تبیان، دستیار زندگی
همه دوست داریم آدمی درست کار و مهربان باشیم و به دیگران خوبی کنیم. خوب بودن و مهربان شدن نیاز به عمل دارد. اما آیا برای این کار نسخه ی پیچیده ای وجود دارد؟
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

خوبی بدون شرط

خوبی بدون شرط

اِن اَحسَنتُم اَحسَنتَم لِاَنفُسِکِم وَ اِن اَسَاتُم فَلَها (اسراء 7)

«اگر نیکی کنید به خود نیکی می کنید و اگر بدی کنید باز هم به خود می کنید.»

همه دوست داریم آدمی درست کار و مهربان باشیم و به دیگران خوبی کنیم. خوب بودن و مهربان شدن نیاز به عمل دارد. اما آیا برای این کار نسخه ی پیچیده ای وجود دارد؟ خیر. خوبی کردن آسان و زمینه اش فراوان است. یکی از عرصه های گسترده ی کار خوب، کمک کردن به دیگران است که در زمان های مختلف، امکان آن پیش می آید. مهم آن است که فرصت ها را قدر بدانیم و فکر نکنیم کار خوب باید حتماً بزرگ و چشم پرکن باشد. گاهی مهم ترین خدمت، دادن جای خود به فرد سال خورده ای در مترو است یا کمک کردن به دوستی در بالا رفتن از میله های بازی در پارک یا برداشتن مانعی از پیاده رو یا کنار زدن پوست موزی از سر راه کودکی بی توجه. پس باید به یاد داشته باشیم که کارهای خوب لزوماً نباید کارهای بزرگ باشند و البته خدمت کردن به دیگران، بدون چشم داشت و تنها برای خدا باشد. یعنی وقتی کار خوبی برای کسی انجام می دهی همان لحظه در این اندیشه نباشیم که چرا دیگران به ما خوبی نمی کنند، این فکر ما را از ادامه ی خوبی دلسرد می کند.

شاید کسانی را دیده باشید که وقتی خوبی می کنند و پاسخ مناسبی دریافت نمی کنند یا تشکری از طرف مقابل نمی شنوند به خصوص وقتی برخلاف انتظار، حتی پاسخ منفی نیز دریافت می کنند، می گویند بشکند این دست که نمک ندارد یا پشت دستم را داغ کردم که دیگر به کسی خوبی کنم! این ها همه نشان از عدم شناخت درست آموزه های دینی دارد؛ زیرا کسی که خوبی می کند در حقیقت دارد به خودش نیکی می کند و اینست که به واکنش دیگران نمی اندیشد. حتی برایش مهم نیست که دیگران متوجه کار خوب او می شوند یا نه؟ این حقیقتی است که از آیه ی فوق می توان دریافت. ما باید همیشه برای خدا و رضای او به کار خوب دست بزنیم؛ چون خدا شاهد کارهای ماست. همین نیت انگیزه ی لازم را برای ما ایجاد می کند که به کار خوبمان ادامه دهیم. به فرموده ی امام علی علیه السلام «ناسپاسی مردم تو را از کار نیکو بازندارد؛ زیرا هستند کسانی، بی آن که از تو سودی برند تو را می ستایند. چه بسا ستایش اندک آنان برای تو، سودمندتر از ناسپاسی ناسپاسان باشد و خدا نیکوکاران را دوست دارد.»(نهج البلاغه،، حکمت 402)پس سعی کنیم فرصت انجام دادن کارهای خوب را از دست ندهیمم. به خودمان بگوییم آیا باید کیسه ی زباله بیرون از خانه برده شود، اگر این طور است زودتر پا پیش بگذاریم، شاید با کمی دست دست کردن و تاخیر، دیگری این کار را انجام دهد. می بینید راه های کمک کردن به دیگران اغلب بسیار ساده هستند؛ ممکن است به هنگام وارد شدن به فروشگاه به نظرتان بیاید کار خوب در این لحظه این است که در سنگین فروشگاه را برای فرد مسنی که با فاصله ی کمی از شما می خواهد وارد فروشگاه شود باز نگه دارید تا او نیز وارد شود. معطل چه هستید؟ این کار را بکنید.روایت است امام زین العابدین(ع) هر گاه در میان جاده ای که می گذشت، به کلوخی برمی خورد از اسب خویش پیاده می شد و آن را با دست از وسط راه برمی داشت و آن گاه سوار می شد و به راه خود ادامه می داد.(بحارالانوار،ج27،ص5) آن چه انگیزه ی خوب بودن ما را تشدید می کند آن است که نیکی کردن پاداش خودش است، وقتی که چیزی می بخشید در حقیقت بسیار فراتر از آن چیزی که می دهید، دریافت می کنید. چون خدا کارهای خوب را چند برابر پاداش می دهد.

بخش کودک و نوجوان تبیان


منبع:رشد نوجوان

مطالب مرتبط:

تجربه‌های پول توجیبی

راست بگو!

امروز صبح چگونه بیدار شدم؟

خوش قولی

همسایه ‌ای که به زندان رفت

نادرست یا درست؟

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.