رابطه عاطفی امام خمینی و همسرش

همسر امام كه سال ها در سایه این آفتاب جهانی می زیسته و صندوقچه ای از خاطرات و حوادث تلخ و شیرین زندگی امام را در سینه دارد؛ درباره رفتار امام می گوید:

"حضرت امام به من خیلی احترام می‎گذاشتند و خیلی اهمیت می‎دادند. هیچ حرف بد یا زشتی به من نمی‌زدند... امام حتی دراوج عصبانیت هرگز بی احترامی و اسائه ادب نمی‎كردند. همیشه در اتاق جای بهتر را به من تعارف می كردند."

به واقع احترام متقابل، اكسیری است كه زندگی خانوادگی را به كانون سعادت و كامیابی مبدل می سازد.اگر ارتباط همسران و رفتار و گفتار آنان با احترام و تكریم باشد، بهترین آموزشگاه ادب در خانه، این دنیای كوچك، ایجاد خواهد شد و در این آموزشگاه، فرزندان و انسان‎های فردا آموزش خواهند دید. احترام امام به همسرشان چنان مشهود بود كه همه اهل خانه به گونه‎ای صحنه‎هایی از آن را ترسیم كرده و در مورد رفتار كریمانه و احترام‎آمیز امام بسیار سخن گفته‎اند؛ از جمله دختر امام می گوید:

" برخورد حضرت امام با همسرشان در عین صمیمت و محبت بسیار محترمانه بود. در تمام مسائل شخصی و خانوادگی نظر خانم محترم بود و ایشان هیچ گونه دخالتی در امور داخلی منزل نداشتند."

احترام به سلیقه های یكدیگر یكی از بهترین شیوه های ایجاد تفاهم در خانواده هاست. امام در زندگی خود از این اخلاق نیكو بسیار استفاده می كردند.

امام علاقه و محبت وافری به همسرشان داشتند به طوری كه از نظر امام همسرشان در یك طرف قرار داشت و بچه هایشان در طرف دیگر و این دوست داشتن با احترام خاصی همراه بود. یك بار كه خانم به مسافرت رفته بودند آقا خیلی دلتنگی می كردند . وقتی  ایشان اخم می كردند ، همه به شوخی می گفتند : اگر خانم باشند آقا می خندند ، وقتی نباشند آقا ناراحت هستند و اخم می كنند .

علاقه امام به همسرشان تا آن جاست كه همسر ایشان می گوید :

" احترام مرا نگه می‎داشتند و حتی حاضر نبودند كه من در خانه كار كنم. همیشه می‎گفتند: جارو نكن. و اگرمی‎خواستم لب حوض روسری بچه را بشویم، می‎آمدند و می‎گفتند: بلند شو، تو نباید بشویی. من پشت سرایشان اتاق را جارو می‎كردم... یك روز وقتی ناهار تمام شد من نشستم لب حوض تا ظرف ها را بشویم. ایشان همین كه دیدند من دارم ظرف ها را می شویم، به فریده، یكی از دخترها كه در منزل ما بود، گفتند: فریده! بدو، خانم دارد ظرف می شوید حتی وقتی وارد اتاق می شدم، به من نمی‎گفتند كه در را پشت سرم ببندم."

با توجه به تعالیم و دستورهای دین مبین اسلام در روایات و آیات، انجام امور خانه و به عبارت دیگر خانه‎داری، جزء وظایف واجب زن به شمار نمی‎آید؛ حتی شیردادن به فرزند نیز بر زنان واجب نیست. انجام كارهای مربوط به خانه از سوی زن جنبه احسان و لطف دارد.

رفتار حضرت امام خمینی رحمه الله با خانواده بر اساس حرمت گذاری و شخصیت دادن به آنان بود. یکی از اعضای خانواده امام در این باره چنین می گوید:

ویژگی امام در برخورد با مسائل خانواده، حرمت نهادن و درک شخصیت همسر بود، یعنی همسر را به عنوان خدمت کار یا عنصری که باید تدارکات و خدمات خانه را عهده دار شود، نمی دانست، بلکه همسر را یک همراه، هم راز و چه بسا یک هم فکر می دانستند. بارها شنیده اید که ایشان، هیچ گاه به همسرشان فرمانی ندادند.

امام خمینی در بیان قدردانی از همسر خویش چنین گفته است: «فداکاری ای که خانم در زندگی کرده اند، هیچ کسی نکرده است. همسر امام در پاسخ به این پرسش که امام چگونه همسری است و در طول سال های زندگی با شما چگونه رفتار کرده است، می گوید:

رفتار ایشان با من، بسیار خوب بوده است. من از ایشان، خیلی راضی هستم. همیشه احترام مرا داشته اند. هیچ وقت با تندی صحبت نمی کنند. اگر لباس و حتی چای بخواهند، می گویند: ممکن است، بگویی به من فلان لباس را بدهند! حتی گاهی خودشان چای خودشان را می ریزند. امام، محیط زندگی را و احترام به همسر و فرزندان را، بخشی از سلامت و سعادت جامعه آینده می دانند.امام (ره)همیشه نسبت به همسر خود یک احترام ویژه ی قایل بود.

نمونه ای از نامه حضرت امام به همسرش

تصدقت شوم  تصدقت شوم؛ الهی قربانت بروم، در این مدت که به جدایی از آن نور چشم عزیز و قوت قلبم مبتلا گردیدم، متذکر شما هستم و صورت زیبایت در آیینه قلبم منقوش است.

عزیزم امیدوارم خداوند شما را به سلامت و خوشی در پناه خودش حفظ کند. [حال] من با هر شدتی باشد، می گذرد، ولی بحمداللّه تا کنون هر چه پیش آمده خوش بوده و الان در شهر زیبای بیروت هستم؛ حقیقتا جای شما خالی است، فقط برای تماشای شهر و دریا، خیلی منظره خوش دارد.

صد حیف که محبوب عزیزم همراهم نیست که این منظره عالی به دل بچسبد.

در هر حال، امشب شب دوم است که منتظر کشتی هستیم. از قرار معلوم و معروف یک کشتی فرداحرکت می کند؛ ولی ماها که قدری دیر رسیدیم، باید منتظر کشتی دیگر باشیم.

عجالتاً تکلیف معلوم نیست. امید است خداوند به عزت اجداد طاهرینم، همه حجاج را موفق کند به اتمام عمل. از این حیث قدری نگران هستم، ولی از حیث مزاج بحمداللّه به سلامت، بلکه مزاجم بحمداللّه مستقیم تر و بهتر است.

خیلی سفر خوبی است. جای شما خیلی خیلی خالی است. دلم برای پسرت قدری تنگ شده است. امید است هر دو به سلامت و سعادت تحت مراقبت آن عزیز و محافظت خدای متعال باشند.

ایام عمر و عزت مستدام. تصدقت، قربانت؛ روح اللّه .