صاحب شمشیر کنایه از چیست؟

صاحب السیف

شاید شما هم به گوش تان خورده باشد؛ وقتی می خواهند مردم را از آمدن امام مهدی(عج) بترسانند، می گویند: او كه بیاید، همه را گردن می زند، همه را از دم تیغ می گذراند؛ مگر نشنیده اید كه به او می گویند صاحب السیف؟!

درست است؛ صاحب السیف یكی از لقب های حضرت است كه به معنی صاحب شمشیر است و در بعضی از روایت های معصومین(علیهم السلام) به آن اشاره شده است. بعضی فكر می كنند كه قرار است ایشان با شمشیر ظهور كند و می گویند در عصر بمب اتم و هزار جور سلاح مخرب هسته ای و غیر هسته ای دیگر، حضرت چه طور می خواهد با شمشیر بجنگد؟

«سیف» در این جا به معنی ابزار غلبه و قدرت است و مقصود از خروج با شمشیر، مأموریت به جهاد و استفاده از اسلحه است؛ بنابراین قیام با شمشیر، كنایه از قیام با اسلحه و جهاد است؛ می توان گفت كه تعیین نوع مأموریت آن حضرت است و این كه حضرت مأمور به صلح و آشتی با كفار و دشمنان خدا نیست.(1)

آن حضرت و اصحابش با هر اسلحه ای كه لازم باشد، با دشمنان جهاد می كنند و از هر نوع اسلحه ای كه در زمان ظهور حضرت متداول باشد، و به استفاده اش احتیاج داشته باشند، استفاده می كنند.

البته این را هم باید از قول امام باقر(علیه السلام) بگوییم كه فرمود: «... همه ی ما صالب شمشیر و وارث شمشیریم(شمشیر پیغمبر به ما به ارث رسیده و همراه ما است).»(2) این ارثی است كه از پیامبر(صلی الله علیه و آله) به هر كدام از امامان ما رسیده است و حالا در دست امام زمان ما است؛ اما دلیل آن نیست كه حضرت مهدی(عج) در زمان ظهور فقط با این سلاح می جنگد و سلاح های دیگر را به كار نمی برد. در ضمن همان طور كه گفتیم، قرار است كه امام(عج) رودر روی دشمنان خدا بایستد، نه دوستانش؛ پس سعی كنید تحت تأثیر این سم پاشی های مغرضانه و بی اساس قرار نگیرید.

صاحب الغیبه

در برخی از روایت ها از این لقب، برای معرفی حضرت مهدی(عج) و اثبات غیبت برای ایشان استفاده شده است. امام رضا(علیه السلام) فرمود: «... و هو صاحب الغیبه قبل خروجه»(3)؛ «و او است صاحب غیبت قبل از ظهورش...» هم چنین از امام حسین(علیه السلام) نقل شده است: «قائم هذه الام هو التاسع من ولدی و هو صاحب الغیبه...»(4)؛ «قائم این امت، نهمین فرزندان من است و او صاحب غیبت است...»

البته احتمال دارد منظور از این تركیب، لقب نباشد؛ بلكه منظور، ترجمه ی آن باشد؛ یعنی، كسی كه دارای غیبت است.(5) احتمال دیگر این كه لقب هم مثل بعضی از لقب های دیگر كه برای امام به كار رفته، برای تقیه استفاده شده است. دلیلش هم به خاطر جو خفقان آن زمان و ترس از دشمنان حضرت بوده است.

باب الله

یكی از لقب های حضرت مهدی(عج) است. اگر زیارت آل یاسین را خوانده باشید، حتماً به این عبارت برخورده اید: «السلام علیك یا باب الله و دیان دینه». در دعای ندبه هم می خوانیم: «این باب الله الذی منه یۆتی»؛ «كجاست آن باب اللهی كه از آن وارد شوند؟»

امام صادق(علیه السلام) می فرماید: «جانشینان پیامبر، همان ابواب خدایند؛ درهایی كه از طریق آن ها می توان به حق رسید. اگر آن ها بودند، خداوند شناخته نمی شد.»(6)

امام باقر(علیه السلام) هم فرمود: «نحن حجه الله و باب الله»(7)

حالا باب الله یعنی چه؟

یعنی همان گونه كه در،‌ وسیله ی ارتباط است و هر كسی بخواهد وارد خانه ای شود، باید از در وارد گردد، امامان ما هم باب هستند و هر كس می خواهد به خدا برسد، باید از طریق این خاندان قدم بر دارد.

از آغاز عالم، همه ی پیامبران و اوصیای آن ها، باب الله بوده اند. در هر عصری و زمانی، خدا دری گشوده و بابی برای هدایت بندگانش باز كرده است. امروز هم در عالم هستی، خدا یك باب دارد و آن هم امام زمان(عج) است؛ هركس می خواهد به آن جا كه باید برسد، باید از این در وارد شود. هرچند، عصر غیبت است؛ اما درهای رسیدن به خدا باز است.(8)

پی نوشت ها :

1-نگاه كنید به:پاسخ به ده پرسش پیرامون امامت، خصائص و اوصاف حضرت مهدی ارواحنا فداه، آیت الله صافی گلپایگانی، مركز نشر و آفرینش های هنری مسجد مقدس جمكران، ص24.

2-كافی، ج1، ص536، ج1، به نقل از فرهنگ نامه ی مهدویت، خدامراد سلیمیان.

3-كمال الدین و تمام النعمه، ج2،ص42،ح5.

4-همان، ج1،ص317.

5-نگاه كنید به:فرهنگ نامه ی مهدویت.

6-تفسیر برهان، ج 1 ص 84.

7-همان.

8-نشریه ی موعود، شماره ی 17،ص84.