دشمنان حشرات
جانوران زیادی مانند قورباغه ها، مارمولک ها، پرنده ها و خفاش ها از حشرات تغذیه می کنند.
ضامن بقای بعضی از گونه های حشرات زاد و ولد بیش از حد آن هاست. بیش تر نوزادان ممکن است توسط موجودات خورده شوند ولی تعدادی هم شانس زنده ماندن خواهند داشت.
حشراتی که تعداد کم تری تولید مثل می کنند معمولا دارای یک نوع وسیله ی حافظتی هستند.
اگر مهاجم جانور کوچکی باشد در این صورت حشرات ممکن است بتوانند از خود دفاع کنند.
برای مثال مورچه ها آرواره های بسیار بزرگی دارند که می توانند به وسیله ی آن به خوبی بجنگند زنبورهای عسل و زنبور های زرد و عده ای از مورچگان نیش هایی دارند که دارای مواد شیمیایی بوده و به وسیله ی آن می توانند جانوران کوچک را کشته و در جانوران بزرگ تر ایجاد مزاحمت و درد کنند.
عده ای دیگر از حشرات از حمله ی حشرات دیگر در امان هستند.
زیرا مزه ی ناخوشایندی دارند. این نوع حشرات دارای نقش و نگار هایی هستند که جانوران دیگر به آسانی آن ها را تشخیص می دهند و به یاد مزه ی نا مطبوع آن مطبوع آن ها می افتند و به آن ها حمله نمی کنند.
تعداد زیادی از حشرات به خاطر این که شبیه حشرات دیگر هستند در امانند. این مسئله را تقلید یا Mimicry می گویند.
به عنوان مثال هووفلای یا مگس پر زن برای حفاظت خودش را به شکل یک زنبور زرد در می آورد و با وجود این که کاملا بی آزار است، اما جانوران دیگر تصور می کنند که این حشره نیز مثل زنبور نیش داشته و از خود دفاع می کند.
هم چنین حشراتی که ممکن است مزه ی خوبی داشته باشند چون به رنگ حشرات بد مزه هستند از حمله ی جانوران و حشرات دیگر در امان می مانند.
بعضی از حشرات به هنگام احساس خطر در سوراخ های درختان یا زیر زمین مخفی می شوند. عده ای از حشرات با توقف در یک جا می توانند از خطر دید در امان باشند.
زیرا رنگ بدنشان کاملا هم رنگ محیط می باشد. مثلا بید هایی که نقش و نگار قهوه ای رنگ دارند بر روی تنه ی درختان به سختی دیده می شوند. هم چنین بید هایی که بال های سبزر رنگ هم دارند، بر روی برگ هایی که زندگی می کنند به سختی قابل تشخیص اند.
گاهی اوقات نه تنها رنگ حشره او را از دید دشمنانش در امان نگه می دارد بلکه شکل بدن حشره نیز در مخفی شدنش به آن کمک می کند.
حشرات میله ای شکل و بسیاری از شفیره های شبیه ترکه های نازک چوبی، زنجره های درختی شبیه خار و حشرات برگ خوار شبیه برگ های درختان هستند.
