پیامك‌هایی كه بوی مرگ می‌دهند

متن‌هایی نظیر پیامك فوق نوعی از اطلاع‌رسانی هستند كه شاید مدت زیادی از آغاز آن‌ها در جامعه نیمه سنتی ما نمی‌گذرد اما به هر حال این پیامك‌ها هم همانند انواع دیگر پیامك ها به سرعت در حال شایع شدن هستند.

شاید برخی از ما زمان نه چندان دوری كه برای دریافت خبری كوتاه از عزیزانمان باید مدت‌ها در صف باجه‌های مخابرات می‌نشستیم را به یاد داشته باشیم، حتی تا همین پنج یا شش سال پیش باجه‌های تلفنی كه در خیابان‌ها و چهار‌راه‌های مختلف قرار دارند، مشتریانی پروپا قرص داشتند و برای تماس گرفتن از آن‌ها لازم بود، در صف باشیم؛ تازه پس از انتظاری به نسبت طولانی هنوز مكالمه شروع نشده، سكه‌هایی بود كه به شیشه باجه می‌خورد و افراد منتظر طولانی‌شدن زمان مكالمه را هشدار می‌دادند.

در آن سال‌ها دانشجویانی كه در خوابگاه‌های دانشجویی زندگی می‌كردند، برای این‌كه از خانواده خود تماسی داشته باشند، باید مدت‌ها منتظر می‌ماندند و این سوی خط هم خانواده‌ها پس از مدت‌ها تلاش به سختی موفق می‌شدند به مدت پنج دقیقه از احوال فرزندانشان در حد اختصار باخبر شوند.

**هیچ‌كس تنها نیست، اما...

آن موقع هنوز تلفن همراه مانند امروز اینقدر مقبول نیفتاده بود و هزینه‌ی نسبتا بالای خرید آن موجب شده بود كه بخش محدودی از جامعه به این وسیله‌ی ارتباطی دسترسی داشته باشند، اما از اواخر سال 85 و با ورود اپراتور‌های جدید كم‌كم تلفن همراه تبدیل به وسیله‌ای همگانی شد تا جایی كه این شعار كم‌كم همه‌گیر شد كه می‌گفت: «هیچ كس تنها نیست»؛ اكنون دیگر اكثر شهرنشینان در مكان‌های عمومی و اتوبوس‌ها در حال مكالمه یا ارسال و خواندن پیامك هستند حتی پیرزنان و پیرمردانی و افراد با سواد و بی سواد از چنین وسیله ای بهره می‌برند.

حتی شاید در مكان‌های عمومی و اتوبوس و مترو همه ما افرادی را دیده باشیم كه با بلند شدن صدای زنگ تلفن همراهشان تا مدت‌ها دكمه‌های مختلف را امتحان می‌كنند تا صدای الو و سلام و علیكی بشنوند. تازه بعضی از آنها ممكن است بعد از تماس گوشی خود را به شما بسپارند تا آن را برایشان قطع كنید و این نشان می‌دهد كه این وسیله‌ی ارتباطی به شدت در میان مردم جامعه رسوخ كرده و به قولی هیچ كس تنها نیست... هرچند پرسشی اساسی خود به خود شكل گرفته است كه آیا در پی این تنها نبودن تنهایی خوفناك دیگری نهفته است؟ آیا ابزارهای مدرنی كه در خدمت زندگی بشر قرار گرفته‌اند، به‌شكلی نرم آن‌ها را با توجه به نبود بسیاری ضرورت‌ها از دیدار هم محروم و درنتیجه از هم دور نمی‌كنند؟

اكنون دیگر در خیابان‌ها، اتوبوس، مترو، تاكسی و یا حتی كلاس‌های درسی هم اگر دقت كنید، قشر جوان‌تر از دانشجو گرفته تا نوجوان و كارمند و ... همه و همه به نوعی با گوشی خود مشغول هستند و از شنیدن آهنگ، گرفتن عكس، خواندن كتاب‌های ذخیره‌شده در تلفن همراه، ارسال و دریافت پیامك و... همه به نوعی وقت خود را با تلفن‌هایشان پر كرده‌اند و اگرچه گفته می‌شود با ورود این فن‌آوری دیگر هیچ كس تنها نیست، اما گویی انسان‌ها تنهایی‌شان را با گوشی تلفن همراه خود پر كرده‌اند و دیگر كمتر به برقراری ارتباط با دیگران علاقه نشان می‌دهند.

*پیامك، رسانه‌ مهم

در چنین شرایطی طبیعی است كه امكان انتقال پیامكی اخبار به افراد سریع‌ترین شیوه‌ی ممكن به‌شمار آید. از سوی دیگر، هزینه‌ی پایین پیامك‌ها راهی است تا مشتركان بتوانند به سهولت تمام و صد البته ارزان، پیام خود را در اسرع وقت به نقاط مختلف كشور برسانند و به سادگی از حال یكدیگر باخبر شده و یا اخبار مهم را به هم منتقل كنند. به همین دلیل این روزها از پیامك استفاده‌های تبلیغاتی مختلفی می‌شود و بسیاری از شركت‌های مطرح و یا حتی فروشگاه‌های كوچك و... برای تبلیغ خود از این رسانه بهره می‌گیرند.

* میلیارد‌ها پیامك برای تبریك عید

به عنوان مثال تنها دو روز اول نوروز امسال 630 میلیون و 232 هزار و 374 پیام تبریك میان مشتركان ایرانسل ارسال شد و مشتركین همراه اول هم بیش از یك میلیارد پیامك تبریك به یكدیگر ارسال كردند كه البته این رقم تا پایان تطیلات نوروزی به حدود چهار میلیارد رسید.

علاوه براین در مناسبت‌های مختلف دیگری از جمله اعیاد مذهبی، تولد افراد، روزهایی مثل روز معلم، پرستار، خبرنگار، روز مادر، روز پدر و ... نیز پیامك‌ها كاركردی گسترده دارند.

با مرور گزارش فوق و البته قبل از آن اتفاقات جاری زندگی این نكته را همه ما به خوبی درك كرده‌ایم كه پیامك یا همان پیام فرهنگستان فرهنگ و ادب جزیی لاینفك از زندگی افراد شده است، اما به تازگی این پدیده‌ی دنیای مدرن حتی در زمان مرگ هم دست از سر افراد برنمی‌دارد و مدتی است شایع شده كه حتی اخبار مربوط به مرگ و میر افراد هم از این طریق منتشر می‌شود.

به عنوان مثال در همین سه‌ماه اول سال 90 در اولین لحظاتی كه از فوت افرادی چون سیمین دانشور (نویسنده نامدار و همسر زنده‌یاد جلال آل‌احمد) و یا ایرج قادری (كارگردان قدیمی و بازیگر سینما) می‌گذشت حتی پیش از اینكه روزنامه‌ها و تلویزیون فرصت انتشار پیدا كنند به لطف تلفن‌های همراه خبر در میان میلیون‌ها ایرانی دست‌به‌دست چرخید.

اما متاسفانه یا خوشبختانه انتشار پیامك‌های مرگ‌ومیر تنها به افراد سرشناس جامعه مختص نیست و مدتی است شاهدیم كه حتی از فوت دوستان و آشنایان خود هم به واسطه‌ی پیامك‌ها مطلع می‌شویم و حتی هیچ كس هم تلاش نمی‌كند كه اخبار مربوط به این مساله را با كمی مقدمه چینی به فرد مقابل منتقل كند.

با این شرایط اگرچه رواج‌یافتن پیامك در این حد می‌تواند تاثیرات مالی بسیار خوبی برای مخابرات و اپراتور‌های مختلف داشته باشد، اما در كنار آن فاصله‌ی میان انسان‌ها روزبه‌روز بیشتر شده و كم‌كم همه تنها و تنها‌تر خواهند شد.

بخش ارتباطات تبیان

منبع:ایسنا