شهید زنده است

در طول سی سال گذشته حدود سی و شش هزار شهید در تهران و دویست و پانزده هزار شهید در كل كشور كه اگر جانبازان بالای پنجاه درصد و شیمیایی ها را كه یكی پس از دیگری به شهادت می رسند هم به آن اضافه كنیم شاید به رقمی معادل سیصد هزار شهید برسیم و این بزرگترین حاصل ده ساله اول انقلاب تا پایان دفاع مقدس است كه ابر مرد تاریخ معاصر یعنی حضرت آیت الله امام خمینی (ره) مرجع عالیقدر شیعیان جهان پرچمدار آن بود ، تعجب نكنید این مهمترین معارف اسلامی است كه شهید زنده است ، شاهد است ، دارای بالاترین مقام است ستاره است ، شمع تاریخ است ، ذخیره است ، ما آنها را از دست نداده ایم بلكه آنها را بدست آورده ایم واین شهدا هستند كه ماندند و گذشت زمان ما را با خود خواهد برد . آیا كسی شك دارد كه شهدا ذخائر عالم بقاء هستند ، آیا كسی منكر آن است كه فرهنگ شهادت و شهدا مملكت و نظام اسلامی را نگه داشته و بیمه كرده است ، آیا كسی هست كه پس از اندكی آشنایی با شهدای این نظام و آثار بجا مانده از آنها كه بزرگترین میراث معنوی و مادی نه تنها برای ایران بلكه برای جهان بشریت است شك داشته باشد كه علی رغم ده سال هرج مرج های انقلاب و جنگ و میلیاردها خسارات مادی به این كشورخداوند آنچنان خونبهای ارزشمندی را به این مملكت عطا كرد كه جهان در هزاره سوم و بلكه تا ابد مدیون و مرهون آن خواهد بود ؟!

اما افسوس و صد افسوس كه ما این گنجهای عظیم را در دل قبرستان ها و اكثرا خارج از شهرهایمان و در دل خاكها پنهان كرده ایم و هر چه هم بالای منابر بگوشمان خواندند كه شهدا زنده اند اما با آنها مانند  مردگان معامله كردیم و نا آگاهانه رفتار رژیم  سفـــّاك و جنایتكار طاغوت را كه می كشت و با اسم مستعار در دل قبرستان پنهان می كرد ما نیز بعد از انقلاب همین كار را ادامه دادیم و امروز پس از سی سال تازه از خواب غفلت بیدار شده و فهمیده ایم خدا برخی از شهدا را به عنوان ذخیره برای امروز ما نگاهداشته كه خوشبختانه آنها را كم كم به سطح شهرها آورده و در دانشگاه ها و مراكز مهم ، عَـلم می كنیم ، ولی ای كاش از همان روزهای اول شهدایمان را در كاخهای نیاوران و سعدآباد عـَلم می كردیم ، ای كاش آنها را در وسط میادین ولیعصر ، قدس و آزادی عـَلم می كردیم ،ای كاش آنها را در دل پاركهای بزرگ ملت و جمشیدیه و نیاوران عـَلم می كردیم .

ما كه می دانیم در آینده نزدیك گلزارهای شهدا به ویژه تربت پاك سی هزار شهید در بهشت زهرا (س) به بزرگترین مراكز زیارتی برای عارفان ، عاشقان و آزادگان جهان تبدیل خواهد شد و از كاخهای بزرگ جهان نیز چشمگیرتر ساخته خواهد شد اما باید اعتراف كنیم كه ما در این گذر تاریخی سی سال و حداقل سه نسل را تا كنون از دست داده ایم ، سه نسلی كه اگر هر روز در داخل شهر و در راه مدرسه و دانشگاه و محل كار چشمش به شهدا و پداران و مادرانی كه چون شمع ذوب شدند و رفتند میافتاد شاید امروز حداقل سی سال به اهداف شهیدان نزدیكتر شده بودیم ونه هر ساله یكسال دورتر شویم دلیل مدعای ما این است كه امروزه هنوز وقتی مبتذلترین افراد هم كه وارد گلزار شهیدان می شوند زانوی ادب و احترام به زمین می زنند و حداقل برای چند ساعتی كه در كنار شهدا هستند خدایی می شوند حتی اگر مسلمان هم نباشند .

براین اساس باید گفت كه دیگر ادامه این راه ناصواب ( سپردن شهدا به قبرستانها ) عقلا و شرعا جایز نیست و نباید فریب جوسازیهای یك عده معاند و نادان را خورد كه مخالف خدایی شدن شهرمان با نام و یاد شهدا هستند . باید هر آنچه متعلق به شهداست نگهداری و به مردم معرفی شود ، چه خانه ، مدرسه و چه محل كارشهیدان . باید به تعداد شهدا فیلم ساخت ، كتاب نوشت و از خاطرات آنها كه دراذهان نزدیكان موجود است مستند تهیه كرد ، حتی یك عكس و دستنوشته ، فیلم ، صدا ، وصیت نامه ، نامه و هر آنچه متعلق به شهید است نباید از بین برود.باید نام تمامی شهدا بر روی معابر مهم شهرمان نقش ببندد و این وظیفه نظامی است كه شهدا به خاطر بر پایی آن جان داده اند این چه معنایی دارد كه برای نامگذاری باید خانواده شهدا درخواست بدهند و پیگیری كنند و چرا بنیاد شهید مدعی نامگذاری نشود؟!

در انتها توجه شما را به این فرمایش مقام معظم رهبری جلب میكنیم : بگذارید نام و یاد شهدا رنگ ثابت زندگی روزمره ما بشود مسئله شهدا مسئله شخص هم نیست كه بگوییم می خواهیم اشخاص را تجلیل كنیم نه ما می خواهیم یك جریان را تجلیل كنیم كه این جریان عبارت است از اینكه كسانی در راه خدا و در راه حق آنقدر حاضر به اقدامند كه حتی وقتی پای جانشان به میان می آید حرفی ندارند جان را كف دست می گیرند و وسط میدان می روند