امتحان شهامت

به اندازه کافی درسمو خونده بودم و برای امتحان آماده بودم . ولی وقتی برگه امتحان به دستم رسید قلبم یهو فرو ریخت . آخه من تاریخ خونده بودم ولی این برگه امتحان جغرافی بود تازه فهمیدم چه اشتباهی کردم. اول با خودم فکر کردم این موضوعو به معلم بگم ولی بعد که بیشتر فکر کردم دیدم به هر حال چه موجه و چه غیر موجه، دلم نمی خواد بعدا تو تابستون دوباره امتحان بدم . دلمو به دریا زدمو گفتم هرچه بادا باد . من که همیشه سر کلاس به درس گوش می دادم و مرتب توی سال کتابمو می خوندم. اگه الان هیچی بلد نباشم پس دیگه این درس خوندن من به چه دردی می خوره؟ فوقش اگه دیدم خیلی خراب کردم اون وقت عذرمو به معلم می گم.

تازه حالا به فرض که یه نمره 15 یا 16 بگیرم و 20 نشم مگه چی میشه ؟ مامانم همیشه می گه از درسایی که تو بچگی خوندم فقط خاطراتش برام مونده، ولی از نمره هام هیچی یادم نمی یاد.

تجربه کردم وقتی نمی ترسم و حالم خوبه، سوادم خیلی بیشتره. حتی جواب بعضی از سوالا رو از فکر خودم می نویسم و درست درمیاد ولی وقتی می ترسمو حالم بده ،حتی جوابایی که بلدم اشتباه می نویسم.

خلاصه با اعتماد به نفس بالایی شروع به نوشتن کردم .خیلی هم بد نشد. برگه رو (نه خیلی زود و نه خیلی دیر) تحویل دادمو رفتم تو حیاط .

بعد ماجرا رو برای دوستام  تعریف کردم . دوستام خیلی تعجب کرده بودن .یکی می گفت اگه من بودم گریه ام می گرفت. یکی گفت من که عمرا اینطوری حاضر باشم امتحان بدم اگه من بودم حتما برگه رو پس می دادم ....

تازه از حرفای دوستام فهمیدم که چه شهامتی به خرج دادم . شب پدرم گفت این شهامت و این اعتماد به نفس، همون امتحانیه که من دوست داشتم از تو بگیرم. آفرین به تو . اگرچه امتحان جغرافیتو بیست نمی شی اما امتحان شهامت رو بیست شدی.

راستی یادم رفت بگم جغرافیمو پانزده و نیم شدم.

مطالب مرتبط:

یه حرف خوب از چند نفر

پل نوجوانی

تجربه‌های پول توجیبی

راست بگو!

امروز صبح چگونه بیدار شدم؟

خوش قولی