ادّعائى بزرگ از كودكى 25 ماهه

طبق آنچه محدّثین و مورّخین ثبت كرده اند:

حضرت ابوجعفر، امام محمّد جواد علیه السلام موهاى سرش كوتاه و فِر خورده شده و چهره مباركش نمكین بود، كه تقریبا از این جهت مقدارى شبیه افراد سیاه پوست به نظر مى رسید.

به همین جهت ، اشخاص منافق و فرصت طلب كه هر لحظه دنبال سوژه اى هستند تا بتوانند ضربه خویش را وارد سازند.

لذا در نَسَب حضرت تشكیك به وجود آوردند و گفتند: این فرزند امام علىّ بن موسى الرّضا علیهماالسلام نیست .

به قدرى این شایعه و تهمت در افكار عدّه اى اثر گذاشت كه مجبور شدند حضرت جواد علیه السلام را كه بیش از حدود 25 ماه از عمر مباركش ‍ سپرى نگشته بود، بردارند و نزد افراد قیافه شناس و نسب شناس آورند تا موضوع براى همگان روشن و ثابت شود كه این كودك از چه خانواده اى است .

همین كه آن كودك معصوم را نزد قیافه شناسان - كه در جمع عدّه اى از اشخاص مختلف بودند - بردند، ناگاه همگى آن نسب شناسان از عظمت و هیبت آن كودك به سجده افتادند؛ و چون سر از سجده برداشتند، اظهار داشتند:

واى بر شماها! این ستاره درخشان و این اختر روشنائى بخش را بر ما عرضه مى دارید؟!

به خداى بزرگ سوگند، این كودك پاك و منزّه از هر نوع رجس و آلودگى است ، او از خانواده اى پاك و تكامل یافته است، او در تمام مراحل انتقال در ارحام ، نیز پاك و منزّه قرار گرفته است .

به خدا سوگند، او از ذرّیّه رسول اللّه صلى الله علیه و آله و از فرزندان امیرالمۆ منین ، علىّ بن ابى طالب علیه السلام مى باشد.

بروید و به خداوند سبحان پناه ببرید؛ و از چنین افكار و دسیسه هاى نابخردانه، توبه نمائید و در نسب او هیچ گونه شكّ و تردید نداشته باشید.

امام محمّد جواد علیه السلام در تمام این حالات و لحظه ها، حمد و ثناى خداوند متعال را بر زبان جارى مى نمود.

پس از آن كه سخن قیافه شناسان پایان یافت، حضرت لب به سخن گشود و ضمن خطبه اى طولانى - كه همه افراد را كه از اقشار مختلف بودند، به تعجّب و حیرت وا داشت - اظهار نمود:

شكر و سپاس خداى را، كه ما را از برگزیدگان نور خودش قرار داد؛ و از بین نیكان ، ما را انتخاب نمود؛ و نیز ما را از امانت داران خویش به حساب آورد و حجّت و راهنماى بندگانش قرار داد و... .

به خدا سوگند، او از ذرّیّه رسول اللّه صلى الله علیه و آله و از فرزندان امیرالمۆ منین ، علىّ بن ابى طالب علیه السلام مى باشد.

بعد از آن فرمود: اى جمعیّت حاضر! همانا من محمّد جواد، پسر علىّ رضا، فرزند موسى كاظم ، فرزند جعفر صادق ، فرزند محمّد باقر، فرزند علىّ زین العابدین ، فرزند حسین شهید، فرزند امیرالمۆ منین علىّ مرتضى و فاطمه زهراء دختر محمّد مصطفى صلى الله علیه و آله هستم .

آن گاه افزود: مرا بر افراد قیافه شناس عرضه مى دارند؟!

به خداوند یكتا سوگند، من نسبت به نسب هاى همه مردم از خودشان و از دیگران آشناترم ، من به تمام اسرار درونى و علنى اشخاص كاملا آگاه هستم .

و در ادامه، بعد از بیان مطالبى بسیار مهمّ، اظهار داشت : چنانچه دولت هاى كفر و افراد دنیاپرست نمى بودند و بر علیه ما و دیگر مۆ منین شورش ‍ نمى كردند، مطالبى را اظهار مى نمودم كه تمام اشخاص در حیرت و تعجّب قرار گیرند.

و سپس دست مبارك خود را بر دهان خویش نهاد و آخرین سخنش چنین بود:

اى محمّد! خاموش باش همچنان كه پدرانت خاموش گشتند و صبر و شكیبائى را پیشه خود قرار بده ؛ و در اظهار حقایق همانند پیامبران اولوالعزم عجله منما، همانا كه مخالفین جزاى گفتار و اعمالشان را خواهند دید.

منبع :

هدایة الكبرى حضینى : ص 296، حیلة الابرار: ج 4، ص 534، ح 2