انحراف در عقیده!

شیعیان قائل به امامت امیرالمومنین(علیه السلام) پس از رسول اکرم(صلی الله علیه واله و سلم) هستند و مقام امیرالمومنان را مخصوص از جانب رسول اکرم(صلی الله علیه واله و سلم) و نیز خداوند متعال می دانند.

در این میان برخی از گروه های افراطی در میان شیعیان ظهور کردند که، عقاید باطلی را ترویج می دادند تا جایی که برای برخی از مسلمانان امر مشتبه گردید که گروه های انحرافی، همان شیعیان هستند و عقاید افراطی آنها همان عقاید شیعیان واقعی است! بر این اساس شیعه را رافضی یعنی از دین بیرون شده خواندند و خود را، اهل سنّت یعنی عاملان به سنّت و سیره ی رسول اکرم(صلی الله علیه واله و سلم) تصور نمودند. چرا که بسیاری از عقاید افراطی گروه های انحرافی با نام شیعیان در بلاد منتشر شده بود و این توهم را پدید آورده بود که، شیعه جزء همان گروه های انحرافی نیستند. حال آنکه شیعیان حقیقی از این جماعت افراطی، تبرّی می جویند و عموم آنها را کافر ، مرتد و نجس می‌دانند و در تمامی کتب فقهی و رسائل علمیه خود، آن ها را در شمار کفّار می آورند.

زیرا عقاید فاسد و باطلی را دارا می باشند و از عقاید ناب و خالص شیعه فاصله گرفته اند. این نوشتار می کوشد از مهمترین این گروه های انحرافی، یعنی غلات را معرفی نماید که جزء همان فِرق انحرافی و ضاله ای هستند که خود را به شیعیان منتسب می نمایند و این شبهه را پدید آورده اند که شیعه جز غلات نیستند و حال آنکه خود شیعیان از همان ابتدا، و حتی در زمان خود امیرالمومنان(علیه السلام) ایشان را کافر و خارج از دین می دانسته اند!

غلات یک گروه انحرافی!

غلات یعنی غلو کنندگان که در مورد شأن و جایگاه حضرت علی (علیه السلام) دچار غلو و افراط شده اند. خود ایشان به گروه های مختلفی تقسیم شده اند که عبارتند از سبائیه، خطابیه، غرابیه، علیاویه و فحمسه و بزیغیّه و امثال آن ها مانند نصیریه که در قسمتی از شهرهای ایران و نیز سایر شهرها مانند موصل و سوریا متفرق هستند.

غلات و انحرافات عقیدتی!

عمده اعتقاد گروه های غلات آن است که همان طور که جبرئیل امین که از جمله ی ملائکه ی روحانی الهی است هنگام ظهور بر رسول اکرم (صلی الله علیه واله و سلم) خود را به صورت دحیه ی کلبی آشکار ساخت، معلوم می شود که ظهور روحانی و امر مجرد در قالب جسمانی و به صورت جسم محال نمی باشد. به همین دلیل خداوند متعال وقتی براساس حکمت حکیمانه ی خویش اراده بر ظهور ذات اقدسش نمود خود را در قالب هیکل جسمانی به بشر نشان داد که آن همان صورت و جسم امام علی(علیه السلام) بوده است. بر این اساس حضرت علی(علیه السلام) خود، خداست که به صورت جسمانی و در قالب بشری پیش چشم بشر هویدا شده است! (نعوذ بالله) به همین جهت مقام امام علی(علیه السلام) بسیار برتر و بالاتر از مقام مقدس رسول اکرم (صلی الله علیه واله و سلم) نیز می باشد و اطاعت پیامبر (صلی الله علیه واله و سلم) از حضرت علی(علیه السلام) نیز واجب شمرده می شود!!

غلات و امام علی (علیه السلام)!

ظهور و پیدایش این گروه های انحرافی از زمان خود امیرالمومنان علی(علیه السلام) بوده است. گروه هایی به اغوای شیاطین جن و انس، از همان ابتدا به این عقاید قائل بوده اند. حضرت علی (علیه السلام) خود جمعی از اهالی هند و سودان را که در نزد ایشان اقرار به الوهیت آن حضرت نمودند، پس از آنکه پند و اندرز به آن ها ثمره و فایده ای نبخشید، امر فرمودند که در چاه های دور به طریقی که در اخبار ثبت شده است، به هلاکت رساندند که شرح مفصل این مطلب در کتب حدیثی از جمله بحارالانوار علامه ی مجلسی (ره) به تفصیل آمده است. پس از امیرالمومنین سایر معصومین (علیهم السلام) نیز آن ها را لعن نموده و از آنها بیزاری جسته‌اند.

امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند: پروردگارا من بیزارم از طایفه ی غلات، مثل بیزاری جستن عیسی از نصاری. پروردگارا مخذول و خوارگردان ایشان را و احدی از ایشان را یاری نفرما؛ اللهم إنی بری ء من الغلاة کبراءة عیسی بن مریم من النصاری اللهم اخذ لهم ابداً و لا تنصر منهم احداً. همچنین در خبر دیگر است که آن حضرت فرمودند: یهلک فی اثنان و لاذ نب لی محبّ مفرط و مبغض مفرط انا لنبراء الی الله ممنّ یغلوا فینا فوق حدنا کبراءة عیسی ابن مریم من النصاری؛ دو طایفه درباره ی من هلاک می گردند و مرا گناهی نیست. یک طایفه آن هایی هستند که در محبت من افراط می کنند و غلو بسیار می نمایند و طایفه ی دیگر کسانی اند که بغض و عداوت بی جهت به من دارند. به درستی که ما بیزاری می جوییم به سوی خداوند از کسانی که غلو می نمایند در حق ما و ما را از حدّ خودمان تجاوز می دهند مانند بیزاری عیسی ابن مریم از نصاری.

طرد غلات با قرآن!

بر اساس فرمایش خود معصومین(علیهم السلام) شیعیان حقیقی همواره از غلات بیزاری جسته اند و در کتاب های فقهی علمای شیعه حکم به نجاست و کفر غلات داده شده است. هم چنین در کتاب های کلامی و عقاید شیعیان حقه استدلال های قرآنی و محکمی نیز، مبنی بر انحراف غلات آمده است که به برخی از آن ها اشاره می شود. از جمله  در سوره ی مائده خداوند متعال می فرماید: قل یا اهل الکتاب لا تغلوا فی دینکم غیر الحقّ و لا تتّبعوا أهواء قوم قد ضلّوا من قبل وأضلوّا کثیراً و ضلوّاعن سواء السّبیل؛ بگو (ای پیامبر) ای اهل کتاب در دین خود به ناحق غلو نکنید، غلو ناروا و باطل (مانند غلوهای نصاری درباره ی حضرت مسیح و یهود درباره عزیر) و از پی خواهش های آن قومی که خود گمراه شدند و بسیاری را نیز گمراه کردند و از راه راست دور افتادند، نروید.(مائده/77)

براساس این آیه ی شریفه غلو کردن در حق اولیای الهی و بالاتر مقام ایشان تا حد الوهیت مذموم و مورد ردّ قرآن کریم است.

هم چنین نقل است از زرارة بن اعین از موثقین شیعه که گفت: خدمت امام صادق (علیه السلام) عرض کردم مردی از اولاد عبدالله ابن سبا قائل به تفویض است. حضرت فرمودند: تفویض چیست؟ عرض کردم می گوید: خدای عز و جل محمد و علی را آفرید پس امور عباد را به ایشان سپرد، پس ایشان خالق و رازق و زنده کننده و میراننده هستند. حضرت فرمودند: دشمن خدا دروغ گفت. سپس فرمودند وقتی که بر گشتی، این آیه را برای او بخوان که خداوند متعال فرمود: أم جعلوالله شرکاء خلقوا کخلقه فتشابه الخلق علیهم قل الله خالق کلّ شیء و هو الوحد القّهار؛ آیا مشرکان برای خدای تعالی شریکانی قرار دادند که آن ها هم مانند خدا چیزی خلق کردند و برایشان خلق خدا و آنها مشتبه گردید و ندانستند که آفریده ی خدا کدام است و آفریده ی شرکاء کدام. بگو (ای پیامبر) (هرگز چنین نیست) بلکه تنها خدای متعال آفریننده همه چیزهاست و اوست یگانه در الوهیت که همه ی عالم مقهور اراده ی اوست. (رعد/16)

بدین ترتیب معلوم می شود که فرقه ی انحرافی غلات مورد طرد خود ائمه معصومین و قرآن کریم بوده و لذا از طرف شیعیان نیز مطرود و مذومند.

سخن پایانی...

بی انصافی است فرقه ی انحرافی را که خود معصومین (علیهم السلام) از همان زمان امیرالمومنین علی (علیه السلام) مورد طرد و انکار قرار داده اند و به انحراف ایشان از عقاید صحیح شیعه گواهی داده اند، جزء شیعیان دانسته اند و انحراف آن ها از مسیر حق را به معنای طرد شیعه واقعی بگیریم! کاری که در طول تاریخ در حق شیعیان واقعی انجام شد و ایشان را معادل رافضی گرفتند!

منابع و مآخذ

1- شب های پیشاور- سلطان الواعظین

2- بحارالانوار- علامه ی مجلسی (ره)

3- تفسیرالمیزان- علامه ی طباطبائی (ره)

4- شرح نهج البلاغه- علامه ی جعفری (ره)

5- اصول کافی- شیخ کلینی(ره)