تبیان، دستیار زندگی
كسی كه باید در محیط خانه «نقش محوری» را ایفا كند و «بانوی خانواده» و «مادری دلسوز و فداكار» برای فرزندان باشد، به «كارگری مفت و مجانی» و توسری خور در كارگاه ها و كارخانه ها و زیردست كارفرمایان و «مانكنی فریبنده» در بارها و كاباره ها و «عروسكی بزك كرده» در
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

زن یا مادر؟! مسئله این است

حضرت فاطمه زهرا

یكی از جلوه های شخصیت بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام خانه داری، همسرداری و پرورش فرزند و در یك كلمه «محوریت اصلی خانواده» است.

رسول خدا به هنگام ازدواج علی و فاطمه علیهماالسلام مسئولیت را بین آن دو تقسیم كرد، كارهای بیرون از خانه بر عهده علی علیه السلام و كارهای داخل خانه بر عهده فاطمه علیهاالسلام شد و جالب آنكه فاطمه از این تقسیم كار اظهار خشنودی كرد.

آن بزرگوار علی رغم شخصیت والای علمی و معنوی اش ـ كه پس از رسول خدا جبرئیل امین به محضرش شرفیاب می شد ـ هرگز از خانه داری ابایی نداشت و «كار» در محیط خانه را «عار» نمی دانست.

از اینكه با تلاش و مجاهدت شبانه روزی نیازهای اعضای خانواده را برآورده سازد و دستانش در این راه پینه ببندد دریغ نمی ورزید چرا كه آن را «عبادت» می دانست. از این رو توانست دوشادوش علی بن ابیطالب علیه السلام حركت كند و فرزندانی را ترتیب نموده و به بشریت تقدیم كند كه افتخار انسانیت اند. فرزندانی كه هر كدام به تنهایی «الگویی» برای بشر دیروز و امروز و فردایند. بدون شك نقش فاطمه زهرا علیهاالسلام در پرورش چنین فرزندانی اگر بیشتر از علی بن ابیطالب نباشد كمتر نیست.

او بود كه در غیاب علی علیه السلام كه غالبا در میدان های جنگ در ركاب پیامبر می جنگید به تربیت فرزندان می پرداخت.

ترفندی پر زرق و برق

با كمال تاسف امواج دروغین «دفاع از حقوق زن» از دنیای غرب به جهان اسلام نیز رسیده و جوامع اسلامی را تحت تاثیر قرار داد. با انگیزه بهره كشی هر چه بیشتر بهره كشی از جسم زنان از یك سو و نیروی كار آنان به قیمتی ارزان از سوی دیگر، سرمایه داران بی وجدان غربی را بر آن داشت تا زنان را از محیط خانه و خانواده به اجتماع بكشانند و چون انگیزه اصلی قابل ابراز و علنی كردن نبود به ناچار در زرورقی از «حقوق زن» پیچیدند تا زرق و برق آن فریبنده باشد و افراد ظاهربین را بفریبد. متاسفانه این ترفند كارگر افتاد و زنان را به محرومیتی مضاعف گرفتار كرد.

نقش زن منحصر به مادری نیست و زن در اسلام در بسیاری از مسائل اجتماعی همدوش مرد است اما «مادری را مهمترین وظیفه و مقام و پست اجتماعی» است كه باید در درجه اول وظایف و مقامات اجتماعی زن قرار گیرد

كسی كه باید در محیط خانه «نقش محوری» را ایفا كند و «بانوی خانواده» و «مادری دلسوز و فداكار» برای فرزندان باشد، به «كارگری مفت و مجانی» و توسری خور در كارگاه ها و كارخانه ها و زیردست كارفرمایان و «مانكنی فریبنده» در بارها و كاباره ها و «عروسكی بزك كرده» در كوچه و خیابان تبدیل شد.

ظهور انقلاب اسلامی در قلب خاورمیانه عزت و شخصیت زن مسلمان را به او بازگرداند. زنان به بركت اسلام هویت واقعی خود در كشوری كه همه چیزش غربی شده بود باز یافتند. با بازگشت به هویت و فرهنگ اصیل خود در صف مقدم مبارزه با استعمار و استثمار قرار گرفتند و الگوی زنان عالم شدند.

اما نباید از كنار این واقعیت تلخ عبور كرد كه هنوز آن امواج دروغین در جامعه ما قربانی می گیرد. بر اثر تبلیغات غربیان و واگو كردن آن توسط غربزدگان، «خانه داری» که معنای واقعی آن هسته مركزی «تعلیم و تربیت» و كانون «صفا و صمیمت» بوده، در میان طیف وسیعی از بانوان ارزش خود را از كف داده است. عده ای گمان می كنند «اشتغال زن در بیرون خانه» یك ارزش است و «خانه داری» ضدارزش.

اشتغال زنان

در حالی كه «اشتغال برای زنان» در صورتی یك ارزش است كه زن بتواند در كنار مسئولیت اصلی خود از عهده آن برآید.

زنی كه نقش محوری خود را در محیط خانه و خانواده كه كانون «مهر و محبت و عاطفه» است به خوبی ایفا می كند و نیاز روحی و روانی همسر و فرزندانش را برآورده می سازد چنانكه بتواند مسئولیتی را نیز در اجتماع برعهده بگیرد البته یك ارزش است و باید از او تقدیر كرد.

اما زمانی كه به بهای «اشتغال» خانه و خانواده قربانی می شود، همسر و فرزند به حال خود رها می شوند، حقوق اعضای خانواده فدای خواسته های شخصی خود می گردد. مسئولیت خود را در قبال فرزندی كه به دنیا آورده اند فراموش می كنند و حتی برای حفظ موقعیت شغلی خود حاضرند خانه و خانواده را متلاشی كنند نه تنها شایسته تكریم نیستند بلكه جامعه حق دارد آنان را مواخذه كند.

نقش زن در اسلام

بدون شك نقش آفرینی بانوان در محیط خانه و خانواده بسیار مهمتر از اشتغال و حضور اجتماعی است هر چند بانوان بسیاری هستند كه می توانند این دو نقش را به صورت هماهنگ و متعادل با یكدیگر جمع كنند ولی نمی توان انكار كرد كه جمع بین این دو از توان بسیاری دیگر خارج است.

در مورد چنین افرادی بدون تردید نقش نخست در اولویت است زیرا سرنوشت اعضای دیگر خانواده بالاخص فرزندان به این حضور بستگی دارد. یك مادر نمی تواند و نباید به خاطر دلبستگی به اشتغال حقوق فرزندش را كه تكلیفی است برعهده مادر نادیده بگیرد و او را به حال خود رها سازد.

كسی كه باید در محیط خانه «نقش محوری» را ایفا كند و «بانوی خانواده» و «مادری دلسوز و فداكار» برای فرزندان باشد، به «كارگری مفت و مجانی» و توسری خور در كارگاه ها و كارخانه ها و زیردست كارفرمایان و «مانكنی فریبنده» در بارها و كاباره ها و «عروسكی بزك كرده» در كوچه و خیابان تبدیل شد

استاد شهید مرتضی مطهری از اینكه «مقام و وظیفه مادری از طرف مادران و حقوق مادری از نظر فرزندان و از نظر علمای اجتماع در عصر ما تحقیر و ناشناخته شده» اظهار تاسف می كرد و با یادآوری اینكه نقش زن منحصر به مادری نیست و زن در اسلام در بسیاری از مسائل اجتماعی همدوش مرد است اما «مادری را مهمترین وظیفه و مقام و پست اجتماعی» می دانست كه باید در درجه اول وظایف و مقامات اجتماعی زن قرار گیرد.

این متفكر اسلامی بر این باور بود كه «شناختن فلسفه مادری بستگی دارد به اینكه ما جنبه های اجتماعی و فردی مادری را از لحاظ طبیعی یعنی از لحاظ تاثیر مادری در مادر و در فرزند و از جنبه های اجتماعی یعنی از جنبه تاثیر مادر در بهبود نسل و یا فساد آن و در تربیت روح فرزندان به واسطه عواطف فوق العاده مادری بشناسیم و برای مهر مادری كه از تمام مهرهای جهان ممتاز است حكمت و فلسفه قائل شویم و آن حكمت و فلسفه را منحصر به رشد دادن جسم فرزند ندانیم بلكه برای آن جنبه عمومی و اجتماعی قائل شویم و آن را مقدمه ای برای پرورش عاطفی روح فرزند در اجتماع بدانیم». (یادداشتهای استاد مطهری، ج 7، صص 30ـ29)

آیا به راستی می توان از نقش مادری با این همه آثار و بركاتی كه دارد به سادگی صرفنظر كرد و آن را فدای اشتغال یا هر مسئولیت دیگری نمود !

بسیاری از ناهنجاری های اخلاقی و اجتماعی در جوانان و نوجوانان این مرزوبوم علی رغم ایمان و اعتقاد مذهبی پدران و مادران معلول بی توجهی آنان به وظایفی است كه در قبال فرزندانشان برعهده دارند. پدر یا مادر كه به كوچكترین بهانه ای و برای رسیدن به امیال و آرزوهای خودخواهانه خود كانون خانواده را از هم می پاشند و نسبت به سرنوشت همسر و فرزندانشان بی تفاوتند نباید از سوی اجتماع و دولت به حال خود رها شوند. ایفای نقش خانوادگی یك تكلیف است تكلیفی كه اجتماع باید آن را از اعضای خانواده مطالبه كند.

واقعیت این است كه پس از پیروزی انقلاب علی رغم بازیافتن شخصیت زن مسلمان بر مقام مادری زن و نقش محوری او در خانواده جفا شده «مادری» و «همسری» تحقیر شده و یا لااقل با ارزشهای دیگر همنشین نشده است و چنین فضایی زیبنده جامعه اسلامی نیست كه حضرت زهرا علیهاالسلام را الگوی خود می داند.

روز ولادت آن حضرت را روز زن نامیدن و در حاشیه آن به نقش مادران توجه كردن و با گل و شیرینی و خرید كادو از آنان تقدیر كردن تنها قدمی كوچك در این زمینه است.

آری،تنها به اظهار اینكه الگوی ما فاطمه زهرا و زینب كبری علیهماالسلام است اكتفا نباید كرد، بلکه باید در عمل نشان داد كه ما پیرو آنان هستیم.

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان


منبع: روزنامه جمهوری اسلامی.

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.