چه کسانی مخالف توافق ایران و غرب هستند؟

انتشار خبر مثبت بودن روند مذاکرات «استانبول 2» و امکان رسیدن ایران و گروه 1+5 به توافقی درباره برنامه هسته‌ای ایران، در مجموع جو امیدوارکننده‌ای در سطح جهان پدید آورد، زیرا بنا بر بیشتر تحلیل‌ها، این امر چشم‌انداز وقوع جنگی دیگر را کمرنگ می‌کند. با این حال، این تنها واکنش به مذاکرات یادشده نبود و مخالفین نیز شروع به ابراز دیدگاه‌های خود در راه دیگری کردند.

در این میان، گویا سه جریان عمده، بیش از دیگران از امکان حصول چنین توافقی نگران هستند:

نخست، رژیم صهیونیستی و لابی صهیونیستی در آمریکاست که به شدیدترین شکل ممکن، مخالفت خود را با این توافق گفته‌اند. در این میان، اظهارات اخیر «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی، بیش از دیگران قابل توجه بود که با اعتراض به توافقات استانبول، مدعی شده ایران باید نخست همه فعالیت‌های غنی‌سازی خود را متوقف کند.

افزون بر نتانیاهو و دولتمردان اسرائیلی، حامیان رژیم صهیونیستی در آمریکا و به ویژه جمهوری‌خواهان نیز نوک پیکان حملات خود را متوجه این موضوع کرده‌اند. کاندیداهای جمهوری خواه ریاست جمهوری آمریکا تاکنون بارها اوباما را به انعطاف بیش از اندازه در مقابل ایران متهم کرده‌اند و سناتورهای جمهوری‌خواه نیز درصدد تهیه قانونی هستند که در عمل رسیدن به هر گونه توافق با ایران را ناممکن می‌کند.

در این گروه، دولت اسرائیل بیش از هر چیز دغدغه حفظ خود از طریق زنده نگه داشتن تهدید ایران و هدایت افکار عمومی به سمت موضوعاتی جز مسائل داخلی را دارد و جمهوری خواهان نیز در پی آنند تا با این انتقادات، برای پیروزی در انتخابات آتی ریاست جمهوری، بخشی از آمریکایی‌ها را با شعار واهی مبارزه با ایران با خود همراه کنند.

دوم، کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس هستند که در سه دهه گذشته، همواره از احتمال نزدیکی روابط ایران و غرب در هراس بوده‌اند. در این مورد اخیر نیز انتشار اخبار نشست «استانبول 2» شیخ نشین‌های عرب حاشیه خلیج فارس را به تکاپو انداخت تا اگر نمی‌توانند جلوی این واقعه را بگیرند، دست‌کم آن را کم اهمیت نشان دهند.

در این راستا، رسانه‌هایی از جمله روزنامه‌های عربی «الشرق الاوسط» و «المدینه» ضمن پوشش مغرضانه اخبار مربوط به مذاکرات، تلاش کردند یا انتقادات و حملاتی را متوجه دولت ایران کنند و یا غربی‌ها را به دلیل کوتاه آمدن در برابر ایران به باد انتقاد بگیرند.

روشن است که شیخ نشین‌های خلیج فارس بیش از هر چیز از این می‌ترسند که توافق میان ایران و غرب، تنش‌ها و مشکلات بین‌المللی موجود در مقابل ایران را از سر راه برداشته و جایگاه و وزن واقعی منطقه‌ای ایران را به آن بازگرداند. این امر از سویی موجب تنگ‌تر شدن فضای حیاتی آنان خواهد شد و از سوی دیگر، قدرت مانور آنها در مسائل جهانی را محدود خواهد کرد، زیرا این کشورها تاکنون با استفاده از تقابل ایران و غرب و همسو نشان دادن خود با طرف غربی، توانسته‌اند امتیازات فراوانی به دست آورند.

سوم، گروه‌ها و جریانات ضدانقلاب و اپوزیسیون خارج نشین هستند که رفتار مغرضانه آن‌ها بر کسی پوشیده نیست؛ هرچند این گروه نسبت به دو دسته فوق وزن و اهمیت بسیار کمتری در عرصه بین‌المللی دارند، ولی ادامه حیات آن‌ها به تداوم تقابل میان ایران و غرب وابسته است.

به این ترتیب، رسانه‌های وابسته به ضدانقلاب نیز تلاش داشته اند با کم اهمیت جلوه دادن موضوع مذاکرات، امکان توافق میان ایران و غرب را زیر سوال ببرند و یا کشورهای غربی را به این دلیل که به جای آنها در پی توافق با نظام جمهوری اسلامی هستند، مورد انتقاد قرار دهند!

در این مورد نیز همچون شیخ نشین‌های حاشیه خلیج فارس، پای منافع در میان است. گروه‌های اپوزیسیون خارج نشین تاکنون با طرح ادعای تلاش برای براندازی نظام جمهوری اسلامی، توانسته اند کمک‌های مالی فراوانی از غرب و رژیم صهیونیستی دریافت کنند و اصولاً ادامه زندگی آنها به این منابع مالی وابسته است.

به این ترتیب، هم‌اکنون مثلثی ضدایرانی شکل گرفته که درصدد است با به کار بردن همه تلاش‌های ممکن، جلوی بهبود روابط ایران و غرب و حل صلح‌آمیز موضوع هسته‌ای ایران را بگیرد؛ بنابراین، 36 روز باقی مانده تا مذاکرات بغداد، یک بازه زمانی تعیین کننده است که اهمیت فراوانی در تعیین راستای آینده روابط ایران و غرب خواهد داشت.

منبع:تابناک