موشک های کروز هواپایه یا هواپرتابی (ALCM)
ACLMعلامت مشخصه این نوع کروز (هواپرتابی) است. هر هواپیمای B-52G قادر به حمل 12 فروند از این نوع موشک در زیر بال های خود است. این هواپیما می تواند، 8 فروند موشک دیگر را در لانچرهای مربوطه حمل کند.
توسعه سیستم از طریق وزارت دفاع آمریکا و مدیریت نیروی هوایی توسط شرکت های "بویینگ"، "هامیلتون"، "لیتون" و "مک دانل داگلاس" در دهه 1970 شروع شد. دو مدل مختلف (A و B) از این موشک تولید شده است. تولید مدلA ، در مراحل اولیه متوقف شد ولی تولید نوع B آن ادامه داشته و هنوز در خدمت نیروی هوایی می باشد. در دهه 1980 مدل دیگری به نام مدلC با سرجنگی معمولی تولید و این مدل در عملیات توفان صحرا علیه عراق بکار گرفته شد.
این موشک دارای موتور ویلیامز F107- VR- 101 توربن دوقلو با 7/2 کیلونیوتن نیرو (در آزمایش استاتیک) بود ولی بعدها موتور F107 – 103 با توان تولید 5/4 کیلونیوتن نیرو برای این موشک منظور شد.
هدایت موشک متشکل از سیستم اینرسی با علامت LN30 ساخت کارخانه های "لیتون و ترکام" است که به صورت مکمل اینرسی عمل می کند و مجموعا 37 کیلوگرم جرم دارد. مدل C موشک با سرجنگی معمولی تولید و از آن علیه عراق استفاده شد.
مسیرهای پروازی موشک ALCM می تواند برای ارتفاعات و سرعت های متغیر طرح ریزی شود. که این عمل باعث حفاظت موشک در حال پرواز از عوامل پدافندی – در مسیر ایستگاه های رادار و پدافند عامل – می شود. طراح می تواند حالت دنبال کردن ناحیه ای را در مسیرهای عمودی برنامه ریزی کند.
وقتی موشک ALCM در بمب افکن مستقر می شود، سیستم های هدایت و ناوبری آن فاقد تغذیه الکتریکی می شوند. و بعد از پرواز از هواپیما و تنظیم ناوبری INERTIAL-B52 زاویه های مرجع شتاب و تغییرات سرعت آن به تجهیزات ناوبری موشک (سیستم P1000INTERTIAL INTERTIAL و کامپیوتر C-486C) منتقل می شود. علاوه بر آن سایر اطلاعات لازم رادار ارتفاع سنج و سیستم ارتفاع با رومتریک B-52 به سیستم اینرسی موشک وارد می شود.
زمان ارسال اطلاعات جدید، هر 69 ثانیه یک بار است، همین که اطلاعات هدف و مختصات نقشه ای آن که با استفاده از سیستم های ماهواره ای و به وسیله آژانس نقشه برداری دفاعی تهیه شد، به کامپیوتر موشک که باید از بالای آن نقاط پرواز کند، داده شود، موشک ALCM روشن شده در این حالت با استفاده از کامپیوتر، موقیت خود را کسب کرده و مسیر خود را طی می کند.
توضیح اینکه این موشک پس از پرتاب، متکی به سیستم هدایت و کامپیوتر خود بوده و مستقل عمل می کند.
0.0 ثانیه رهایی یا پرتاب
0.1 ثانیه بیرون آمدن ورودی هوا
0.3 ثانیه آرایش بالکن های کنترل
0.5 ثانیه آرایش سکان یا بالکن های عمودی
1.0 ثانیه اولین حرکت
2.2 ثانیه آرایش بالها و سطوح کنترل
5.10 ثانیه کشش کامل موتور.
کامپیوتر موشک با استفاده از لوله پیتواستاتیک و مدار درجه حرارت و سه جایرو و کنترل پرواز، موشک را به نقطه ی از پیش تعیین شده هدایت می کند. چنانچه ALCM وارد محدوده فضای حفاظت شده دشمن (فضایی که با رادار مراقبت می شود) شود، موشک ارتفاع خود را کم و رادار موشک به صورت نگاه به زمین یک پروفایل ارتفاعی را تصویر می کند که با نقشه ذخیره شده در حافظه مقایسه می شود. اولین نقشه ذخیره شده در موشک، ممکن اشت ناحیه ای را به وسعت ده ها مایل بپوشاند. همچنان که ، موشک ادامه مسیر می دهد، پوشش نقشه سطوح کوچک تری را شامل می شود تا اینکه سیستم هدایت تمام اشتباه ها را تصیحح و دقت لازم تامین شود.
نوع دیگری از این موشک ها با علامت مشخصه ALCM، به صورت پیشرفته نامرئی توسط جنرال دینامیک در دست توسعه بوده و قرارداد آن در سال 1983 بسته شد.
آمریکا از موشک کروز AGM86 مدل C در جنگ خلیج فارس علیه ایستگاه های برق، مراکز ارتباطات و مخابرات، سایتهای نظامی ، پناه گاه های بتونی و زیر زمینی عراق استفاده کرد.
استفاده از موشک ALCM به علت محدود بودن برد کروزهای دریاپایه بود. برابر گزارش ها 35 فروند از این نوع موشک ها با برد 1500 کیلومتر استفاده شد ولی میزان واقعی این نوع موشک ها هنوز معلوم نیست.
بنابر اطلاعات منتشر شده، توام با انواع تحقیقاتی ALCM ، حدود 1715 فروند موشک از این نوع تولید شده است. بر اساس قیمت های اعلام شده سال 1985، بهای هر فروند از این موشک 1735416 دلار برآورده شده است. به این ترتیب، چنانچه میزان کروز ALCM پرتابی آمریکا در خلیج فارس به تعداد 35 فروند مبنای محاسبه قرار گیرد، در عملیات متحدین علیه عراق 60000000 دلار از این موشک به کار گرفته شده است.
نیروی هوایی آمریکا مایل به استفاده از این موشک AGM-129 به جای AGM-86 است. به طوری که در بخش مربوطه قید خواهد شد این نوع موشک نسبت به AGM86 از بهسازی و توسعه بیشتری برخوردار است.
محسن مرادی
بخش دانش و زندگی تبیان
منبع : mili balance,missile forcast
