همسربودن ،مهارت می خواهد
برای داشتن خانواده ای شاد و متعالی ،تنها آرزو داشتن روابط صمیمانه کافی نیست بلکه باید در جهت به دست آوردن آن تلاش کرد.
آموزش وظایف : در امر مربوط به هدفمند نمودن روابط زن و شوهر بدون آموزش به هدف نمی‌رسیم. خسارت می‌بینیم از هدف دور می‌شویم. پشیمان می‌شویم .هر چه سرعت و شتاب بیشتر باشد انحراف و فاصله گرفتن از هدف نیز بیشتر خواهد شد. بدون آموزش، بلاتکلیف – دهن بین – متزلزل – نگران و مضطرب خواهیم بود.
تسکین و تربیت از اصلی‌ترین کارکردهای ازدواج و تشکیل خانواده به شمار می‌آیند. که بدون آموزش و فراگیری وظایف و تکالیف خود نه به تسکین و آرامش می‌رسیم و نه توان و مهارت تربیت خود و فرزندان را خواهیم داشت.
به راستی از 24 ساعت شبانه روز چه میزان به مطالعه و آموزش مهارت‌های زندگی زناشویی اختصاص می‌دهیم. چه مقدار از درآمد و سرمایه خود را صرف خرید محصولات فرهنگی می‌کنیم البته مطالعه نه برای مدرک و منصب بلکه برای درک و معرف. مگر در قرآن به عنوان آئین نامه زندگی نمی‌خوانیم: چیزی که نسبت به آن آگاهی ندارد دنبال نکن نظر نده و نیز اگر در آموزه‌های معلم بشریت رسول گرامی اسلام نیامده که: جوینده دانش[و روش زندگی] نمی‌میرد تا آنگاه که به اندازه زحمتش از خوشبختی بهره گیرد.
دردناک‌ترین این است که ما برای کیک پزی، خطاطی، رانندگی، حتی برای باغبانی و گاوداری و مرغداری باید آموزش ببینیم و کلاس و CD و کتاب داشته باشیم امّا برای ارتباط عاشقانه و پایدار با همسر به طور خود سر و بدون آموزش عمل می‌کنیم.
برای 50، 60 سال زندگی با یک غیر هم جنس لااقل 50 ساعت آموزش و مطالعه اختصاص نمی‌دهیم. سه بار سفره برای شکم پهن می‌کنیم و ساعت‌ها در آشپزخانه با وسواس و دقت تمام سعی در آماده سازی غذای شکم خود، همسر و فرزندانمان می‌کنیم. برای تهیه مواد اولیه آن ساعت‌ها در اداره و کارخانه و اجتماع کار می‌کنیم و زحمت می‌کشیم. امّا برای اندیشه و فکر و فرهنگ و آموزش مهارت‌های زندگی در خانه و خانواده کم‌ترین هزینه و حوصله را اختصاص نمی‌دهیم.
وقتی حوصله و هزینه‌ای برای آموزش و تهیه و بهره گیری از محصولات فرهنگی (کتاب و سی دی‌های آموزشی و خانوادگی و...) اختصاص ندهیم باید در آینده نه چندان دور بخش مهمی از درآمد و ثروت و سرمایه مادی و غیرمادی خود را صرف درمان بیمارهای جسمی و روانی ناشی از اضطراب و استرس و درگیری‌های آزاردهنده و فرساینده زناشویی بنماییم.
وقتی شک را بر شعور، معیشت را بر معرفت و جسم را بر روح و روان ترجیح دهیم. باید انتظار بالا رفتن آمار طلاق و تشدید تنش‌های خانوادگی را هم داشته باشیم. بسیاری از زنان و مردان برای حلّ مشکلات زندگی کاهش تنش‌های و تلخی‌های خانوادگی به رمال و فالگیر و جن گیر و دعانویس‌هایی که خود اعتقادی به دین و ارزش‌های دینی ندارند مراجعه می‌کنند. طی گزارشات مستند گاهی برخی از رمال‌ها و فالگیرها بیش از اساتید روان پزشکان و روانشناسان و مشاوران خانواده درآمد کسب می‌کنند.
بنابراین اگر بنای ساختن و پرداختن آشیانه‌ای زیبا و پر از مهر و محبت و عشق و تربیت دینی را داریم، اولین گام اختصاص بخشی از فرصت و درآمد اقتصادی به شرکت در کلاس‌های آموزشی ، تهیه امکانات و محصولات فرهنگی است. لازم به ذکر نیست که آموزش بدون عمل به هدر دادن سرمایه و کوبیدن آب در هاون است. آموختن مقدمه عمل است و البته بدون آموختن، به بی‌راهه خواهیم رفت.
قلّه ارتباط، دوستی است. البته آن دوستی و ارتباطی که بر مبنای فطرت پاک و نیت خدایی سامان می‌یابد.
اساساً از نظر اسلام و قرآن پیوند مقدس ازدواج با هدف دوستی، صمیمیت و مودّت صورت می‌گیرد. آنجا که می‌فرماید: «و من آیاته ان خلق لکم من انفسکم ازواجاً لتسکنوا الیها و جعل بینکم مودّة و رحمه (روم / 21).» از نشانه‌های خداست که برای شما از جنس خودتان جفت و همسرانی آفرید تا در کنار آن‌ها آرامش یابید و میان شما دوستی و رحمت قرار داد».
رسول مکرم اسلام(ص) درباره قدر و قیمت دوستی زن و شوهر می‌فرماید:
«هر چه ایمان بنده افزایش یابد عشق وی به زنش بیشتر می‌شود.» (مستدرک ج 14 ص 157)
همچنین، امام صادق(ع) دوستی و صمیمیت با همسر را یکی از مشخصه‌های دوستداران اهل بیت(ع) دانسته و می‌فرماید: «هر کس دوستدار ما (خاندان عصمت و طهارت) باشد به همسرش بیشتر اظهار دوستی می‌کند (وسایل ج 14 ص 133).
در قسمت بعدی مقاله با ما همراه باشید....
احمد رزاقی بخش خانواده ایرانی تبیان
مطالب مرتبط:
