ال کلاسیکو،آخرین فرصت بارسا برای قهرمانی

ساعت 8 شب  21 آوریل 2012 به وقت اسپانیا این روز را تبدیل به روز خاصی میکند. حتما می دانید چرا؟ دو غول فوتبال جهان و اسپانیا برای نبرد نهایی در مسیر کسب قهرمانی لالیگا به جان هم می افتند.

بارسلونا کاملا به رئال مادرید نزدیک شده و هر لحظه می تواند قهرمانی را از این تیم پس بگیرد. کاتالانها در اندیشه چنگال انداختن بر بیدق پیشرونده رئال از هیچ تلاشی مضایقه نمی کنند؛ و قوهای سفید مادرید در اندیشه گریز از فرزندان جدایی طلب و یاغی باسک، حاضر به واگذاری هیچ امتیازی نیستند.

شنبه 2 اردیبهشت 91، 400 میلیون نفر در سرتاسر جهان به طور زنده بازی این دو تیم را تماشا خواهند کرد. بارسا با نتیجه 4 بر صفر از مرز ختافه و رئال با نتیجه 4 بر یک از مرز آتلتیکو مادرید گذشته است.

مورینیو اما هنوز جنگ روانی خود علیه گواردیولا جوان را تمام نکرده و هر چند کجدار مریز متلک پرانیهایی به او دارد. گواردیولا هم مثل همیشه سکوت کرده و مکارانه همه چیز را آنالیز می کند. در نبرد کلامی هر دو مربی، خوزه فاتح بوده اما پپ عملا مستطیل سبز را تحت یوق خود در آورده است.

در خط زمانی چند الکلاسیکوی سابق، طرفداران رئال مادرید پیوسته از تبعیضات داوری علیه تیم محبوبشان توسط فدراسیون اسپانیا گلایه مند بوده اند. بسیاری از آنها معتقدند که چون کاتالانها خیال جدایی طلبی در سر داشته و هر گونه جرقه ای چون باختهای مکرر مقابل تیم پایتختی می تواند منجر به قیام آنها شود، لذا فدراسیون اسپانیا تحت دستور مقامات پادشاهی و سیاسی دولت مذبور به قیمت شکستهای متعدد برای مادریدیها اجازه بروز اختلاف و جنگ داخلی را نمیدهد.

عده ای دیگر از طرفداران رئال مادرید با نگاهی نرمتر به قضیه، بارسلونا را صاحب سبک منحصر بفرد دانسته و سوال خود را اینچنین مطرح میکنند: "چرا بارسلونا که تیمی تا این حد قدرتمند و صاحب سبک است، متوسل به نمایش در زمین و کمک و یاری داوران می شود؟ و اصلا تیمی تا این حد توانمند را چه نیازی به اینگونه ترفندهای خرد و ناچیز است؟".

در آنسوی قضیه، طرفداران بارسلونا تیم مادریدی را به تحت الحمایه بودن پادشاهی اسپانیا متهم کرده و دائما خاطرات و شاهکارهای"ژنرال فرانکو" و یاریهای او را بر سر طرفداران رئال مادرید میکوبند. نگاه مردم بارسلونا و فرهنگ آزادیخواهی و جدایی طلبی آنها نیز بر طرفدارانشان در سر تا سر دنیا حاکم شده و فوتبال را نیز از زاویه و با عینک جنگ طلبی و احقاق حق آزادیخواهانه می نگرند.

انگار قرار است که مقایسه میان دو نفر از ریاست دو باشگاه شروع شده، به مربیان و کادر فنی رسیده و نهایتا به دو ستاره بزرگ هر دو تیم ختم شود. حالا بحث در همه جا میان کریس رونالدو و لیونل مسی گرم است. عده ای میگویند اگر مسی نبود حتما رونالدو بزرگترین بازیکن دنیا شناخته می شد. عده ای دیگر این نظر را رد کرده ومعتقدند رونالدو توانایی نجات یک تیم به تنهایی را دارد اما مسی فاقد این نقطه بارز است. عده ای دیگر هر دو را بازیکنانی توانا با خصوصیات متفاوت در یک سطح می بینند.

به نقل از بخش ورزشی روزنامه گاردین، مسی در اظهارنظر اخیر جنجالی خود رئال مادرید را در صدد انتقام شدید خوانده است. بهترین بازیکن سه سال اخیر جهان اینچنین گفته است: "به نظرم رئال از زمان باخت 6 بر 2 در برنابئو تا به امروز از باختهایی که در مقابل بارسا داشته ناراحتی به دل دارد. رئالی ها برای انتقام به نیو کمپ می آیند. آنها واقعا آرزو دارند که ما را شکست دهند. البته در این فصل با مدیریت مورینیو به تیم قدرتمندتری تبدیل شده اند".

کریستین رونالدو نیز در مقابل چنین پاسخ داده است: "این دیدار بسیار تعیین کننده و مهم است. یقینا کار سختی پیش رو داریم. ما این فصل را استثنایی پیش رفتیم و از اعتماد بنفس بسیاری برخوردار هستیم". وقتی از کریستین رونالدو در مورد مقایسه وی با مسی سوال شد، وی گفت: "هرگز من و مسی را مقایسه نکنید. من و مسی جزئی از دو تیم بزرگ هستیم. جدالی میان من و او وجود ندارد. بحث جدال دو تیم است. مطمئنم که مسی هم همچون من در تلاش است تا بعنوان بازیکن با سایر بازیکنان تیمش همکاری کند و به وظیفه خود عمل نماید".

باید قبول کرد که در این فصل عملکرد تهاجمی رئال مادرید با 107 گل زده عالی بوده و بارسلونا هم در خط دفاعی بسیار خوب عمل کرده است. فشار مطبوعاتی که تا بحال امان از گواردیولا بریده بود، حالا کم کم بر روی شانه های خوزه مورینیو احساس می شود. این بار طرفداران انتظار دارند که پس از چند ناکامی، کاپ قهرمانی را در دستان کاسیاس ببینند.

مطمئنا مورینیو تفکری دفاعی را در سر می پروراند و به حفظ جایگاه در مقام اول لالیگا فکر میکند. اما گوردیولا برای کسب سه امتیاز در نیو کمپ منتظر میهمان نگران خود خواهد بود. خوزه اگر می خواهد که جشن قهرمانی را ببیند، باید از فکر بازی تدافعی منصرف شود. چرا که بارسا تیمی نیست که در مقابل بازی تدافعی رئال آنهم در نیوکمپ سکوت کند. به نظر می رسد اصرار خوزه مبنی بر استفاده از تاکتیک 1-3-2-4 کما اینکه در آلیانز هم دیدیم چندان کاربردی نداشته باشد. فشار 90 دقیقه ای بارسا براحتی می تواند کمر کاسیاس و دفاع مادرید نشینها را بشکند. بد نیست اگر مورینیو اصل "بهترین دفاع حمله است" را در کف دستان خود پررنگ نوشته و تا روز شنبه ملکه ذهن خود کند.

به هر حال باید منتظر ماند و دید کدام یک از این دو غول بزرگ فوتبال اروپا، هفته پیش رو را چگونه پشت سر خواهند گذاشت. آیا بارسا با پیروزی یک گام دیگر خود را به رئال نزدیک می کند و جدال دو تیم برای قهرمانی لالیگا همچنان ادامه خواهد داشت و یا اینکه رئالی ها با گرفتن امتیاز در این دیدار کار را بر بارسلونا تمام خواهند کرد و خود را به عنوان قهرمان لالیگا معرفی خواهند کرد. ال کلاسیکو هر چقدر هم حساس و نفس گیر باشد نمی توان از تاثیر لیگ قهرمانان و احتیاط بازیکنان برای رقابت در نیمه نهایی لیگ قهرمانان به سادگی گذشت و به نظر می رسد دو تیم هفته ای سخت و سرنوشت ساز را تجربه خواهند کرد و برای رسیدن به دو  جام باقی مانده تمام توان خود را خواهند گذاشت تا خود را به عنوان تیم نخست جهان معرفی کنند.  به نظر شما کدام تیم می تواند جام ها را به شهر خود ببرد؟ برای پاسخ دادن به این سوال چند روزی صبر کنید.

محمدرضا صامتی

بخش ورزشی تبیان