روز سرنوشت
دولت منحوس پهلوی و ساواک به منظور شناسایی طلابی که در تجمع مظلومانه مدرسه علمیه فیضیه شرکت داشتند، در داخل گلدسته‌های حرم حضرت معصومه سلام‌الله علیها و مسجد اعظم و دیگر نقاط حساس و قابل کنترل دوربین‌هایی کار گذاشتند که دارای لنز بسیار قوی بود و به راحتی با‌آنها می توانست از چهره طلاب عکس بگیرد و آنها را به آسانی شناسایی نماید.
به وسیله این دروبین های بسیار قوی از طلبه‌ها عکس و فیلم‌برداری می‌کرد و پس از عکس‌برداری 66 قطعه عکس توسط ساواک قم تهیه و به تهران ارسال شد تا طلبه‌هایی که در راهپیمایی شرکت کرده‌اند را شناسایی و دستگیر نمایند.
در این برهه پیچیده و بغرنج برخی از طلاب احساس کردند که برای اینکه رژیم آنها را متهم به داشتن افکار کمونیستی نکند و وقایع فیضیه را وارونه جلوه ندهد؛ تصمیم گرفتند با لباس کامل روحانیت در صفوف تظاهرکنندگان ظاهر گردند.
پس از عکس‌برداری از این افراد آنها را در روزنامه‌های آن روز چاپ کردند و به آنها اتهام مارکسیست اسلامی چسبانده شد.
در روز 17 خرداد که کار شناسایی به اتمام رسیده بود بالگردهای رژیم برای ایجاد رعب و ترس بر بالای فیضیه به پرواز درآمدند و نیروهای گارد شاهنشاهی با لباس‌های مخصوص در اطراف حرم، بالای بام های مسافرخانه ها، اطراف فیضیه و مدرسه دارالشفا حالت تهاجمی و آماده‌باش به خود گرفتند.
به علت اینکه هر آن احتمال حمله به مدرسه می‌رفت لذا طلاب پس از مشورت با یکدیگر تصمیم گرفتند جمعیت جلوگیری از قتل عام طلاب با مراجع تماس بگیرند و از آنان درخواست کمک نمایند؛ اما از تماس‌ها و گفتگوها نتیجه رضایت‌بخشی حاصل نشد.
قبل از ظهر 17 خرداد مدرسه فیضیه به صورت کامل به محاصره نیروهای امنیتی درآمد، طلاب پارچه قرمزرنگی بر فراز گنبد بین مدرسه فیضیه و دارالشفاء برافراشته تا نشانه‌ای بر تداوم راه امام حسین علیه‌السلام و شهدای 15 خرداد باشد، هرچند عده ای از این کار تعبیر های سو و برداشت های غلطی کردند.
حدود ساعت 5 بعد از ظهر نیروهای شهربانی، گارد و ساواک از نقاط مختلف مانند مسافرخانه‌ها و... به مدرسه یورش بردند و طلاب را به شدت و با وقاحت وصف ناشدنی مورد ضرب و جرح قرار دادند.
ضربات وارد شده بر پیکر ضعیف طلاب به قدری سنگین و وحشتناک بود که هنوز هم برخی از آثار بر بدن و سر و صورت آنانی که در آن درگیری بوده اند و در قید حیات می باشند وجود دارد.
پس از حدود نیم ساعت ضرب و جرح و کتک کاری عده ای طلبه مظلوم و بی پناه حدود 350 نفر از آنان را دستگیر و به صورت اهانت‌آمیزی به شهربانی قم منتقل و در زندان زنان که حدود یکصد نفر ظرفیت داشت جای دادند و آنان را به شدت به لحاظ روحی و روانی مورد بدترین شکنجه‌ها قرار دادند.
از آنان خواسته شد تا به امام خمینی(ره) اهانت نمایند و به اعمال خلاف شئون طلبگی مانند رقص و... بپردازند که الحمد الله نتیجه‌ای از این کارها نگرفتند و هیچ کس با آنان در این زمینه ها حتی اندک همکاری نکرد.
پس از شناسایی افراد از طریق عکس‌هایی که توسط هلیکوپتر و... گرفته بودند افراد را شناسایی و فردا تحت تدابیر امنیتی شدید به تهران منتقل کردند.
در تهران عده‌ای را آزاد و عده‌ای را به سربازی فرستادند و عده‌ای را که علیه آنان مدارک و شواهدی به دست آورده بودند به زندان‌های چندین ساله با اعمال شاقه محکوم کردند.
منابع:
کتاب حماسه خرداد 1354
مجله 15 خرداد
تهیه و فرآوری: فریادرس گروه حوزه علمیه
