پیسارو، نقاش امپرسیونیست

کامیل پیسارو ( camille pissarro ) متولد 10 ژوئیه 1830 در جزیره سن توماس و در سال 1903 در فرانسه درگذشت .

پیسارو پسر سوم بازرگان یهودی فرانسوی ، پرتغالی تبار به نام گابریل آبراهام پیسارو و مادرش راشل نام داشت . خانواده او در بالای مغازه شارلوت آمالی ، از خیابانهای اصلی سنت توماس زندگی می کردند .

پیسارو که از 12 سالگی علاقه ویژه ای به طراحی از بنادر داشت در 26 سالگی یعنی در 1856 شروع به شرکت در کلاسهای خصوصی در مدرسه عالی هنرهای زیبای پاریس نمود و در سال 1861 اسم او به عنوان یکی از کپی برداران آثار هنری به ثبت رسیده است .

پیسارو آدمی بی دشمن و صمیمی بود او یار و راهنمای همه بود ، در حرفه خود استاد بود و سزان با خضوع تمام از روی دست استاد مشق می کرد و بعدها گوگن و ماتیس و دیگران نیز از پیسارو پیروی کردند .

پیسارو علاقه بسیاری به مناظر کورو داشته راه و رسم زندگی و آینده اش را در نقاشی های کورو می بیند . کورو در آن زمان نقاشی 60 ساله بوده و به پیسارو توصیه می کند دقیق طراحی کن و به حجم سایه روشنها و نور و برجستگی های اجسام کاملا" دقت کن ، پیسارو احترامش به کورو به حدی بود که تا سال 1860پای تمام تابلو های خود را پیسارو شاگرد کورو امضا می کرده است . کورو از ترکیب بندی بهره می جسته و موضوع را در پرسپکتیو نشان می داده است . زاویه ای را انتخاب می کرده که جاده یا راه آهن یا رودخانه یا معبری را شامل شود و از طریق اصول دور نمایی و خطوط گریز و خط افق سعی در ژرف نمایی هر بهتر داشته است . پیسارو با پیروی از استادش در اغلب آثارش جاده یا معبر را به نحوی نقاشی کرده که عمق بیشتری را به صحنه بدهد و از این طریق پرسپکتیو را به مدد همجواری سطوح شکل می داده است .

مثل اثر برف در لاوروود پیسارو که در موزه ملی لندن نگهداری می شود و یا جاده امتیاژ در پونتوآز اثر پیسارو که در مجموعه فرانکین روزولت در نیو یورک نگهداری میشود .

بعد از آن پیسارو به پو نتوآز می رود و شروع به نقاشی می کند .

در آن دوره سزان در مزارع پرووانس نقاشی می کرده ، مونه در سنت آدرس ، رنوآر و سیسله ی در جنگل فونتن بلو ، این دوره به دوره ی فضای آزاد مشهور است ، اولین سالهای شکل گیری مکتب امپرسیونیسم ها شرکت کرد و در سال 1883 اولین نمایشگاه انفرادی برای آثار پیسارو برگزار می گردد .

او تمامی جنبه های نقاشی را صادقانه نقاشی می کرد و نور به عنوان جزء لاینفک نقاشی او بود . پیسارو از خبره ترین نقاشان عصر خود بود ولی اهمیت کار او همچون بقیه امپرسیونیسم ها درک نمی شد و کارهای آنان کودکانه فرض می شد .

پیسارو در سال 1885 با دو تن از نقاشان جوان آن دوره آشنا شد سورا و سیناک و تجارب تازه ای را می آزماید . آنها رنگها را نه با لخته های رنگ بلکه با نقطه های متراکم از رنگ شکل می دادند که بعد ها به عنوان سبک پوآنتیسم در نقاشی نامگذاری شد که البته بی مسمی هم نبود .

پیسارو با پیروی از این مکتب چند تابلو را نقاشی کرد و در نمایشگاه سال 1886 در کنار تابلو های سورا و سیناک به نمایش گذاشته است . در سال 1890 پیسارو و سبک تازه را رها می کند و به شیوه مالوف خود برمی گردد و تا سن 75 سالگی و تا آخرین روز حیاتش یعنی 13 نوامبر 1903 همچنان نقاشی می کرده است و می گوید اگر قراربود از نو زندگی کنم بی شک همان راهی را می رفتم که تا به حال رفته ام . پیسارو الهام بخش بسیاری از نقاشان است و برای وی احترام بسیاری قائل بودند و شور و شوق و عشق به طبیعت و مناظر روی بوم او با سبکی فراموش نشدنی مجموعه ای شیرین را به یادگار گذاشته است .

از بین فرزندان پیسارو تنها لوسین حرفه نقاشی را دنبال کرد . پیسارو همچنین به عنوان پدر امپرسیو نیسم شناخته شده است .

نوه ی او به نام joachim pissarro در حال حاضر موزه دار و مسئول طراحی و نقاشی در موزه هنر مدرن در شهر نیو یورک است و نوه دیگر او lelia نقاش موفقی است و ساکن لندن می باشد .