معرفی موشک‌های هوا به سطح(1)

پیشرفت های حاصله درباره ی این موشک ها امروزه به اندازه ای است که خلبان را قادر می سازد تا خارج از منطقه، شعاع عمل و خطر هوایی دشمن و تحت شرایط جوی مختلف، موقعیت یک یا چندین هدف را به طور دقیق و یا تقریبی تعیین کرده و به طور متوالی یا همزمان موشک های خود را رها و با اطمینان از انهدام اهداف، محل را ترک کند.

مطلب مهم و قابل توجه در مورد موشک های هوا به سطح AGM و ASM این است که با وجود بمب های قوی و پر قدرت در اندازه های مختلف، اصولا چه نیازی به موشک هوا به سطح وجود دارد. گرچه بمب ها دارای شکل آیرودینامیک مناسب می باشند، به لحاظ اینکه تحت تاثیر جرم خود و نیروی جاذبه ی زمین سقوط می کنند، دارای خط سیر خاصی هستند که شرایط مختلف جوی، عدم تعادل کامل هواپیما در لحظه پرتاب، زاویه دید و وضعیت روحی خلبان آثاری نامطلوب در پرتاب و نهایتا مسیر آن گذاشته و در نتیجه از دقت آن کاسته می شود.

علاوه بر آن زمانی که منطقه هدف، دارای سیستم دفاعی مستحکمی است امکان حمله آفندی به وسیله هواپیما وجود ندارد،  استفاده از موشک در شعاع خارج از برد سلاح پدافند هوایی، تنها راه عملی می باشد. غیر از موارد مذکور وقتی هدف کوچک، و یا متحرک است تنها راه موفقیت بکارگیری و استفاده از موشکهای هوا به سطح که دارای دقت مناسبی هستند می باشد.

از نظر عملیاتی این موشک ها به دو نوع تاکتیکی و استراتژیکی تقسیم می شوند. انواع استراژیک دارای بردی معادل 100 یا 160 کیلومتر بوده و بطور عمده از کلاهک هسته ای، استفاده می کنند. مدلهای تاکتیک در مقایسه با انواع استراتژیک اکثرا دارای کلاهک معمولی بوده و به ندرت کلاهک هسته ای برای آنها در نظر گرفته شده است.

اختراع چف ضد رادار در جنگ جهانی دوم بطور همزمان در آلمان و ژاپن در حالی که این دو کشور هیچ رابطه ای باهم نداشتند حکایت از رقابت سخت برای دست یابی به فناوری مناسب، بر مبنای نیاز عملیاتی نیروها دارد. این رقابت ها بطوری که خواهیم دید در مورد موشک های هوا به زمین که بیش از دیگر موشک ها در جنگ ها مورد استفاده قرار گرفته و در کسب برتری هوایی نقش موثری دارد، با شتاب ادامه داشته است.

در طول سال های متمادی برای فعالیت در توسعه موشک های اولیه هوا به زمین بهسازی های عمده ای در بخش های مختلف آن به شرح زیر انجام گرفته است:

الف:پیشران

مدت های زیادی فعالیت بر روی توسعه موتورهای سوخت جامد معمولی متمرکز بود. بعدها به دلیل قابلیت موتورهای جت پیشرفته هوازی که با ابعاد و جرم مساوی موتورهای سوخت جامد، قدرت و برد بیشتری را ارائه می کنند، در مدلهای جدید و پیشرفته ی موشک های هوا به سطح، بیشتر از این پیشران استفاده می شود. هم اکنون موتورهای ترکیبی (سوخت جامد به عنوان بوستر و سوخت مایع به عنوان موتور اصلی) به طور عمده در گروه موشک های هوا به زمین ضد سطح دریایی (ضد کشتی) استفاده می شود و راندمان آن نیز 2.5 برابر موتورهای دیگر است. کار بیشتر بر روی این بخش نظیر استفاده از سوخت های جامد به جای سوخت مایع در آلمان ادامه داشته و به نتایج مطلوبی نیز رسیده است.

   ادامه دارد...

منبع:missile forcast, military balance