بارکدها، از گذشته تاکنون(1)

بارکد، نوعی نمایش تصویری اطلاعات بر روی سطوح است که اطلاعات آن را می‌توان توسط ماشین بازخوانی کرد. بارکدهای اولیه اطلاعات را در قالب عرض و فاصله خطوط موازی چاپ شده ذخیره می‌کردند و به صورت یک دسته از خطوط مستقیم موازی دیده می‌شدند اما امروزه بارکدها ممکن است ””بسته به نوع”” به شکل دو بُعدی، یک دسته نقطه، یک دسته دایره هم مرکز و یا به صورت مخفی شده در تصاویر نیز ظاهر شوند. بارکدها توسط یک پویشگر نوری که دستگاه بارکدخوان نامیده می‌شود بازخوانی می‌شوند و اگر در تصاویر مخفی شده باشند توسط نرم‌افزار خاصی از آن بیرون کشیده می‌شوند. بارکدها به صورت گسترده‌ای در پیاده‌سازی سیستم‌های جمع‌آوری خودکار اطلاعات شناسه‌ها که سرعت و دقت ورود اطلاعات را بالا می‌برند کاربرد دارند.

تاریخچه بارکدها

بارکدها در پی مشکلی بنیادین که برای صنایع مختلف رخ داد به ابزاری فراگیر تبدیل شدند: صنایع بیشماری به سرعت بسیار بالای خواندن اطلاعات نیاز داشتند. اولین افرادی که برای مهار این مشکل اقدام کردند دو دانشجو از دانشگاه درکسل بودند که در سال 1952 برای ثبت نشانه ای به شکل چشم که امکان خواندن آن از هر زاویه ای امکان پذیر بود، اقدام کردند.

هدف ابتدایی آنها کالاهای فروشگاه های خوار و بار فروشی بود اما در این میان به فناوری برای خواندن این نشانه ها نیاز بود، اما این دو نتوانستند اسکنری مناسب نشانه های ابداعی خود بیابند.

دیگر صنعتی که به سرعت در خواندن اطلاعات نیاز پیدا کرد راه آهن بود. از این رو در سال 1959 تحقیقات خطوط آهن و مدیران توسعه این صنعت گرد هم آمدند تا راهی را برای شناسایی مالک قطارها و خواندن شماره سری قطارهایی که از خطوط راه آهن عبور می کنند، بیابند.

در نهایت دو نفر به نامها "دیوید کالینز" و "کریس کاپساملیز" سیستمی به نام "کارترَک" را ارائه کردند که متشکل از نور سفید زنونی بود که بر روی نوارهای افقی قرمز، سفید و آبی رنگی که در کناره خودروهای ریلی چسبانده شده بودند، می تابید و حسگری اطلاعات به دست آمده درباره عرض هر یک از این نوارها را جمع آوری می کرد تا در نهایت این اطلاعات را به اطلاعات مربوط به قطار مطابقت داده و آن را شناسایی کند.

پنج سال پس از این ابداع تمامی قطارهای آمریکای شمالی باید به این سیستم مجهز می شدند اما متاسفانه این ابداع به همان سرعتی که فراگیر شد، کنار گذاشته شد زیرا هزینه استفاده از آن بسیار بالا بود. با این همه صنایع دیگری نیز بودند که مطالعات خود را برای ابداع شیوه ای مشابه دنبال می کردند.

در سال 1967 نیز سیستمی مشابه نشانه های چشم مانند در فروشگاه ها و مغازه ها رایج شد که می توانست علاوه بر قیمتها، نوع کالاها را نیز برای فروشنده تعیین کند اما سیستم اسکن کننده این نشانه ها همچنان دشواری هایی در پی داشت. زمانی که "کالینز" خالق ابداع "کارترک" و شرکتش دریافتند که قادر به یافتن ابزاری برای خواندن خطوط موجود در این نشانه نیستند، تصمیم به ابداع آن گرفتند.

آنها تصمیم گرفتند از لیزر برای خواندن سریع خطوط این نشانه استفاده کنند، لیزر ثابت هلیوم- نئونی وسیله خوانش مناسبی برای بارکدها به شمار می رفت زیرا بسیار سریع، دقیق و مقاوم بود. موفقیت بزرگ کالینز زمانی آشکار شد که شرکت جنرال موتورز از سیستم وی برای شناسایی موتورها و محورها در خط تولید خودروهای خود استفاده کرد.

خطوطی که به این سیستم مجهز شده بودند، از درصد خطای پایین تری برخوردار بودند و به علاوه این سیستم بسیار کم هزینه و سریع بود و از این رو بارکدها در میان صنایع مختلف به سرعت شهرت پیدا کردند.

شرکتهای رقیب جنرال موتورز به سرعت استفاده از این سیستم را آغاز کردند و انجمن ملی زنجیره غذایی نیز آغاز به ارائه کدهای جهانی برای انواع غذاها کرد.

دیگر صنایع مانند صنایع بهداشتی و ورزشی نیز به این سیستم رو آوردند و توسعه بارکدها تا جایی پیش رفت که امروز این برچسبهای نوار مانند و کوچک را می توان در هر گوشه و کناری مشاهده کرد، حتی ناسا نیز از نمونه های سه بعدی بارکدها استفاده می کند که بر روی سطح اجسام می چسبند و می توانند اطلاعات مربوط به کیفیت و سلامت کالاها را به موبایل مشتریان ارسال کنند.

تعریف بارکد به زبان ساده

به زبان ساده مى‌توان گفت: مجموعه‌اى از میله‌ها یا خطوط سیاه رنگى که معمولاً بر روى زمینه‌اى سفید چاپ مى‌شود و به وسیله‌ی آن از کالاى خریدارى شده شناسایى لازم به عمل مى‌آید و قیمت آن مشخص مى‌شود و اگر به دنبال تعریف دقیق‌ترى هستید، باید گفت:

بارکد عبارت است از انتقال داده‌ها از طریق امواج نورى. آنها مجموعه‌‌اى از خطوط میله‌اى موازى با عرض‌هاى گوناگون (پهن و نازک)هستند که اندازه‌ی هر خط معنا و مفهوم خاصى براى دستگاه بارکدخوان دارد. در حقیقت دستگاه بارکدخوان ماشینى است که اطلاعات را به شکل بصرى بر روى صفحه نمایش مى‌دهد.

بیشتر بسته‌بندی‌ها بارکد دارند. عموماً در بارکدها اطلاعات با نوارهایی با پهناهای مختلف کد می‌شوند. هنگام خواندن بارکدها معمولاً یک سنسور نوری وجود دارد که بسته به سیگنال دریافتی ( سیاه یا سفید باشد) در خروجی صفر یا یک را نتیجه می‌دهد. سیستم‌های بارکدها می‌توانند با چندین روش رمزگشایی عمل کنند. هر روش رمز گشایی مانند یک زبان برای سیستم است و هرکدام نقاط قوت و ضعف خود را دارند.

برای کاربردهای عمومی زبان کد 128 معمولا بهترین انتخاب است. در این روش 128 کاراکتر اسکی تعریف می‌شود که کاملا قابل خواندن هستند و اطمینان بالایی برای تشخیص آنها وجود دارد. اگر شما در حال ساخت یک سیستم با کاربرد عمومی هستید و نیاز دارید كه فقط از اعداد و حروف کوچک استفاده كنید می‌توانید از کد 39 استفاده کنید. در هرحالت به غیر از روش‌های رمز گشایی نیاز به پیکربندی بارکد خوان هم می‌باشد.

بارکدها را می‌توان با یک کامپیوتر عادی و با یک پرینتر لیزری چاپ کرد. شما فقط نیاز به یک برنامه مناسب برای ساخت و پرینت آن دارید. خواندن اطلاعات بارکد به روش‌های مختلفی انجام می‌شود. اگر شما می‌خواهید یك باركدخوان بسازید باید دستگاهی بسازید که فقط بارکدها را با دقت را بالا بخواند. بارکدهای تجاری که به کامپیوتر وصل می‌شوند معمولاً می‌توانند کدهای اسکی را از طریق پورت سریال به کامپیوتر ارسال كنند. بارکد خوان معمولاً قسمتی برای اسكن نوارها دارد كه یک اسکنر بارکد لیزری است. شما حتماً آنرا در فروشگاه‌ها و مغازه‌ها دیده‌اید.

ضرورت استفاده از بارکد

گرداندن یک فروشگاه کار مشکل و پردردسری است. مدیران و صاحبان آن باید از میزان موجودی که از هزاران کالای کوچک و بزرگ دارند، مطلع باشند (کالاهایی که مجبور به خرده فروشی آن هستند و در زمان طولانی از انبارهایشان بیرون می روند.)

همین طور که فروشگاهها، بزرگ و بزرگتر شدند تا به فروشگاههای زنجیره ای امروزی رسیدند، کار مشکل و مشکل تر شد. نخست مجبور شدند در فروشگاهها را هرچند وقت یکبار ببندند و تمام کیسه ها و بسته ها و کنسروها را شمارش کنند. کار بسیار دشواری بود.

این کار سخت و هزینه بردار بیش از یک بار در سال انجام نمی شد (انبارگردانی)، بنابراین مدیران فروشگاهها مجبور بودند بیشتر کارهایشان را بر اساس حدس و گمان انجام دهند و در نهایت این نیاز مادر کاملا به چشم می خورد.

    ادامه دارد...