ناآرامی در سوریه؛توطئه علیه خط مقدم مبارزه با رژیم اشغالگر قدس

نقوی حسینی در گفت و گوی اختصاصی با تبیان

اما کدام روایت درست است؟ چرا غرب که در جریان بیداری اسلامی کشورهای منطقه از اعراب دیکتاتور دفاع می کرد در ماجرای سوریه به عنوان چهره مدافع معترضان و مخالفان دولت بشار اسد شناخته می شود؟

سید حسین نقوی حسینی عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی به این سوالات پاسخ داده و جایگاه ایران را در معادله سوریه ترسیم می کند.

این نماینده مجلس می گوید جمهوری اسلامی اگرچه به طور مطلق از دولت سوریه دفاع نمی کند و از بشار اسد خواسته قانون اساسی را اصلاح کند و انتخاباتی برگزار کند که مردم در آن مشارکت کنند ولی با این توطئه خارجی به طور مطلق مقابله می کند.

او معتقد است هدف کسانی که در سوریه دخالت می کنند و آنجا را به جنگ نظامی می کشانند، حمایت از جنبش بیداری نیست بلکه هدف آنها از پا درآوردن حکومتی است که مقابل امریکا و اسراییل ایستاده است.

مشروح گفت و گوی تبیان با نقوی حسینی را در پی می خوانید:

-با توجه به بیداری اسلامی در منطقه از یک سو و تحولات سوریه از سوی دیگر، چه وجه تمایزی بین سوریه و این کشورها قائل هستید؟

جمهوری اسلامی از ابتدا از حامیان جدی بیداری اسلامی بوده و هست و ابتکار عمل مهمترین کنفرانس های مربوط به بیداری اسلامی را به دست داشت و تا جایی که امکان پذیر بوده و ناقض حقوق بین الملل نبوده جمهوری اسلامی از جنبش بیداری اسلامی حمایت معنوی کرده و به انقلابیون کمک کرده است. بنابراین در این که جمهوری اسلامی از حامیان بیداری اسلامی است تردیدی وجود ندارد و همه مراجع بین المللی و داخلی و انقلابیون این کشورها قبول دارند که جمهوری اسلامی حامی آنها بوده است. اما سوال این است که این جنبش ها چه هدفی را دنبال می کنند؟ بیداری اسلامی با هدف مبارزه با سلطه بیگانه و رژیم صهیونیستی در این کشورها اوج گرفته است. بیداری اسلامی با مطالبات آزادی سیاسی بیشتر، مقابله با دیکتاتوری و تشکیل یک حکومت ملی مرتبط با مردم در این کشورها شکل گرفته و اینها اهداف بیداری اسلامی است. اما وقتی به سوریه برمیگردیم و تحولات سوریه را رصد می کنیم، می بینیم آنچه در سوریه اتفاق می افتد با آنچه در سایر کشورها به عنوان بیداری اسلامی رخ می دهد تفاوت دارد. در سوریه حرکتی که صورت می گیرد ضد اسراییلی نیست و برعکس یکی از عناصر مهم خط مقدم مقابله با رژیم صهیونیستی را از پا درمی آورد و علیه او کار می کند. بنابراین این ما را دچار تردید می کند. بیداری اسلامی ضد مداخله خارجی است اما آنچه در سوریه اتفاق می افتد خواستار دخالت خارجی ها در کشور است. این مسائل باعث می شود دچار تردید شویم که این با بیداری اسلامی متفاوت است و گویی توطئه ای علیه کشوری که خط مقدم مبارزه با رژیم اشغالگر قدس است، اتفاق می افتد.

-موضع جمهوری اسلامی ایران در قبال سوریه را چطور ارزیابی می کنید؟

جمهوری اسلامی باید وضعیت سوریه را برای خود بازتحلیل و بازنگری کند و بر اساس ویژگی های آنچه در سوریه اتفاق می افتد تصمیم گیری کند و موضع بگیرد. تشخیص ما این است که هدف کسانی که در سوریه دخالت می کنند و آنجا را به جنگ نظامی می کشانند و از گروههای مسلح حمایت می کنند ایجاد آزادی، دموکراسی و حمایت از جنبش بیداری نیست بلکه هدف آنها از پا درآوردن حکومتی است که مقابل امریکا و اسراییل ایستاده است و به همین جهت آمریکایی ها بازیگردان این قضیه شده اند. آمریکایی ها در کدام جنبش بیداری اسلامی در منطقه بازیگردان بودند و در کجا از انقلابیون و جنبش ها دفاع کردند؟ مگر امریکایی ها از جنبش بحرین حمایت می کنند؟ مگر امریکا، عربستان و قطر به جنبش یمن، مصر و لیبی کمک کردند؟ اینها که تا آخرین لحظه سقوط دیکتاتورها از آنها حمایت کردند.

-بنابراین معتقدید ناآرامی های سوریه ریشه خارجی دارد؟

اسناد و مدارکش موجود است. کسانی هستند که در مرزها آموزش داده می شوند و آنجا پادگان ساخته شده است. نظامیان دولتهای خارجی در این پادگان ها نیروهای شبه نظامی را آموزش می دهند و به سوریه می فرستند که خشونت ایجاد کنند و کشتار کنند. پس آنچه در سوریه اتفاق می افتد اصلا بیداری اسلامی نیست.

-پس رویکرد غرب هم نسبت به تحولات سوریه متفاوت از کشورهایی است که بیداری اسلامی در آن رخ داده است؟

بله همینطور است. چطور شده غرب، امریکا، عربستان و قطر استثنائا در سوریه طرفدار بیداری اسلامی شده اند؟ اینها ما را به این تحلیل می رساند که اولا در سوریه جنبش بیداری نیست و بلکه یک توطئه خارجی هست و مورد حمایت این کشورها.

 -عده ای معتقدند حمایت ایران از سوریه به طور مطلق است، نظر شما در این باره چیست؟

جمهوری اسلامی خود را موظف می داند که به حکومت بشار اسد توصیه کند آزادی های سیاسی باید گسترش پیدا کند، مطالبات مردم باید پاسخ داده شود، قانون اساسی باید عوض شود و مردم باید در سرنوشت خود مشارکت کنند. پس ما به طور مطلق از دولت اسد حمایت نمی کنیم. ما از بشار اسد خواستیم طرح سازمان ملل را بپذیرد، قانون اساسی را اصلاح کند و انتخاباتی براگزار کند که مردم در آن مشارکت کنند ولی با این توطئه به طور مطلق مقابله می کنیم.