قوری و سماور
سلام. من بزرگترم. حتماً می پرسید از کی؟
یه کمی صبر کنید. می خوام اول خودمو معرفی کنم. من سماور هستم.
حتماً منو دیدید، چون تو بیشتر خونه ها پیدا می شم. جنس من فلزیه. داخل من آب می ریزن، منم اونو داغ می کنم، خیلی داغ. هیچ وقت نباید به من دست بزنید، چون حتماً می سوزید.
بعضی از سماورها نفتی، بعضی ها گازی و بعضی های دیگه برقی هستن. اما الان سماورهای نفتی خیلی کم شدن.
ما سماورها اندازه های بزرگ و کوچک داریم. از سماورهای کوچک در خانه ها و از سماورهای بزرگ در رستوران ها، اداره ها و جاهای بزرگتر استفاده می کنن.
من یک دوست خوب دارم که همیشه کنار منه. اسمش قوریه. همونی که من ازش بزرگترم. توی قوری چای خشک می ریزن و کمی از آب منو بهش اضافه می کنن، بعد درشو می بندن و می ذارنش رو سر من.
چند دقیقه بعد، منم چایی رو آماده می کنم. یک چایی آلبالویی خوشرنگ. که شما می تونید اونو با قند بخورید و لذت ببرید ولی حواستون باشه که قند زیاد نخورید چون دندوناتون خراب می شه، راستی چایی رو هم داغ داغ نخورید چون خیلی ضرر داره.
نعیمه درویشی
بخش کودک و نوجوان تبیان
مطالب مرتبط:
