وركلاو بخشی از مجموعه‌ای است كه در آن دفاتر، تالارها، سالن‌های بدنسازی و موزه اسلاسك جای داده شده‌اند.
منبع: ایسنا
