ولادت حضرت امام علی علیه السلام مبارك باد

ساقه های نیلوفری از پایه های عرش بالا رفته و سریر ولایت را به عطر وجودی خود آراسته اند، تا او بیاید و بر تكیه گاه پوشیده از رازقی آن تكیه زند. درون كعبه چه غوغایی است امروز! ملائك، بال در بال گستره آسمان ها را پوشانیده اند و جبرائیل و میكائیل و اسرافیل حلقه خانه كعبه شدند تا پر به نور وجود او بسایند! طنین نام او هلهله شادی ملائك است. جام های افلاكی عاشقان به سوی او می آیند و گیسوان سیاه شب به یمن وجود او گل خنده های نقره ای را در میان آبشار آسمانی اش تقسیم می كند؛ چرا كه امشب علی (ع) می آید!...

و جمعه چه شكوهی دارد و این جمعه شكوهی دیگر!... 13 رجب سال سی ام از عام الفیل! آسمانیان طبق طبق نور می آوردند، آن گاه كه دیوار كعبه شكافته شد و فاطمه بنت اسد قدم به درون كعبه نهاد كه علی اعلی خانه خویش را از برای قدوم مبارك او آماده كرده بود.. . و او آمد كه نام خود را از خدا گرفته بود و آمده بود تا بت های خانه را در هم بشكند و بر پشت بام آن ندای یگانگی و توحید ذات مقدس خدای تعالی را سر دهد و او را تقدیس كند و فریاد حق طلبی اش را از میان كفرها و نفاق به گوش جان های عاشقان برساند و پرواز شور آفرین كبوتران عشق را جانی تازه بخشد.

آسمانیان همه از شراب عشق علی (ع) نوشیده اند و لب از جام وصال او تر كرده اند و اینكه زمنیان را فرصتی است تا در چشمه جوشان معرفت او تن بشویند و به نور وجودی او رخ برگشایند؛ او كه معشوق خداوند است و محمد (ع)، در خانه خدا، خانه عشق و شوریدگی پا به عرصه خاكی نهاد. او علی است و خدایش اعلی. او كه مهتاب سپیدی رویش را از او دارد و كوچه ها همه بی قرار اویند و پنجره ها در انتظار قدوم مباركش. او كه چشمانش همه حدیث و اعجاز است و نگاه هستی بخشش پیاله جان ها را از شور زندگی، عشق و شیدایی لبریز می كند؛ او معشوق خداست.

یاس ها و نرگس ها در بی كران های گذرگاه هستی، عرشیان و زمینیان را در هاله ای از عطر و رویا می برند؛ چرا كه عطر وجودشان را از وجود علی (ع) به ودیعت گرفته اند! آب های همه دریاها از انعكاس نام او می درخشند و می خندند و نسیم های بهاری، در وزش لابه لای شاخ و برگ های بیدهای مجنون نام او را زمزمه می كنند و نغمه خوش طنین نام اوست كه این گونه بلبلان عاشق را به ترنم در آورده است و بهشت برای خاطر او تمام زنبق هایشان را نثار زمینیان كرده است! او علی است؛ طبیبی كه هر كجا كه لازم باشد بر زخم ها مرهم می نهد و دل های نابینا و گوش های ناشنوا و زبان های بی كلام را درمان می كند. او علی (ع) است كه غفلت و نادانی و حیرت و سرگردانی را معالجه و روشنی های حكمت و عرفان را تقدیم دل ها و جان های تشنه عاشقان الهی می كند.

مردی می آید از تبار نور، از تبار عاشقان و شوریدگان. مردی كه محمد (ص) از گل خنده های نگاه او نشاط می یابد و ابوطالب در نیمه شب های بیداری دل، با او راز دل می گوید و فاطمه بنت اسد باغ چشمانش را به روی او می گشاید تا گل شادمانی را آبشار لبخند او شكوفا كند. مردی كه طلوع مهرانگیز نگاهش دیگر بار حلاوت وصال و عشق را در چشمه لایزال به جان پاكان می نوشاند و پیاله حیات عاشقان از نگاهش لبریز می شد. علی، فصیح ترین شعر حیات و زیباترین آواز آفرینش بود.

به همین مناسبت، روابط عمومی موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان، سالروز ولادت یگانه مولود کعبه، حضرت علی ابن ابی طالب و روز مرد را به تمامی شیعیان جهان تبریك و تهنیت عرض می نماید.

روابط عمومی موسسه تبیان