راهبردهای وحی برای تولید ملی
تحقق هر هدف و رسیدن به مقصد مطلوب در کنار برخورداری از نقشه راه به ملزوماتی نیاز دارد که اگر در تامین آنها قصوری رخ دهد، نه تنها انسان را از آن اهداف دور می‌کند، بلکه احتمال انحراف او به مسیرهای فرعی را نیز رقم می‌زند.
یکی از اهداف مهم در نظام جمهوری اسلامی ایران که در سطح ملی تعریف می‌شود همان عنوان یا شعاری است که در نخستین روز هر سال شمسی از طریق رهبر معظم انقلاب به عنوان راهبرد نظام و مردم در طول یک سال همراه با پیام نوروزی ایشان به ملت معرفی می‌شود تا همگان بدانند که ایران و ایرانی بی اعتنا به تحریم‌ها، دشمنی‌ها و تهدیدها نقشه راه خود را مشخص کرده و بر اساس آن برای آبادانی، استقلال و آزادی تلاش می‌کند.
اما در این مسیر همان گونه که گفته شد ملزوماتی نیاز است. حال که رهبر معظم انقلاب با تیزبینی و هوشمندی که ریشه از بینش عمیق ایشان نسبت به مسائل بین المللی و داخلی دارد، عنوان حمایت از "تولید ملی، کار و سرمایه ایرانی" را برای سال 91 برگزیده‌اند باید ملزومات تحقق این مهم را به ویژه در شرایط کنون که دنیای غرب به خیال خام خود می‌کوشد ایران را با تحریم‌ها و تهدیدها از میدان رشد و توسعه علم و فناوری خارج کند، فراهم شود.
تعاون؛ سلاح قرآن در جبهه ای که تحریم و تهدید را دست آویز قرار می دهد
بی تردید یکی از مهم‌ترین ملزومات تحقق این شعار که دنیایی از معانی را در خود نهفته دارد تعاون و مشارکت افراد جامعه برای ورود به چرخه پرتحرک تولید ملی با اتکاء به کار و سرمایه ایرانی است. چراکه تا روح تعاون و همکاری بر یک جامعه حاکم نباشد حتی با وجود بهترین سرمایه‌ها و امکانات نمی‌توان انتظار افزایش تولید ملی و درپی آن رشد و تعالی یک کشور را شاهد بود.
وجود تعاون و مشارکت در میان افراد یک جامعه به اندازه ای در توفیق آن موثر است که خداوند در قرآن، معجزه جاوید پیامبر اکرم (ص) در آیات متعدد به آن اشاره و تاکید کرده است.
در سایه این مشارکت و تعاون است که توانایی‌های بالقوه افراد به فعلیت رسیده و آنچه که تولید ملی است در سایه حمایت از کار و سرمایه ایرانی محقق می‌شود. البته در این مسیر هر فرد توانایی‌های خاص خود را دارد که با اتکای بر آنها می‌تواند به پیشرفت کشور کمک کند و این توانایی‌هایم ختلف دلیل بر رجحان فردی بر فدر دیگر نیست که تبعیض ناشی از آن دلسردی را در میان افراد به وجود آورد.
آنچنان که خداوند در آیه 247 سوره مبارکه بقره می‌فرماید: وَقَالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ اللّهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طَالُوتَ مَلِکًا قَالُوَاْ أَنَّی یَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَیْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ وَلَمْ یُؤْتَ سَعَةً مِّنَ الْمَالِ قَالَ إِنَّ اللّهَ اصْطَفَاهُ عَلَیْکُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِی الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ وَاللّهُ یُؤْتِی مُلْکَهُ مَن یَشَاء وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ، و پیامبرشان به آنان گفت در حقیقت‌خداوند طالوت را بر شما به پادشاهی گماشته است گفتند چگونه او را بر ما پادشاهی باشد با آنکه ما به پادشاهی از وی سزاوارتریم و به او از حیث مال گشایشی داده نشده است پیامبرشان گفت در حقیقت‌خدا او را بر شما برتری داده و او را در دانش و [نیروی] بدنی بر شما برتری بخشیده است و خداوند پادشاهی خود را به هر کس که بخواهد می‌دهد و خدا گشایشگر داناست.
این تفاوت‌ها و توانایی‌هایی که در انسان‌های مختلف دیده می‌شود برای آنکه به مقصد تعالی بینجامد باید با عضویت در حزب الهی و از طریق مشارکت و تعاون در قالب این حزب جلوه گر شود. وگرنه انسان با عضویت در حزب شیطان و با سرباز زدن از اطاعت از فرامین الهی به مقصدی جز تباهی نمی‌رسد و این امری است که در سوره مبارکه مجادله به خوبی تصریح می‌شود زمانی که خداوند در آیه 19 این سوره می‌فرماید: اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِکْرَ اللَّهِ أُولئِکَ حِزْبُ الشَّیْطانِ أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّیْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ، شیطان بر ایشان غلبه کرده در نتیجه ذکر خدای تعالی را از یاد ایشان ببرد، این گروه سپاه شیطانند آگاه باشید که سپاه شیطان خود- زیانکارانند.
مشارکت در چرخه ای که به تولید ملی بینجامد در دوران کنونی که سران استکبار با برگزاری جلسات متعدد و دادن رای مغرضانه به محکوم بودن ایران، به اندازه ای ضرورت دارد که هیچ چیز جز آیات وحی نمی‌تواند اهمیت آن را توجیه کند.
وقتی خداوند در آیه دو سوره مبارکه مائده می‌فرماید: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ وَلا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلا الْهَدْیَ وَلا الْقَلائِدَ وَلا آمِّینَ الْبَیْتَ الْحَرَامَ یَبْتَغُونَ فَضْلا مِنْ رَبِّهِمْ وَرِضْوَانًا وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا وَلا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَنْ تَعْتَدُوا وَتَعَاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ وَالتَّقْوَی وَلا تَعَاوَنُوا عَلَی الإثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ، ای اهل ایمان شعائر و حدود الهی را محترم بشمارید و همچنین در ماه های حرام و احشام قربانی مشخص و غیرمشخص و واردین به مسجد الحرام را به جهت کسب رضای حق آمده‌اند محترم بشمارید. و زمانی لباس احرام را بیرون آوردید می‌توانید شکار کنید عملکرد بعضی از افراد که مانع ورود شما به مسجدالحرام شده‌اند نباید موجب شود شما هم به خلاف عدالت رفتار کنید. همواره در همکاری و تعاون در برنامه‌ها خیر و نیکی شرکت کنید و هرگز در راه گناه و خلاف همکاری ننمائید و از آنچه خلاف برنامه خداوند است بپرهیزید که مجازات خداوند شدید است.
این آیه شریفه می‌رساند که بحث تعاون به اندازه ای در نزد خدای متعال دارای اهمیت است که در قرآن در کنار رعایت حدود الهی و آداب زیارت بیت الله الحرام به آن اشاره شده است.
در کنار ضرورت تلاش و کوشش برای فعال کردن چرخه تولید ملی با اتکاء به کار و سرمایه ایرانی، بی تردید وجود روحیه تعاون و همکاری توام با همدلی ازا همیتی دو چندان برخوردار است چراکه اعضای یک جامعه همچون اعضای بدن یک انسان اگر از مشارکت و تعاون در راستای یک مسیر برخوردار نباشند هر چقدر هم که تلاش کنند خروجی کارشان آنقدر چمشمگیر نیست که بتواند به هدفی بزرگ همچون عنوان انتخابی سال جامه عمل بپوشاند.
خداوند از مؤمنان می‌خواهد که حضور در کارهای خیر و صالح اجتماعی و تقویت هنجارها و مبارزه با نابهنجاری‌ها را در دستور کار خود قرار دهند. کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ لَوْ آمَنَ أَهْلُ الْکِتابِ لَکانَ خَیْراً لَهُمْ مِنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَ أَکْثَرُهُمُ الْفاسِقُونَ، شما بهترین امتی هستید که بر مردم نمودار شده‌اید که امر به معروف و نهی از منکر می‌کنید و به خدا ایمان می‌آورید و اگر اهل کتاب مؤمن می‌شدند بر ایشان بهتر بود بعضی از ایشان مؤمنند و اکثرشان فاسقند. (آل عمران، آیه 110)
از آن جایی که اسلام حضور فعال و مشارکت امت را در همه عرصه‌ها واجب دانسته و هرگونه گوشه نشینی و رهبانیت را ناپسند شمرده است ثُمَّ قَفَّیْنا عَلی آثارِهِمْ بِرُسُلِنا وَ قَفَّیْنا به عیسی ابْنِ مَرْیَمَ وَ آتَیْناهُ الْإِنْجیلَ وَ جَعَلْنا فی قُلُوبِ الَّذینَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَ رَحْمَةً وَ رَهْبانِیَّةً ابْتَدَعُوها ما کَتَبْناها عَلَیْهِمْ إِلاَّ ابْتِغاءَ رِضْوانِ اللَّهِ فَما رَعَوْها حَقَّ رعایت‌ها فَآتَیْنَا الَّذینَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَ کَثیرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ، (حدید، آیه 27) از امت می‌خواهد تا نقش ایمانی خود را به درستی بشناسند و عمل کنند وگرنه اهل خسران و زیان خواهند بود. که بهترین شاهد بر صحت این خسران آیات شریفه سوره مبارکه عصر است.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَالْعَصْرِ (1) إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ (2) إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل] (1) که واقعا انسان دستخوش زیان است (2) إمگر کسانی که گرویده و کارهای شایسته کرده و همدیگر را به حق سفارش و به شکیبایی توصیه کرده‌اند (3)
امید است که حال که به لطف خداوند و بهره مندی از رهبری آگاه به اوضاع زمان تکلیفی بزرگ بر دوش ما نهاده شده با تلاش و کوشش در سایه تعاون و همکاری با یکدیگر در زمره اهل خسران قرار نگیریم.
منبع: خبرگزاری شبستان
بازنشر: شبکه تخصصی قرآن تبیان
