فشار بر سوریه در چارچوب تضعیف ایران است

سنایی در گفت و گوی اختصاصی با تبیان

جمهوری اسلامی ایران اما ضمن تاکید بر پرهیز از دخالت های خارجی در سوریه و دفاع از دولت این کشور، از مسوولان آن خواسته تا با انجام اقدامات اصلاحی زمینه آرامش را در سوری فراهم کنند.

مهدی سنایی عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس و رییس گروه دوستی پارلمانی ایران و سوریه در همین رابطه معتقد است که فشار بر سوریه در چارچوب طرح یکجانبه گرایی آمریکا، مقابله با جریان مقاومت و یا تضعیف ایران قابل تحلیل و بررسی است.

به گفته وی فشارها بر سوریه نباید برای سقوط دولت بشار اسد باشد بلکه باید برای متقاعد کردن این دولت به اجرای اصلاحات، باز کردن فضای سیاسی و پاسخگویی به اعتراضات موجود باشد.

مشروح گفت و گوی تبیان با مهدی سنایی را در پی می خوانید:

-ارزیابی شما از تحولات اخیر در سوریه چیست و فشارهای وارده از سوی غربی ها بر این کشور را ناشی از چه می دانید؟

هجمه یی که علیه سوریه شروع شده و فشارهای برنامه ریزی شده ای که به سوریه در طول یک سال گذشته وارد شده نوعی اشتباه محاسباتی بود که امریکا و متحدین منطقه ای آن مثل قطر داشتند و گمان می کردند با فرصت و جو روانی فراهم شده بعد از انقلاب های عربی و سقوط لیبی می توانند پایه های حکومت سوریه را سست کنند.

اگرچه اعتراضاتی در سوریه وجود دارد و نارضایتی هایی هست اما مشروعیت حکومت در سوریه هنوز بسیار بالاست و اعتراضات هم عمدتا مربوط به مناطق و استانهای مرزی است و در شهرهای بزرگ سوریه اعتراضات چندانی مشاهده نشده است. بنابراین می توان این برنامه ریزی ها برای فشار بر سوریه را در چارچوب طرح یکجانبه گرایی آمریکا، مقابله با جریان مقاومت و یا تضعیف ایران تحلیل و بررسی کرد.

-رویکرد ایران و دستگاه سیاست خارجی کشور را در قبال سوریه چطور می بینید؟

خوشبختانه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران با هوشمندی این واقعیت را درک کرده و مقابل این جریان ایستاده است؛ بخصوص در دوره ای که تب و تاب زیادی در این باره وجود داشت و قطر و ترکیه در این باره خیلی میدان داری می کردند و این موضوع باعث تخریب وجهه آنها در منطقه شد.

-به هر حال شما هم معتقدید اعتراضاتی در سوریه وجود دارد، برای حل این مسائل و جلوگیری از دخالت بیشتر غربی ها در این کشور چه راه حلی وجود دارد؟

راه حل بحران سوریه یک راه حل داخلی و در چارچوب دولت فعلی است. طرحی هم که کوفی عنان ارائه کرده در صورتی که به همین روال دنبال شود و شاهد مداخلات خارجی و افزایش فشارها نباشیم، می تواند به سرانجام برسد و به حل و فصل مسائل سوریه بیانجامد.

-چرا با وجود اینکه سوریه یک کشور عربی است از تحولات این کشور به عنوان بیداری اسلامی یاد نمی شود؟ جنس اعتراضات موجود در این کشور چه تفاوتی با دیگر کشورهای عربی دارد؟

واقعیت این است که در کشورهایی مثل مصر، تونس و لیبی، اعتراضات وجود داشت و کشورهای غربی به آن کمک کردند و آن را مدیریت کردند اما در مورد سوریه کشورهای غربی زمینه های خیلی کمی پیدا کردند و تلاش می کنند این اعتراضات را گسترده کنند، برای همین هم این کار به نتیجه نرسید. در واقع ما شاهد یک موج بیداری و موجی از اعتراضات در سوریه نیستیم بلکه اعتراضات محدودی را شاهدیم که امریکا و برخی کشورهای اروپایی و برخی کشورهای منطقه کمک می کنند این اعتراضات سازماندهی شود و گسترش یابد. اما همانطور که دموکراسی وارداتی پاسخگو نیست، بیداری وارداتی هم نمی تواند پاسخگو باشد و به همین دلیل می بینیم که در مقابل عزم و اراده سوریه و متحدین منطقه ای آن نخ نما بودن طرح امریکایی ها روشن شد و این طرح به سرانجامی نرسید.

-بهترین راه برای حل و فصل این اعتراضات محدود را چه می دانید؟

البته در سوریه اعتراضاتی وجود دارد و تردیدی نیست که دولت این کشور هم باید به این اعتراضات رسیدگی کند. دولت این کشور باید هم شرایط مشارکت سیاسی را بیشتر فراهم کند و هم شرایط پاسخگویی به دغدغه هایی که برخی مردم در شهرها و مناطق مختلف این کشور دارند را ایجاد کند.

در این شرایط فشارهایی که کشورهای دیگر بر سوریه اعمال می کنند نباید برای سقوط دولت بشار اسد باشد بلکه باید برای متقاعد کردن این دولت به اجرای اصلاحات، باز کردن فضای سیاسی این کشور برای مشارکت بیشتر، پاسخگویی به اعتراضات و دغدغه های محدود موجود باشد.

-ایران در کجای معادله سوریه قرار دارد و شما ضرورت دفاع ایران از دولت بشار اسد را چطور ارزیابی می کنید؟

ایران هم زمان هم یادآوری کرده که سوریه اصلاحات انجام دهد و در کنار آن به خوبی دریافته که فشارها بر سوریه در واقع فشار بر جریان مقاومت، فشار بر ایران، تضعیف محور مقاومت و پیش بردن پروسه و طرحهای امریکایی در منطقه است و برای همین مقابل این جریان ایستاده است.